Τα Τέμπη εδώ και δυο μήνες κυριαρχούν αναμφισβήτητα στην πολιτική ζωή, αρχίζουν όμως και εξαντλούν πια τη δυναμική τους και είναι θέμα χρόνου το πότε η χώρα θα επανέλθει στην κανονικότητα. Αυτή άλλωστε θα ήταν και η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η Δικαιοσύνη πρέπει να αφεθεί απερίσπαστη να κάνει τη δουλειά της όπως γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. Και η Ελλάδα δεν θα’ πρεπε ν’ αποτελέσει εξαίρεση.
Η χυδαία και απροκάλυπτη εργαλειοποίηση που είναι πια προφανής, τα fake news που διαψεύδονται την επόμενη μέρα και οι κάθε λογής σκοπιμότητες κούρασαν τον κόσμο που θέλει μεν απόδοση Δικαιοσύνης και πιο ασφαλείς σιδηροδρόμους αλλά όχι και κατάλυση του κράτους.
Κάποιοι με τις υπερβολές και τις ακρότητες, ξεπέρασαν προ πολλού τις διαχωριστικές γραμμές μιλώντας για «απονομιμοποιημένη κυβέρνηση». Μια κυβέρνηση που να θυμίσουμε ότι ψηφίστηκε μόλις δυο χρόνια πριν με 41%.
Κάποιοι άλλοι ζητούν καταδίκες πριν ακόμα μιλήσει η Δικαιοσύνη. Για να μη μιλήσουμε και για μερικούς που ζητούν ακόμα και εκτελέσεις των θεωρούμενων ως ενόχων. Γιατί το ακούσαμε και αυτό.
Τα λεγόμενα «αντισυστημικα» κόμματα ενισχύονται μεν, όλη όμως αυτή η δυστοπία, που θυμίζει εποχές 2010, τρομάζει τους εχέφρονες πολίτες και όσους γενικά προτιμούν να σκέφτονται με τη λογική παρά με το θυμικό.
Και το 2025 δεν είναι 2010 σε καμιά περίπτωση. Η χώρα έπαθε και- ελπίζουμε πως-έμαθε.
Οι έρευνες των τάσεων της κοινής γνώμης, δείχνουν ότι το θέμα των Τεμπών, είναι μεν ψηλά στην ατζέντα, πρωτίστως όμως ο κόσμος επιζητεί σταθερότητα, λιγότερη ακρίβεια, καλύτερη Υγεία και Παιδεία αλλά και δουλειές και προοπτική. Και σίγουρα πάντως όχι νέες περιπέτειες.
Η αντιπολίτευση είναι δυστυχώς κατώτερη των περιστάσεων και δεν προσφέρει σοβαρή εναλλακτική καθώς δεν έχει αξιόπιστο αφήγημα. Γεγονός καθόλου καλό για τη Δημοκρατία. Αλλά αυτό δεν αλλάζει και δεν είναι και καθόλου σίγουρο ότι μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης των Τεμπών είναι αναμφίβολα τα ΠΑΣΟΚ και ο Σύριζα.
Συνασπίστηκαν με τα άκρα, επέδειξαν ελάχιστα θεσμική συμπεριφορά, εισπράττουν τώρα τα επίχειρα. Και αν μεν ο Σύριζα βρισκόταν ήδη σε ελεύθερη πτώση, η ζημιά είναι σαφώς μεγαλύτερη για το ΠΑΣΟΚ που υφίσταται δημοσκοπική καθίζηση, αδυνατώντας να πείσει ότι μπορεί να δημιουργήσει κυβερνητική προοπτική.
Η κυβέρνηση υφίσταται και αυτή μεν επιπλέον φθορά λόγω των Τεμπών, παραμένει όμως πάντα κυρίαρχη στο πολιτικό σκηνικό, έστω και τραυματισμένη. Το ίδιο και ο Μητσοτάκης ως προς την καταλληλόλητα για πρωθυπουργός.
Ένας Μητσοτάκης που έχει όμως ακόμα δυο άσσους στο μανίκι. Τη συσπείρωση του μετώπου της λογικής, έστω και αν αυτό δεν αποτυπώνεται ακόμη στις δημοσκοπήσεις.
Αλλά και μια διετία καθαρού πολιτικού χρόνου όπου μπορεί να διορθώσει σφάλματα και αστοχίες, κάνοντας μια γενναία επανεκκίνηση και προχωρώντας με τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και πολλοί θεωρούν ότι έχουν μείνει πίσω.
Όλα αυτά υπό δυο όμως προϋποθέσεις. Να μην υπάρξει φοβικότητα. Και να μην δοθεί προτεραιότητα στο πολιτικό κόστος σε βάρος των μεταρρυθμίσεων.
Και στο τέλος της ημέρας, η κυβέρνηση αυτή ας κριθεί απ’ τους πολίτες. Και πάντως ούτε από τον Φάμελλο του 5%, ούτε από τον Χαρίτση του 1,2%.
