Οι πελατειακές πρακτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, οδήγησαν τον πρωτογενή τομέα σε μαρασμό.Οι ελληνικές κυβερνήσεις ταύτισαν τις επιδοτήσεις με το αγροτικό εισόδημα, αντί να τις αξιοποιήσουν ως εργαλείο παραγωγής εισοδήματος και ανάπτυξης.
Η χώρα δεν προχώρησε στις βαθιές μεταρρυθμίσεις και σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό για να αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής υπαίθρου. Οι αγρότες-δημιουργοί παρέμειναν μόνοι τους κυνηγημένοι τις περισσότερες φορές από τις κρατικές γραφειοκρατίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε τα πάντα στους αγρότες αλλά δεν σχεδίασε τίποτα. Επαναλαμβάνει λοιπόν τα λάθη του παρελθόντος, προσθέτοντας και νέα. Η ταυτόχρονη επιβολή τόσο υψηλών φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών στις σημερινές συνθήκες προκαλούν ασφυξία σε όσους τολμούν να παράγουν και αποθαρρύνουν όσους θα ήθελαν να επενδύσουν στην ελληνική γη. Αγνοεί τις αλλαγές που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή και αντιμετωπίζει τους αγρότες σαν μεγαλοεπιχειρηματίες. Οι αγρότες δεν αρνούνται πλέον να συνεισφέρουν στην φορολογία και την ασφάλιση. Όμως αυτό πρέπει να γίνει με συνυπολογισμό του κόστους και της προσωπικής εργασίας της αγροτικής οικογένειας. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν ότι τα τρακτέρ είναι εξέδρες για τις προεκλογικές τους παραστάσεις. Οι κυβερνητικοί σπασμωδικοί σχεδιασμοί θα επιτείνουν την εξόντωση των αγροτών - δε μας ξενίζει, η κυβέρνηση έχει προ καιρού κηρύξει πόλεμο στη δημιουργική παραγωγική Ελλάδα.
