Στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τις σημαντικές επιλογές στις οποίες προχωρά ο κάθε πολιτικός αρχηγός. Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο τέως πρωθυπουργός έχει πάρει μία απόφαση, η οποία ισοδυναμεί και με ένα μεγάλο ρίσκο. Να επενδύσει πάνω στις δυσχερείς και τραγικές συνέπειες του κορονοϊού, προκειμένου να αποκομίσει μικροκομματικά οφέλη. Με άλλα λόγια Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει στην παγίδα της εύκολης αντιπολίτευσης, φλερτάροντας με τον λαϊκισμό. Μια τακτική που έγινε ακόμα πιο “καθαρή” από τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Τσίπρας κινήθηκε στην συζήτηση στη Βουλή.
Είναι πια προφανές, όπως εκτιμούν στην κυβέρνηση, ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση μετά και τη χθεσινή παρουσία του αρχηγού της στο κοινοβούλιο, αδυνατεί να εκφέρει κάποια τεκμηριωμένη θετική πρόταση. Κινείται σαν ένα εκκρεμές ανάμεσα στην ανεύθυνη καταγγελία από τη μία και στην ανέξοδη πλειοδοσία από την άλλη, όπως σημείωσε και ο κ. Μητσοτάκης.
Λέει «όχι» σε κάθε κυβερνητική δράση και καταφεύγει σε ό, τι αποφασίζει η Κυβέρνηση σε έναν πολλαπλασιασμό. Σε κάθε περίπτωση ισχυρίζεται ότι θα έκανε τα διπλάσια από όσα κάνει η Κυβέρνηση. Ενδεικτικό παράδειγμα οι προσλήψεις στην υγεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει ζητώντας 4.000 προσλήψεις. Όταν διαπίστωσε ότι η Κυβέρνηση είχε ήδη προχωρήσει σε σχεδόν 7.000, άρχισε να ζητά 15.000. “Ο κ. Τσίπρας αποδεικνύεται ειδικός στα συνθήματα και τα πυροτεχνήματα. Και ταυτόχρονα διαστρεβλώνει, παραποιεί χαλκεύει στοιχεία και δηλώσεις για να εξαπατά” τονίζει στέλεχος της ΝΔ.
Από την πρώτη στιγμή που η χώρα μπήκε στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει στο να πάρει μαζί του το κομμάτι της κοινωνίας που απολύτως φυσιολογικά έχει κουραστεί από τις συνέπειες του κορονοϊού. Το κακό για τον κ. Τσίπρα είναι ότι όπως όλα δείχνουν το εμβόλιο δείχνει να βρίσκεται προ των πυλών. Πιο συγκεκριμένα μέσα στο Δεκέμβριο θα αρχίσουν οι πρώτοι εμβολιασμοί εντός των ΗΠΑ και πιθανότητα την ίδια περίοδο θα ξεκινήσει η διανομή του σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Με άλλα λόγια η ελπίδα μοιάζει να ξεπροβάλλει. Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που τον ερχόμενο Μάρτιο, έναν χρόνο μετά από το πρώτο κύμα του κορονοϊού στη χώρα μας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο ιός αρχίσει να ελέγχεται. Τότε τί θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα αντέξει να αλλάξει αντιπολιτευτικό αφήγημα; Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση που μέχρι τότε ο κ. Μητσοτάκης έχει αντέξει και έστω σε δημοσκοπικό επίπεδο δεν έχει δείξει σημάδια κάμψης, τότε πώς θα αντιδράσει ο κ. Τσίπρας;
Ερωτήματα που δεν έχουν εύκολη απάντηση για την Κουμουνδούρου, ερωτήματα που ουσιαστικά αποτυπώνουν το μεγάλο αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως την έλλειψη σωστής αντιπολιτευτικής τακτικής στην οποία έχει περιπέσει.
