Ένας οπαδός ανάλγητων «Προοδευτικών» θεωριών αρθρογραφεί με αφορμή την απαγόρευση της αστυνομίας για την επέτειο Γρηγορόπουλου, και μας ενημερώνει ότι με πρόσχημα (!) την πανδημία, είτε με την επίκληση παραβατικών πρακτικών, φαλκιδεύεται ουσιαστικώς το δικαίωμα στην κοινωνική σύγκρουση, αντιπαράθεση και αποφασιστική διεκδίκηση.
Μας κανοναρχεί δε και το τι σημαίνει δημοκρατία γράφοντας ότι η δημοκρατία δεν περιορίζεται στις εκλογές, ανασαίνει στη μαζική διαδήλωση, στο δρόμο, ενίοτε στην σύγκρουση.
Ουδεμία αντίρρηση στα ανωτέρω, αν στο ιδεοληπτικό του σύμπαν δεν είχε εξοβελίσει ως υποδεέστερο το πρώτιστο: Την πανδημία. Αυτή, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σποραδικά και αφανίζει εκατομμύρια ζωές (η προηγούμενη είχε εμφανιστεί πριν εκατό χρόνια και πήρε τη ζωή 50 εκ ευρωπαίων) δεν είναι τίποτε άλλο παρά «πρόσχημα»!
Αν η τωρινή πανδημία δεν έχει στοιχήσει τόσες ζωές, οφείλεται στην οργιαστική ψηφιακή ανάπτυξη που επέτρεψε στην παγκόσμια κοινότητα να ενημερώνεται σε παρόντα χρόνο, βοηθώντας τις κυβερνήσεις να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα. Μέτρα τα οποία ελλείψει φαρμάκων, δεν μπορούσαν να ήταν άλλα από την παμπάλαια λύση, την περιστολή της κίνησης των πολιτών.
Έχουμε την γνώμη ότι δημοκρατία σε καιρό πανδημίας (και μόνο τότε) δεν είναι η ελευθερία «κινητοποιήσεων, διαδηλώσεων, συγκρούσεων», όπως γράφουν οι νοσταλγικοί ιεροφάντες της κοινωνικής ανατροπής που εξαπολύουν αφελείς επαναστατικές κορώνες από τα καλοβαλμένα ταμπούρια που τους παρέχει το ίδιο το σύστημα που πολεμούν.
Αυτά είναι ασκήσεις υποκειμενικής κοπτοραπτικής στα μέτρα της δημοκρατικής ελευθεριότητας που απαιτούν, και που αν κυριαρχούσαν τα πολιτεύματα που ονειρεύονται, δεν θα μας την παρείχαν επί ποινή καταναγκαστικών έργων.
Κατά πόσο αποτελεί άσκηση δημοκρατίας να κάνεις πορείες και συγκρούσεις εν μέσω πανδημίας και να γίνεσαι μεταδότης του θανατηφόρου ιού στους συνανθρώπους σου, και συχνά στους δικούς σου ανθρώπους; Και γιατί η Πολιτεία με τους εντεταλμένους μηχανισμούς δεν έχει το δικαίωμα να το καταστείλει; Δημοκρατία σε καιρό πανδημίας είναι να υπακούς στα μέτρα που επιβάλει η εκλεγμένη κυβέρνηση καθ’ υπόδειξιν των ειδικών επιστημόνων.
Αλλά πέραν από τους ιδεοληπτικούς της «επαναστατικής» αυταρέσκειας που έχουν εξοβελίσει την κοινή λογική, υπάρχουν και οι έτεροι φανατικοί, αυτοί της θρησκείας. 180 χριστιανικά σωματεία έστειλαν λέει επιστολή στην ιεραρχία προκειμένου να πιέσει για το άνοιγμα των εκκλησιών τα Χριστούγεννα. Και σχεδόν σύμπασα η ιεραρχία τάσσεται υπέρ του αιτήματος.
Το Πάσχα οι εκκλησίες δεν άνοιξαν. Ευτυχώς γιατί γλυτώσαμε κάποιους θανάτους πιστών αλλά και ιερωμένων. Ετσι οι τελευταίοι κράτησαν εκ του ασφαλούς ακλόνητη την πίστη τους στην ιαματική Θεία παρέμβαση, αφού δεν χρειάστηκε να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους ότι στις εκκλησίες ο ιός δεν κολλάει.
Μήπως το κλείσιμο των εκκλησιών το Πάσχα επέφερε κάποια μείωση, κάποια υποχώρηση της πίστης στους Χριστιανούς; Δεν συνέβη γιατί η χωροταξική προσέγγιση στο κτήριο της εκκλησίας δεν είναι προϋπόθεση για να προσευχηθείς, να υμνήσεις τον θεό. Και αν χρειάζεται το τυπικό τελετουργικό της λατρείας για να τονωθεί η πίστη, σημαίνει ότι αυτή είναι ασθενής και ότι ο Θεός δεν είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ώστε να εισακούει την προσευχή μας.
Δεν μας αφορούν τα δογματικά τους παρά στο μέτρο που εμπλέκονται με τη δημόσια υγεία. Οι ίδιοι οι ιερωμένοι προσβάλλουν το υπερβατικό τη θρησκεία τους συγκρίνοντάς την με το... λιανεμπόριο. Χρησιμοποιούν το παράδειγμα, που δυστυχώς αποδέχτηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ότι δεν μπορείς να ανοίγεις το λιανεμπόριο και να μένουν κλειστές οι εκκλησίες!
Μα τι σύγκριση είναι αυτή; Στο λιανεμπόριο εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που τώρα στερούνται, ίσως και να πεινάνε. Από αυτό εξαρτάται η ζωή τους και το ψωμί των παιδιών τους, και κατ’ επέκταση εξαρτώνται ευρύτεροι κλάδοι της παραγωγικής οικονομίας.
Και βέβαια όλοι αυτοί δουλεύοντας θα καταβάλουν τους φόρους τους για να έχει το κράτος χρήματα να πληρώσει και τους μισθούς των ιερωμένων. Το λιανεμπόριο θα ανοίξει εξ ανάγκης ζωής των εργαζομένων. Οι ανάγκες της ζωής των ιερωμένων έχουν εξασφαλισθεί από το δημόσιο. Με την επιμονή τους δεν θα ισχυροποιήσουν την πίστη. θα θέσουν σε κίνδυνο κάποιες ζωές ηλικιωμένων.
Ιερή είναι η πίστη των ανθρώπων. Δεν είναι τα κτήρια και οι τελετουργίες που μπορεί να γίνουν φορείς θανάτου.
