Σε λίγες εβδομάδες το εκλογικό σώμα καλείται να προσέλθει στις κάλπες για την ανάδειξη των εκπροσώπων του έθνους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Τα επιτελεία των κομμάτων εξετάζουν βιογραφικά και υποψηφιότητες, σβήνουν και ξαναγράφουν τις τελικές λίστες, ευελπιστώντας να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους με τους υποψηφίους που θα προτείνουν.
Όλα καλά και θεμιτά στο πλαίσιο του πολιτικού παιγνίου της Δημοκρατίας και των ελεύθερων, ανταγωνιστικών εκλογών.
Το μεγάλο ερώτημα, όμως, είναι άλλο: πώς περιμένουμε να λειτουργήσουν, δηλαδή να ψηφίσουν οι εκλογείς; Απασχολεί κανέναν αυτό το ζήτημα ή απλά όλοι περιμένουν να κάνουν ταμείο τη βραδιά των εκλογών;
Αν κρίνουμε από το εύρημα της Opinion Poll, για τον μήνα Φεβρουάριο του 2023, μόλις το 19% εκείνων που σκοπεύουν να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, θα χρησιμοποιήσουν ως κριτήριο επιλογής τα μεγάλα και ανοιχτά θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Και οι υπόλοιποι;
Εκεί αρχίζει το δράμα. Οι περισσότεροι θα ψηφίσουν το κόμμα που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές, κάποιοι άλλοι σκέφτονται να το τιμωρήσουν για αθέτηση υποσχέσεων, πολλοί θεωρούν πως θα πρέπει να εκλεγούν εκείνοι που θα «βοηθήσουν» στην επίλυση τοπικών προβλημάτων, ενώ δεν λείπουν κι εκείνοι που θα ψηφίσουν με βάση τη λάμψη και την αίγλη των υποψηφίων.
Κοντολογίς, τα ευρωπαϊκά ζητήματα, απασχολούν ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει βαθιά ριζωμένη μέσα της στη νοοτροπία του εξαιρετισμού, θεωρώντας πως πρόκειται για ένα απομονωμένο νησί ή έστω ένα γαλατικό χωριό στην άκρη της βαλκανικής χερσονήσου.
Αν θέλουμε, βέβαια, να είμαστε ειλικρινείς, το πλειοψηφικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, όταν ακούει Ευρωπαϊκή Ένωση, αμέσως σκέφτεται τις επιδοτήσεις, τα προγράμματα ενίσχυσης και την έκφραση της αλληλεγγύης, όταν και όποτε την έχουμε ανάγκη.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, όμως, που το 62% του εκλογικού σώματος, το μοιραίο καλοκαίρι του 2015 ψήφισε, ουσιαστικά, για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ. Για τη συμπεριφορά αυτή δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία του τύπου «μας παρέσυραν οι λαοπλάνοι», γιατί όσοι έχουν δικαίωμα ψήφου στη χώρα μας θεωρούνται ενήλικες και, συνεπώς, υπεύθυνοι των πράξεων και των επιλογών τους.
Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον με τον εαυτό μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτή η αδιαφορία ή η απάθεια για τα ζητήματα και τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κρύβει βαθιά μέσα της όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του αντιδυτικού πνεύματος, της απέχθειας προς κάθε τι που έρχεται από την Εσπερία, ως κάτι που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με μία φαντασιακή νεοελληνική ταυτότητα, την μόνιμη ασπίδα και άμυνα απέναντι στη διεφθαρμένη Δύση.
Αν σας θυμίζουν όλα τα παραπάνω ρητορική ηγετών νεοαυταρχικών καθεστώτων, μην τρομάξετε, έχετε δίκιο.
Είτε για λόγους κομματικού πατριωτισμού, είτε για λόγους τιμωρίας και οργής, είτε για στενά τοπικιστικά συμφέροντα, θα ψηφίσουν και αυτή τη φορά οι συμπατριώτες μας. Το έχουν κάνει και ξανακάνει στο παρελθόν και αυτή είναι πλέον μία παράδοση που δύσκολα θα σπάσει.
Βέβαια, ανάλογη θα είναι και η ποιότητα των ευρωβουλευτών που θα εκλεγούν. Αν, όμως, έχετε παράπονα, μοναδικός τους αποδεκτής είναι το πάνσοφο εκλογικό σώμα.
