Από τον... Πινοσέτ στον Όρμπαν και από εκεί στον Κουρτς, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να ταυτίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη με πρόσωπα πολιτικά και πρακτικές σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συντηρήσει το αφήγημα μιας ακροδεξιάς λογικής (που κατ' επανάληψη έχει καταρριφθεί μέσα από την εφαρμοζόμενη τακτική της σημερινής κυβέρνησης) διανθισμένο πλέον με δόσεις περί διαφθοράς. Η μηχανή της σκανδαλολογίας, τελευταίο όπλο μιας απεγνωσμένη αντιπολίτευσης δείχνει να παίρνει μπροστά…
Η «μάχη» που δίνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυμίζει κυνήγι μαγισσών και ανεμόμυλων σε μια παράστασή που δεν βρίσκει θεατές παρά μόνο όσους αποφάσισαν να αγοράσουν κάποια εισιτήρια διαρκείας. Το σκληρό ροκ δίνει σταδιακά τη θέση του σε μια σκανδαλολογία που μεθοδικά ξετυλίγεται προσαρμοσμένη και σε κάθε μεταρρυθμιστική παρέμβαση.
Την ίδια στιγμή εμμένει στη λογική της άρνησης σε όλα και μετά το «Όχι» στη συμφωνία με τη Γαλλία ετοιμάζει ένα «Όχι» και σε αυτή με τις ΗΠΑ, εκφράζοντας ένα φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας που καταγράφεται μέσα από τις δηλώσεις του ίδιου, όπως αυτές στη Βουλή, αλλά και στελεχών του, όπως ο γραμματέας του κόμματος Δ. Τζανακόπουλος που έσπευσε να επαναλάβει χθες ότι «εισάγει το λεγόμενο δόγμα του "προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης", μετατρέπει δηλαδή την Ελλάδα σε πολεμικό φυλάκιο της Δύσης, και αυτό επισημαίνεται από σειρά στρατηγικών αναλυτών και ανθρώπων με γνώση της εξωτερικής πολιτικής, αλλά επιβεβαιώνεται και από τα περιεχόμενα της ελληνογαλλικής συμφωνίας».
Και όχι μόνο μίλησε για άσκηση «πολεμοκάπηλης και πατριδοκάπηλης» πολιτικής από την κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει ενδεχομένως τη στάση του κόμματός του αλλά και τα όσα ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας αναφορικά με τη θέση που σχετίζεται με το μέγεθος της Τουρκίας.
Υπενθυμίζεται πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει υποστηρίξει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία, λόγω διαφορετικού οικονομικού μεγέθους, θέση που εξέφρασε και ο τέως πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης και η οποία φιλοξενείται και σε δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων.
Ταυτόχρονα όμως, η προσπάθεια να ταυτίσει τον πρωθυπουργό με πρόσωπα και πολιτικές πρακτικές συγκρούεται με την πραγματικότητα που διαμορφώνεται τα δύο τελευταία χρόνια στη χώρα. Το «ασφαλιστικό του Πινοσέτ» η «Ορμπανοποίηση» της Ελλάδας και τώρα η υπόθεση με το σκάνδαλα Κουρτς και τις δημοσκοπήσεις, που οδήγησαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώσει τα εξής:
«Τον περασμένο Μάιο, ο (έως χθες) καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς βραβευόταν με το βραβείο «Ελευθερίας των ΜΜΕ». Ποιος εκφώνησε την πανηγυρική ομιλία; Ποιος άλλος από τον στενό πολιτικό του φίλο, Κυριάκο Μητσοτάκη. Σήμερα, 5 μήνες μετά, ο Κουρτς βρίσκεται εκτός καγκελαρίας, αναγκασμένος σε παραίτηση ύστερα από τεράστιο σκάνδαλο, στο οποίο κατηγορείται για στημένες δημοσκοπήσεις και προσπάθεια χειραγώγησης των ΜΜΕ, δίνοντας ποσό άνω του 1 εκατ. ευρώ από το δημόσιο ταμείο για τον σκοπό αυτό. Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας ομιλητής της βράβευσης Κουρτς, συνεχίζει να απολαμβάνει τον τίτλο του Μωυσή και του τσιτάχ από εγχώρια ΜΜΕ που έχουν λάβει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τη Λίστα Πέτσα. Παράλληλα, η κυβερνητική πλειοψηφία στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής αρνείται να αποδεχθεί το αίτημα βουλευτών της αντιπολίτευσης για έλεγχο δημοσκοπήσεων που εξόφθαλμα παραβιάζουν κάθε όριο αξιοπιστίας και κοινής λογικής. Είναι η Ελλάδα μία «μικρή Αυστρία του Κουρτς; Το πιθανότερο είναι ότι η Αυστρία του Κουρτς είναι μία «μικρή Ελλάδα του Μητσοτάκη» και του πλέγματος διαφθοράς που έχει δημιουργήσει γύρω του. Για περίπου 1 εκατ. ευρώ διώκεται και παραιτείται από καγκελάριος ο Κουρτς. Περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ κρατικού χρήματος έχουν ήδη δοθεί από τον κ. Μητσοτάκη στα ελληνικά ΜΜΕ, και εδώ δεν τρέχει τίποτα»
Η αναφορά αυτή του Αλέξη Τσίπρα αφενός απευθύνεται στη Δικαιοσύνη (ήδη άλλωστε υπήρξαν αναρτήσεις και σχόλια υποστηρικτών του που επιτίθενται στον θεσμό με αναφορές περί διαφθοράς) αφετέρου στην προσπάθεια να δημιουργήσει ένα πλαίσιο σκανδαλολογίας γύρω από την κυβέρνηση.
Το είπε στην ομιλία του στη Βουλή για την ελληνογαλλική συμφωνία, το επανέλαβε με την επίκαιρη ερώτηση για το κέντρο εκπαίδευσης στην Καλαμάτα και τη συνεργασία με το Ισραήλ το έριξε και πάλι στο τραπέζι. Μια προσεκτική ανάγνωση της δήλωσής του περί «πλέγματος διαφθοράς που έχει δημιουργήσει γύρω του» αρκεί.
Είναι σαφές πως η σκανδαλολογία θα είναι το επόμενο βήμα στην αντιπολιτευτική τακτική που έχει επιλέξει. Θα προστεθεί στους υψηλούς τόνους, την «ακροδεξιά» και θα απλωθεί σε όλο τα φάσμα της λογικής που διέπει σήμερα την Κουμουνδούρου που προσπαθεί με κάθε τρόπο να συσπειρώσει ψηφοφόρους και να δημιουργήσει συνθήκες οργής και αγανάκτησης.
Αυτό είναι άλλωστε το τελευταίο στάδιο μια αντιπολίτευσης που αδυνατεί να απευθυνθεί στους πολίτες μέσω προγραμματικών θέσεων και προτάσεων, βλέπει τον χρόνο να περνά και φοβάται το ενδεχόμενο όχι μιας εκλογικής ήττας αλλά μιας αρχής διαλυτικών τάσεων που ενδεχομένως να φέρουν δυσμενή αποτελέσματα για το μέλλον της ίδιας της παράταξης ίσως και του αρχηγού της.
Ουδείς πρέπει να παραγνωρίζει και το γεγονός πως ακόμη και το πολυθρύλητο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεκαθαριστεί αν και πότε θα γίνει, μπροστά στο φόβο οι εσωκομματικές συγκρούσεις και οι διαφορές των τάσεων και των συνιστωσών να πάρουν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις.
Εξού και οι διαρροές που υπάρχουν κάνουν λόγο για ένα συνέδριο (όταν γίνει) «μάχης». Θέση που ξεκαθαρίζει πως ούτε αυτοκριτική θα υπάρξει ούτε αναφορές στον λάθος δρόμο του λαϊκισμού και της κινηματικής λογική που ακολουθείται σήμερα θα γίνουν.
