Ο σεβασμός στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, είναι δεδομένος. Αλλά ο σεβασμός στη μνήμη απαιτεί σοβαρότητα, κάτι που δεν έκανε χθες ο Στέφανος Κασσελάκης, συνεχίζοντας το ντελίριο της κενής εντυπωσιολογίας.
Με αφορμή την πικρή ημέρα της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από τη δολοφονία του, έγραψε: «Η ζωή του έγινε ζωή όλων μας. Η μάνα του έγινε μάνα όλων μας. Κανείς, τα τελευταία 10 χρόνια, δεν έχει προσφέρει τόσα πολλά στη Δημοκρατία» (δηλαδή ούτε το κόμμα στο οποίο φιλοδοξεί να ηγηθεί).
Δεν θα αντιδικήσουμε για ένα τέτοιο θέμα. Απλώς βλέπουμε ότι και σε αυτό το τραγικό γεγονός, η υπερβολή της μεγαλοστομίας αφαιρεί το σέβας, το βάρος και την τραγικότητά του ίδιου του γεγονότος.
Χθες βγήκαν τα τελικά αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης έλαβε 44,91%, συγκεντρώνοντας 66.156 ψήφους από παλιά και νέα μέλη του κόμματος σε όλη την Ελλάδα. Η Έφη Αχτσιόγλου έλαβε 36,18% και 53.292 ψήφους.
13.156 ψήφους και ποσοστό 8,93% πήρε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με τον Νίκο Παππά να ακολουθεί κατά πόδας με το 8,68% (12.787 ψήφοι). Ψήφισαν 148.821 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο εσωκομματικό τοπίο των συμμαχιών θεωρείται δεδομένο ότι οι ψήφοι του Τσακαλώτου, καθότι κατεξοχήν κομματικοί της αριστερής πτέρυγας, θα διοχετευτούν στην Αχτσιόγλου. Με αυτή τη συσπείρωση ο αριθμός θα προσεγγίζει εκείνον του Κασσελάκη της πρώτης Κυριακής.
Απομένουν οι ψήφοι του Νίκου Παππά, που ανήκουν στο μέτωπο των λεγόμενων «προεδρικών», ήτοι όσων ομνύουν στον Τσίπρα. Και δεδομένου ότι η πλευρά Τσίπρα στηρίζει τον Κασσελάκη, το πλέον πιθανό είναι ο Κασσελάκης να αναδειχθεί πρόεδρος την Κυριακή.
Αν, ως υπόθεση εργασίας, η Αχτσιόγλου κάνει την υπέρβαση και εκλεγεί πρόεδρος, θα είναι μια πρόεδρος υπό διαρκή υπονόμευση. Θα της χρεώσουν την κάθε αποτυχία. Από τις αυτοδιοικητικές εκλογές - που ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ισχυρούς δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες, αναμένεται να ναυαγήσει - ως το ενδεχόμενο ενός μη ευπρόσωπου αποτελέσματος στις ευρωεκλογές. Η υπενθύμιση ότι αν ήταν ο Κασσελάκης στη θέση της το κόμμα θα έσκιζε, θα την συνόδευε σε κάθε βήμα της.
Είναι εξάλλου εντυπωσιακό το πρωτοφανές μίσος που εκπέμπουν εναντίον της στα σόσιαλ μίντια οι υποστηρικτές του Κασσελάκη. Μόνο με το μίσος εναντίον του Μητσοτάκη μπορεί να συγκριθεί!
Ακόμη και η αυτονόητη δήλωσή της ότι οι αγώνες πρέπει να δοθούν με πολιτικούς όρους, επειδή ήταν σαφής αιχμή προς τον Κασσελάκη, αντιμετωπίστηκε με έντονη εχθρότητα από αυτούς που κατά τα άλλα δηλώνουν στρατευμένοι στην πολιτική!
Στην αναμενόμενη εκλογή Κασσελάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται άγνωστο τοπίο, Terra Incognita. Είναι αδύνατο να κριθεί πολιτικά εκ των προτέρων γιατί ο φιλόδοξος αρχηγός δεν έχει εκφράσει καμία πολιτική θέση έως τώρα. Έχει αρκεστεί στην κενόλογη μεγαλοστομία, στη ρητορεία χωρίς περιεχόμενο, και στα ελκυστικά, εντυπωσιακά βιντεάκια.
Απέφυγε ως τώρα και τη «λαιμητόμο» των συνεντεύξεων. Λογικώς, αφού σε κάνα δυο που έδωσε, βούλιαξε μέσα στην αμηχανία, την κοινοτοπία και την άγνοια, ξεθωριάζοντας το λαμπερό πρόσωπο της κατασκευασμένης δημοσιότητας.
Της Αχτσιόγλου το προφίλ λίγο πολύ το γνωρίζουμε. Έχει υπάρξει υπουργός και κομματικό στέλεχος. Έχει πίσω της κάποιο έργο που επιδέχεται κριτική, όπως και κάποιες πολιτικές δηλώσεις, μερικές εκ των οποίων σήκωσαν σκόνη. Για τον πολιτικό Κασσελάκη δεν γνωρίζουμε τίποτα. Γνωρίζουμε πολλά περισσότερα για την προσωπική του ζωή παρά για τις πολιτικές του θέσεις.
Ως εκ τούτου έχει δίκιο ο Δημ. Παπαδημούλης που πρότεινε ντιμπέϊτ μεταξύ των δύο. Να μάθει ο λαός τις θέσεις τους, καθώς οι απόψεις του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αφορά μόνο τους ψηφοφόρους της ερχόμενης Κυριακής.
Η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη για τον ΣΥΡΙΖΑ και μακροπρόθεσμα εγκυμονείται η διάσπαση. Οι κομματικοί, τα στελέχη και μέλη της αριστερής πτέρυγας, είναι κατεξοχήν πολιτικά όντα (ασχέτως των διαφορών που μπορεί να έχει κάποιος μαζί τους). Έχουν φάει τη ζωή τους στην Αριστερά και έχουν κάποιο πολιτικό όραμα (συνήθως αποτυχημένο, αλλά το έχουν και μένουν πεισμόνως προσηλωμένοι σε αυτό).
Είναι δύσκολο, σε σημείο που θα λέγαμε φτάνει στα όρια του «κοινωνικού πειράματος», να υπαχθούν (ουσιαστικά να υποταχθούν), στις συντεταγμένες ενός τύπου που αφού πλούτισε («πόσο» δεν ξέρουμε) στην καρδιά του αρπακτικού καπιταλισμού, αξιοποιώντας διάφορα projects των μυημένων και των εχόντων διασυνδέσεις, του ήρθε επιφοίτηση να γίνει αρχηγός της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς.
Ας έχουν φάει οι Τσακαλώτοι τα χρόνια τους με τους Μαρξ, τους Γκράμσι, τους Αλτουσέρ και άλλους διανοητές - προπάτορες της Αριστεράς. Ας έχουν φάει το πεζοδρόμιο με το κουτάλι οι Φίληδες. Θα συστρατευθούν με ένα χαμόγελο κολγκέιτ, ένα λαμπερό πρόσωπο που και την ηγεσία του κόμματος την αντιλαμβάνεται ως ένα ακόμη project.
Με ένα πρόσωπο χωρίς πολιτική συνείδηση και συνειδησιακή στράτευση (γιατί αν έχεις πολιτικές αναζητήσεις, αν είσαι στρατευμένος στην Αριστερά, δεν περιμένεις να φτάσεις στα 35 σου για να διεκδικήσεις την αρχηγία του κόμματος. Είσαι εκεί από νωρίς).
Εφόσον εκλεγεί ο Κασσελάκης, θα συγκατοικήσουν δυο κόσμοι ασύμβατοι. Και οι ασυμβατότητες φέρνουν χωρισμούς.
