Διαφορά αντιλήψεων. Όχι μόνο μεταξύ κυβερνήσεων αλλά μεταξύ χωρών και λαών.
Ο Νίκος Δένδιας κατά τις επαφές του στο Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά εδάφη, στις δηλώσεις του τόνισε ότι «απαιτείται άμεση κατάπαυση του πυρός, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστασία της ανθρώπινης ζωής. Ενώ ως λύση ανέφερε την προβλεπόμενη από τον ΟΗΕ, δυο κράτη στα σύνορα του 1967».
Αντιθέτως, τον Ταγίπ Ερντογάν, κατά τις επαφές του με ξένους ηγέτες τον ενδιέφερε μόνο η Χαμάς. Κατά την επικοινωνία του με τον Πάπα τόνισε: «Εκτός αν η διεθνής κοινότητα τιμωρήσει το Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι θα εξακολουθήσουν να σφάζονται».
Δεν είναι φιλειρηνική παρέμβαση. Είναι αγωνία τιμωρίας τη μιας πλευράς. Δεν είναι διαφορά λέξεων, είναι διαφορά στην αντίληψη του διεθνούς δικαίου.
Άλλωστε την ίδια ημέρα η τουρκική φιλοκυβερνητική «Yeni Safak» με πρωτοσέλιδό της διακήρυσσε «Μοντέλο Λιβύης στην Παλαιστίνη» καθώς «η υπογραφή συμφωνίας ΑΟΖ Τουρκίας – Παλαιστίνης μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες»!
Προς τροφοδότηση της ιδέας, ο απόστρατος ναύαρχος Γιαϊτζί, ευφάνταστος αρχιτέκτονας της «Γαλάζιας Πατρίδας», πρότεινε την άμεση υπογραφή συμφωνίας με την Παλαιστίνη, λέγοντας: «Εάν υπογραφεί αυτή η συμφωνία θα διασφαλίσουμε ότι η Παλαιστίνη θα έχει δικαίωμα για φυσικό αέριο. Καθώς υποστηρίζουμε την Παλαιστίνη, χαλάμε επίσης το παιχνίδι της ελληνοκυπριακής πλευράς»!
Είναι άλλο πράγμα το ενδιαφέρον για τη μοίρα των Παλαιστινίων (που στο διάβα των δεκαετιών έκαναν και οι ίδιοι ό,τι μπορούσαν για να γίνει η θέση τους δυσχερέστερη - και οι οποίοι δια της Χαμάς χρησιμοποιούνται ως πιόνια στις διαθέσεις του τουρκικού ηγεμονισμού), και εντελώς άλλο η φιλειρηνική και εναρμονιζόμενη με το διεθνές δίκαιο θέση της Ελλάδας.
Δεν κομίζομεν γλαύκαν λέγοντας ότι ο Ερντογάν δεν είναι φιλειρηνιστής και δεν τον έπιασε ο πόνος για τους Παλαιστίνιους ως δεινοπαθούντα λαό. Είναι κοινός τόπος το ενδιαφέρον του για την ηγεμονία στον μουσουλμανικό κόσμο.
Ως εκ τούτου, θα έλεγε κανείς, είθε για την Ελλάδα να επιχειρήσει οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Γάζας. Θα ήταν το τελικό του στραπατσάρισμα, γιατί στην ουσία θα ήταν μία συμφωνία μεταξύ ενός κράτους και μιας οργάνωσης, την οποία ο δυτικός κόσμος χαρακτηρίζει ως τρομοκρατική!
Θα γινόταν μεγάλο «πανηγύρι» στη Δύση, ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ να υπογράφει συμφωνίες με μια οργάνωση που δεν έχει διεθνή νομική υπόσταση.
Κατ' αρχάς θα συνέβαινε αυτόματα αυτό που απάντησε η «Jerusalem Post» στην «Yeni Safak». Αυτό ίσως θα σήμαινε ρήξη μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας!
Αλλά ακόμη και με τον Παλαιστινιακή Αρχή να συνήπτετο η συμφωνία, χαμένες θα έβγαιναν οι δυο πλευρές. Τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι αναγκαιούνται τη συνδρομή του δυτικού κόσμου, θα προέβαιναν σε μια αυτοχειριαστική ενέργεια χάριν Τουρκίας.
Άλλωστε και στην ίδια την Τουρκία θα ορθώνονταν εμπόδια. Ουδείς διεθνής οργανισμός (ΕΕ, ΟΗΕ) θα αναγνώριζε τη συμφωνία. Σε επίπεδο κρατών, το παλαιστινιακό θα έφευγε από την ατζέντα των ΗΠΑ. Οι δε βασικές ενδιαφερόμενες δυνάμεις, όπως το Ισραήλ, η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος, θα συνέπηκταν τη συνεργασία τους, θα αντιδρούσαν σε διεθνές επίπεδο και η απομόνωση της Τουρκίας θα ήταν προϊούσα.
Σε μια τέτοια περίπτωση οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ θα έμπαιναν σε εποχή ψυχρού πολέμου. Πολύ περισσότερο που αυτή την εποχή που τα μηνύματα για τη γείτονα δεν είναι τα πλέον ευχάριστα. Το Ευρωκοινοβούλιο αναμένεται να στείλει αυστηρό μήνυμα στην Άγκυρα σχετικά με την έκθεση προόδου της Επιτροπής για την Τουρκία, για τα έτη 2019-20.
Κατά τη διάρκεια της χθεσινής συζήτησης στην Ολομέλεια, η πλειονότητα των ευρωβουλευτών εξέφρασε την έντονη ανησυχία της για την απομάκρυνση της Τουρκίας από τις Ευρωπαϊκές αξίες και την επιδείνωση των σχέσεων με την ΕΕ.
Στην πρόταση ψηφίσματος που παρουσιάστηκε και θα ψηφιστεί σήμερα, επισημαίνεται ότι αν η Τουρκία δεν αντιστρέψει την τρέχουσα αρνητική στάση, η ΕΕ θα πρέπει να χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα και τις επιλογές που έχει τη διάθεσή της». Ο δε επικεφαλής του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ δήλωσε πως το μήνυμα που θα σταλεί προ την Τουρκία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα είναι «σκληρό και ισχυρό».
Επίσης, ο Επίτροπος για τη Διεύρυνση Όλιβερ Βαρέλι σημείωσε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας συγκρούονται με τις προτεραιότητες της ΕΕ, και αυτό κάνει τη σχέση με την Άγκυρα πιο πολύπλοκη.
Και ναι μεν το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες, επηρεάζει ωστόσο τις ευρωπαϊκές ηγεσίες. Επίσης μπορεί η Αγκυρα να έχει ξεγράψει την ένταξή της στην ΕΕ, αλλά την Ένωση τη χρειάζεται.
Άλλωστε επίκειται η σύνοδος του ΝΑΤΟ και η σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Ο Ερντογάν τροφοδοτώντας τέτοια δημοσιεύματα για ΑΟΖ με τη Χαμάς, με δεδομένο και το πρόβλημα της Λιβύης, θα έκανε τεράστιο δώρο στους Ευρωπαίους εχθρούς του που τον περιμένουν με το δάχτυλο στη σκανδάλη.
