Ο ταχυδρόμος χτύπησε για δεύτερη φορά, τόσο την πόρτα του Σύριζα στην Κουμουνδούρου, όσο και της Νέας Αριστεράς στην Πατησίων. Δηλαδή, τόσο στα πρώην κυβερνητικά στελέχη του Σύριζα, που έχουν αποχωρήσει από το κόμμα, όσο και στα εναπομείναντα μικρομεσαία στελέχη που μάχονται ακόμα με τον Στέφανο Κασσελάκη για ένα άδειο πουκάμισο.
Ο διάχυτος πανικός τους από την απόφαση, σχετικά με την άρση της προστασίας των μαρτύρων ή όπως το αντιλαμβανόμαστε καλύτερα, με την αποκάλυψη των προσώπων που κρύβονταν μέσα από κουκούλες και πίσω από τις ευφάνταστες και ψευδέστατες μαρτυρίες, αποδεικνύει ότι το κτύπημα του ταχυδρόμου στις πόρτες των γραφείων του νυν και πρώην Σύριζα, δεν ήταν αναμενόμενο.
Διότι τώρα το παιχνίδι, αλλάζει. Αλλάζουν οι κανόνες και οι παίκτες. Άλλος κερδίζει τώρα και άλλος χάνει. Το «σκάνδαλο Novartis», το δήθεν μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους, με τον τρόπο που το είχε εμφανίσει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, έχει κλείσει. Η αρχειοθέτηση από τη δικαιοσύνη του λεγόμενου «πολιτικού σκανδάλου Novartis», μετέβαλε άρδην, όχι μόνο τους όρους της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και την ίδια την ουσία της υπόθεσης.
Δεν θα ασχοληθεί η εγχώρια πολιτική σκηνή, αλλά και η Δικαιοσύνη με το αν και ποιος πολιτικός «είχε βάλει το χέρι στο μέλι της Novartis». Αυτό έκλεισε. Θα ασχοληθεί με το ποιο μυαλό και ποιο χέρι έστησε όχι το «σκάνδαλο Novartis», αλλά τη «σκευωρία Νovartis». Διότι για σκευωρία μιλάμε τώρα. Το σκάνδαλο είναι πλέον «last year», όπως έλεγε και η εξαιρετικά επιτυχημένη διαφήμιση.
Η ατζέντα σήμερα γράφει: «σκευωρία Novartis». Και η Δικαιοσύνη θα έχει την ευκαιρία, μετά την αφαίρεση της ανωνυμίας από τους προστατευόμενους μάρτυρες, που με τόση ευκολία έπαιξαν τους ρόλους που τους είχαν ανατεθεί, να αναζητήσει τον παραγωγό, τον σκηνοθέτη τον σεναριογράφο και όλους όσοι βρίσκονται πίσω από τις κουρτίνες της σκηνής. Διότι ούτε η «Αικατερίνη Κελέση», ούτε ο «Μάξιμος Σαράφης» είχαν ξυπνήσει ένα πρωί, βλέποντας οράματα με μαύρους χαρτοφύλακες και τροχήλατες βαλίτσες να κυκλοφορούν σε σκοτεινά δωμάτια και σε πριβέ συναντήσεις. Κάποιοι το έστησαν όλο αυτό το φιάσκο.
Άλλωστε, ακόμα βουίζουν στα αυτιά μας, οι απόηχοι από την κατάθεση στη Βουλή του πρώην ισχυρού ανδρός της Novartis, Κωνσταντίνου Φρουζή σύμφωνα με την οποία, η κα Τουλουπάκη, στη συνάντηση που είχαν την άνοιξη του 2018, δεν ήθελε να ακούσει τι γνώριζε ο ίδιος για το σκάνδαλο Novartis, αλλά την ενδιέφερε να πει ο μάρτυρας αυτά που η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Διαφθοράς ήθελε να ακούσει.
Η ιδιαίτερα έντονη αντίδραση των πρώην επιφανών στελεχών της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, μέσω των κομμάτων τους, σχετικά με την αναμενόμενη αποκάλυψη των προσώπων που κρύβονταν πίσω από κουκούλες που αποτελούσαν τα εκτελεστικά όργανα του σχηματισμού τους «σκανδάλου Novartis», δίνει την έκταση του φόβου για την αποκάλυψη όλου του κυκλώματος που έστησε την υπόθεση. Δεν είχαν αντιδράσει τόσο έντονα ούτε μετά από την απόφαση της Δικαιοσύνης για την αρχειοθέτηση των υποθέσεων των πολιτικών προσώπων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Ίσως, διότι εκτιμούσαν ότι την είχαν γλυτώσει. Έτσι οι προσπάθειες για τη δήθεν προστασία του κράτους δικαίου και του θεσμού των προστατευόμενων μαρτύρων, από την πλευρά του Σύριζα και της Νέα Αριστεράς πέφτει στο κενό.
Έλα όμως, που ο ταχυδρόμος κτυπάει πάντα δυο φορές. Και αυτή τη φορά παραδίδει στους παραλήπτες, έναν φάκελο που γράφει «σκευωρία Novartis» με αποστολέα τη Δικαιοσύνη. Διότι δεν αρκεί η αρχειοθέτηση της υπόθεσης. Δεν αρκεί ότι η υπόθεση ήταν φιάσκο.
Θα πρέπει να φανεί ποιος σχεδίασε αυτό το δήθεν πολιτικό σκάνδαλο. Ποιος το έστησε; Ποιος το συντόνισε με τόση επιμέλεια, φροντίδα και προσοχή; Ειδικά όταν η πλεκτάνη αυτή, παρήχθη εντός ενός κυβερνητικού και κομματικού μηχανισμού, του οποίου τα στελέχη δεν μπορούν να δέσουν με επάρκεια ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών τους.
Και στο μυαλό μας πάντα επιστρέφει και η άλλη μεγάλη σκευωρία εναντίον του πρώην προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί ότι η ΕΛΣΤΑΤ είχε διογκώσει το δημόσιο έλλειμμα, με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα στο μάτι του κυκλώνα των μνημονίων. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ αποτελούσε το εξιλαστήριο θύμα για όσους ήθελαν να αποφύγουν την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας. Ταυτόχρονα, η σκευωρία αυτή είχε ενώσει την τότε ηγεσία της Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κοινό αφήγημα βασισμένο στη δοξασία ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι το αντίστροφο. Ο Ανδρέας Γεωργίου είχε κατηγορηθεί για κάτι που είχε συμβεί, πριν καν ο ίδιος αναλάβει την προεδρία της ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε για την παρέα του 13-0. Ωστόσο, τώρα που ο ταχυδρόμος τους επισκέφτηκε, ξεκινάει μια ιδιαίτερα επικίνδυνη διαδρομή για τους ίδιους, όσο και να προσπαθούν να βγάλουν εκ των υστέρων του ουρά τους έξω από τη σκευωρία.
