Δεν γνωρίζω αν οι σημερινοί γυμνασιόπαιδες έχουν ακούσει κάτι για την αττική σύνταξη, πάντως η έκφραση «τα παιδία παίζει», είναι το παράδειγμα που διδασκόμασταν. Είμαι βέβαιος πως ο αείμνηστος Αχιλλέας Τζάρτζανος, αν ζούσε σήμερα και έβλεπε τους «κτίστες» του Πολυτεχνείου, θα έγραφε «τα παιδία κτίζει».
Είμαι αναποφάσιστος ως προς αν θα πρέπει να αντιμετωπίσω το ζήτημα του κτισίματος ενός χώρου εντός του Πολυτεχνείου από μια συλλογικότητα, με σκωπτική διάθεση ή αν θα του δώσω την πρέπουσα βαρύτητα. Κλίνω προς την πρώτη άποψη.
Αρχικά θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στα παιδιά για τη φαντασία τους και την τόλμη τους. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 υπήρχε μια σειρά που σάρωνε παγκοσμίως σε τηλεθέαση το «τόλμη και γοητεία». Θα μπορούσαμε σήμερα να πούμε για τους κτίστες του Πολυτεχνείου «τόλμη και φαντασία».
Τη δουλειά τη χάλασε ένας «ξενέρωτος» κοσμήτορας που ζήτησε άδεια από την Πολεοδομία και τα παραστατικά της αγοράς ενός τόνου υλικού. Αγνοεί πως τα παιδιά περιφρονούν τις διαδικασίες και τους νόμους του αστικού κράτους. Ακούς εκεί άδεια από την Πολεοδομία! Σιγά-σιγά ο κοσμήτορας θα ζητούσε και αν οι κτίστες ήταν δηλωμένοι «στον ΙΚΑ», που έλεγε και ο Χατζηχρήστος στον μπακαλόγατο.
Τελικά, μετά από μια ημέρα, επενέβησαν τα συνεργεία του Δήμου και κατεδάφισαν τους κόπους μιας ημέρας των παιδιών. Πάνε τζάμπα και τα έξοδα της αγοράς ενός τόνου υλικών, συν τα μεταφορικά. Θα μπορούσε η συλλογικότητα να ζητήσει εύλογη αποζημίωση από τις Αρχές, χωρίς βεβαίως να προσφύγει στην αστική Δικαιοσύνη, που τις αποφάσεις της δεν λογαριάζει ούτε ο Παφίλης ακόμα.
Θα μπορούσαν τα παιδιά - κατά το πρότυπο του ψεκασμένου αντιεμβολιαστή της Θεσσαλονίκης - να καταλογίσουν με δική τους πράξη ένα πρόστιμο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, για να μην πω μερικών εκατομμυρίων, συμπεριλαμβάνοντας και τις χαμένες εργατοώρες τους. Μετά, η διαδικασία είσπραξης θα είναι εύκολη, με τη μέθοδο της επαναστατικής απαλλοτρίωσης.
Πάντως η αρχή έγινε. Τα παιδιά εμπνευσμένα από το εμβληματικό τραγούδι του Μ. Λοΐζου «μη βροντοχτυπάς τις χάντρες/ η δουλειά κάνει τους άντρες/ το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί», άφησαν τις θεωρητικές αναζητήσεις και στρώθηκαν στη χειρωνακτική εργασία, υπερβαίνοντας στην πράξη τη διάκριση που έκανε ο Μαρξ μεταξύ χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας.
Νομίζω πως η σκωπτική αντιμετώπιση του όλου ζητήματος, πέραν όλων των άλλων, συντελεί και στη διατήρηση της ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας μας. Γιατί αν προσπαθούσαμε να αντιμετωπίσουμε το όλο ζήτημα με την αρμόζουσα σοβαρότητα, μετά βεβαιότητος θα χαλούσε η διάθεση μας με τους πάντες και τα πάντα και κυρίως με την αρχική αδράνεια και την αμηχανία με την οποία αντιμετώπισαν όλοι οι αρμόδιοι το φαινόμενο κάποιοι να κτίζουν αυθαίρετο εντός του Πολυτεχνείου. Ίσως η έκταση της παρέμβασης ήταν τέτοια που τους αιφνιδίασε. Οι πανεπιστημιακοί είναι συνηθισμένοι να τους κτίζουν μόνο τις πόρτες των γραφείων τους.
Τα παιδιά πάντως έκαναν μιαν ελπιδοφόρα αρχή. Ελπίζω την άλλη φορά να κτίσουν στο Πολυτεχνείο μια μεζονέτα. Δεν τους ταιριάζουν οι ψιλικατζίδικες δουλειές.
