Στον πρώτο γύρο των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών, δόθηκε μια σκληρή πολιτική μάχη, με τα κόμματα να καταγράφουν για τρίτη φορά μέσα σε ελάχιστους μήνες την εκλογική τους δύναμη, με μια ελαφριά μόνο επιρροή από τα ειδικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εκεί δόθηκαν και οι πολιτικές απαντήσεις.
Η επικράτηση των υποψηφίων που είτε είχαν υποστηριχθεί, είτε ήταν κοντά στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ήταν εμφανής. Στη δε μάχη ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αν υπήρχε ένα προβάδισμα, αυτό ανήκε στους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ. Οι υποψήφιοι που είχαν την υποστήριξη του Σύριζα κατατροπώθηκαν. Και τέλος οι υποψήφιοι της Ακροδεξιάς που διεκδικούσαν υψηλά ποσοστά στα μεγάλα αστικά, δεν αγκαλιάστηκαν από τους ψηφοφόρους, αφού ο εχθροπαθής λόγος τους και τα μηνύματα μίσους, δε βρήκαν απέναντι τους, ευήκοα ώτα.
Η εικόνα του δεύτερου γύρου που έκρινε τα αποτελέσματα σε κάποιες περιφέρειες και στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, δίνει και αυτή τα δικά της συμπεράσματα. Τα οποία ποια είναι; Πως στο δεύτερο γύρο ενισχύθηκαν τα σχήματα τα οποία δεν διέθεταν το επίσημο βάπτισμα της Νέας Δημοκρατίας. Αν εξαιρέσουμε την Περιφέρεια της Πελοποννήσου όπου ο επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρης Πτωχός, επικράτησε του «αντάρτη» του Κεντροδεξιού χώρου, του Πέτρου Τατούλη, σε όλες στις υπόλοιπες περιφέρειες, σύμπασες οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ και από τον Σύριζα μέχρι τη Χρυσή Αυγή, υπερψήφισαν τους «αντάρτες» της ΝΔ. Και πανηγυρίζουν για το αποτέλεσμα.
Η ήττα του Κώστα Αγοραστού από τον καθηγητή Δημήτρη Κουρέτα ήταν αναμενόμενη, αν αναλογιστούμε από τη μια πλευρά όλο το βάρος από τη θεομηνία στο Θεσσαλικό κάμπο και το έργο και την παρουσία του καθηγητή από την άλλη. Η ήττα του Κωνσταντίνου Ζέρβα από τον Στέλιο Αγγελούδη ήταν σχεδόν δεδομένη με βάση την ανθρωπογεωγραφία και τους συσχετισμούς της Θεσσαλονίκης.
Με τον Δήμο Αθηναίων τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το 15% του πρώτου γύρου που είχε συγκεντρώσει ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, Χάρης Δούκας έγινε 55% και παράλληλα ο Κώστας Μπακογιάννης δείχνει να συγκεντρώνει λιγότερες ψήφους από την προηγούμενη Κυριακή.
Νίκησε άραγε το ΠΑΣΟΚ; Νίκησε η συμμαχία Δούκα – Ζαχαριάδη και η συμμαχία ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ; Αμφίβολο. Τα κουκιά δε βγαίνουν. Το 15% δεν έγινε ως δια μαγείας 55%. Νίκησε το μέτωπο κατά της Νέας Δημοκρατίας στο οποίο όπως προαναφέραμε συμπεριλήφθηκαν και οι ψήφοι του ΚΚΕ, παρ’ όλο που το επίσημο κόμμα είχε δώσει διαφορετική γραμμή, καθώς και οι ψήφοι Κασιδιάρη.
Σύμφωνα με το αφήγημα της αντιπολίτευσης βρισκόμαστε μπροστά στην πρώτη εκλογική ήττα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δηλαδή καταγράφεται σαν ήττα, η εκλογή των μη Νεοδημοκρατών αλλά κεντροδεξιών υποψηφίων στις Περιφέρειες και η εκλογή των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ στους δυο μεγαλύτερους Δήμους που ενισχύθηκαν από σύσσωμη την αντιπολίτευση.
Αν «η μητέρα όλων των μαχών» για τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα έφερε αυτά τα αποτελέσματα, που σύμφωνα με την αντιπολίτευση αποτελεί βαριά ήττα και κύμα αμφισβήτησης, τότε κάποιος δε μελετάει καλά τους αριθμούς και η κυβέρνηση κατά τη γνώμη μας δεν έχει να φοβάται κάτι.
Απλά η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί πιο γρήγορα και να πραγματοποιήσει όλα αυτά για τα οποία είχε υπερψηφιστεί στις κοινοβουλευτικές εκλογές. Και ας αφήσει την αντιπολίτευση να διεξάγει σκληρό εσωτερικό αγώνα, εξερευνώντας αν η ευκαιριακή συμμαχία μπορεί να καταλήξει κάπου και αν ο αρχηγός σε αυτήν την προσπάθεια θα πρέπει να είναι ο Χάρης Δούκας, ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Νίκος Ανδρουλάκης ή ο Αλέξης Τσίπρας.
