Του Γιάννη Σιδέρη
Στα τέλη της δεκαετίας του '70 η ΝΔ είχε τελευτήσει βίον. Ατένιζε τον Ανδρέα να ελαύνει ορμητικός, προβάλλοντας ονειρώξεις οικονομικής ευδαιμονίας και κοινωνικής κινητικότητας, υπέρ των μη προνομιούχων. Στην αδυναμία της να τον αντιμετωπίσει, εξαπέλυε προσωπικές επιθέσεις και fake news, όπως θα λέγαμε με το «new speak» της σήμερον.
Ήταν ο «μεθύστακας», ο «μη Ελληνας», ο «Αμερικανοθρεμμένος», κλπ. Ήταν αυτός που ήταν «πρωτοξάδερφος των κομμουνιστών», που «θα έπαιρνε τα σπίτια του κοσμάκη», ου μην και τις… «κατσίκες των δεξιών», όπως διαβεβαίωναν μετ΄ οργής οι δεξιοί κομματάρχες στα χωριά - και το άκουσε ο γράφων ιδίοις ωσί.
Τώρα, σαράντα χρόνια, μετά αναβιώνουν οι ίδιες συμπεριφορές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν υπάρξει μεν οι ενδιάμεσες επιθέσεις των Πασόκων στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά ήταν κυρίως χιουμοριστικής – σαρκαστικής υφής, με βάση τα αποδιδόμενα ως προσωπικά του χαρακτηριστικά. Ποτέ δεν πήραν την μορφή σκύλευσης και ψευδολογίας, πέραν ενός αήθους πρωτοσέλιδου της Αυριανής.
Το παρελθόν παρότι μπορεί να μας κάνει σοφότερους, τελικώς ουδόλως διδάσκει. Βέβαια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διήγε τότε την παιδική της ηλικία και δεν έχει παραστάσεις. Οι δε νυν συμβουλάτορές της, είχαν μεν ηλικία αλλά και διαχρονικές ιδεολογικές παρωπίδες. Δεν είχε σημασία η πραγματικότητα αλλά το πως την διαθλούν.
Ακόμη και ατυχής να ήταν η διατύπωση του κ. Μητσοτάκη - που δεν ήταν - δεν υπολόγισε τη δημιουργική φαντασία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που θα πίστευε ότι ένας πολιτικός αρχηγός, δυο εβδομάδες προ των εκλογών, υπόσχεται στους εργαζόμενους 7ήμερη εργασία. Όπως δεν ήταν δυνατό τρεις εβδομάδες προ των εκλογών, να δηλώνει ότι θα κόψει το δώρο των Χριστουγέννων, όπως θέλησε να το ερμηνεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα δεν είναι τα εντεταλμένα troll του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο. Είναι τα επώνυμα στελέχη. Είναι π.χ. η καθ΄ ύλιν αρμόδια, κα Αχτσιόγλου. Η ίδια που συναίνεσε στο εργασιακό status τη εταιρίας Παπαστράτος, και στην οποία αναφερόταν ο κ. Μητσοτάκης, διέστρεψε τη δήλωση: «Νόμιζα ότι μετά την εξαγγελία του για το τέλος του 8ωρου ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μας επιφύλασσε άλλες εκπλήξεις. Εξήγγειλε την 7ημερη εργασία», υποστήριξε.
(Βέβαια ο λόγος της κας Αχτσιόγλου έχει τρωθείσα αξιοπιστία. Είναι η ίδια που διέγραψε τις γενναίες αντιμνημονιακές κορώνες της στα social media, την ημέρα που ανακοινώθηκε ότι αναλαμβάνει υπουργός Εργασίας).
Είναι επίσης και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη, που πήραν γραμμή και ισχυρίζονταν παρόμοια, και φυσικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός: «Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο μόνος υποψήφιος Πρωθυπουργός που ο λόγος του μοιάζει περισσότερο με απειλή. Μια ήταν το ασφαλιστικό Πινοσέτ, την άλλη η κατάργηση του δώρου Χριστουγέννων και επιδομάτων, το 8άωρο που είναι ξεπερασμένο», είπε.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιο με εκείνο της ΝΔ προ 40 χρόνων. Έχει στερέψει από όραμα, ή έστω πρακτικό εναλλακτικό σχέδιο. Βασίζεται πολύ περισσότερο στη δαιμονοποίηση του αντιπάλου, μεγεθύνοντας τα όποια νομίζει ως αρνητικά του, και προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποκτήσει πολιτικό πλεονέκτημα.
Τσάμπα κόπος, και δεν το έχει καταλάβει. Όπως ο Αντρέας προσέφερε ένα καλύτερο μέλλον τότε (και το έδωσε, με τα λεφτά τη ΕΟΚ και τα δανεικά, έστω ), έτσι και τώρα: Άσχετα με το τι θα καταφέρει η ΝΔ - ουδείς μάντης- σχηματοποιώντας το για την οικονομία της συζήτησης, θα λέγαμε:
Ο Πρωθυπουργός τάζει στον συνταξιούχο ότι θα μπορεί να δίνει χαρτζιλίκι στο άνεργο εγγόνι του. Ο αρχηγός της ΝΔ τάζει στο εγγόνι του δουλειά για το μέλλον, για να μην κρέμεται από το χαρτζιλίκι του παππού.
Ο λαός θα κληθεί να επιλέξει μεταξύ των δύο προοπτικών, και μάλλον επιλέγει - κατά τις δημοσκοπήσεις.
Όσο για την χθεσινή απάντηση του κ. Τσίπρα στον «Αλφα» για το ενδεχόμενο ήττας, ότι αυτή «δεν θα συμβεί ούτε μία στο εκατομμύριο», είναι της ίδια διορατικότητας με την εκφρασθείσα πεποίθησή του κάποτε «ούτε μία στο εκατομμύριο να πει όχι η Μέρκελ».
(Δεν αλλάζει καν τις παγιωμένες εκφράσεις του, και δημιουργεί συνειρμούς…).
