Χωρίς καμμιά αμφιβολία, τα Τέμπη εξελίσσονται πλέον σε Μάτι της κυβερνώσας παράταξης. Και ενώ το θέμα κατά παράδοξο τρόπο ελάχιστα επηρέασε τις διπλές εκλογές του ’23, σιγόβραζε εντούτοις στην κοινωνία ψάχνοντας την κατάλληλη στιγμή για να εκραγεί.
Και μια αλληλουχία κυβερνητικών λαθών συμπεριλαμβανομένου του κάκιστου επικοινωνιακού χειρισμού, το αναζωπύρωσε τόσο ώστε να γίνει κεντρικό θέμα, ιδιαίτερα μετά το ανατριχιαστικό ηχητικό με το «δεν έχω οξυγόνο» που αποτέλεσε και τη θρυαλλίδα των τελευταίων εξελίξεων.
Κερασάκι στην τούρτα, η πρόσφατη και αδικαιολόγητα ενοχική εμφάνιση του πρωθυπουργού στη συνέντευξη στον Άλφα. Και που κακά τα ψέματα, δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα προσπάθησε να απαντήσει. Η τεράστια πολιτική πίεση, έπαιξε προφανώς ρόλο. Το timing όμως ήταν κακό.
Δεν είναι όμως μόνο τα κυβερνητικά λάθη που έφταιξαν και έκαναν τα Τέμπη βασικό πολιτικό επίδικο. Ένα γιγάντιο κύμα από αλήθειες ανάμεικτες με ψέματα πλημμυρίζει καθημερινά τον μέσο πολίτη που δεν ξέρει πια τι να πρωτοπιστέψει.
Από κοντά φυσικά και οι απαραίτητες θεωρίες συνωμοσίας που δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το δημόσιο λόγο μιας κοινωνίας όπως η ελληνική που δεν διακρίνεται ιδιαίτερα για τον ορθολογισμό της.
Ξυλόλια, τολουόλια, πορίσματα πανεπιστήμιων, γνωματεύσεις τεχνικών και άλλων ειδικών συμβούλων, παραποιήσεις η μη ηχητικών, μπήκαν πια για τα καλά στη ζωή μας.
Και η δίκαιη οργή της κοινωνίας για ένα δυστύχημα που δεν θα ’πρεπε πράγματι ποτέ να συμβεί, αποτέλεσε για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δώρο θεόσταλτο εξ ουρανού και ήταν θέμα χρόνου να μετατραπεί σε χυδαία εργαλειοποίηση.
Το 2013 έγινε στην Ισπανία ένα τρομακτικό σιδηροδρομικό δυστύχημα κοντά στην πόλη Σαντιάγο Ντε Κομποστέλα με 79 νεκρούς και 140 τραυματίες. Η δίκη έγινε μόλις το 2023, 10 δηλαδή χρόνια μετά.
Κανείς όμως εκεί δεν αποκάλεσε τους τότε κυβερνώντες «δολοφόνους». Κανείς δεν μίλησε αναπόδεικτα για «συγκάλυψη». Κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν για τεχνάσματα προκειμένου να καθυστερήσει η δίκη. Απεναντίας, σήκωσαν όλοι τα μανίκια, διερεύνησαν σοβαρά τις αιτίες του δυστυχήματος, πήραν τα κατάλληλα διορθωτικά και προληπτικά μέτρα και άφησαν τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Χωρίς κραυγές και χωρίς κατάρες. Γιατί έτσι γίνεται σε πολιτισμένα κράτη και κοινωνίες.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ισπανικοί σιδηρόδρομοι θεωρούνται υποδειγματικοί και από τους καλύτερους στην Ευρώπη.
Στην Ελλάδα είναι δυστυχώς διαφορετικά.
Υπήρξε μια τραγωδία με θύματα 57 νέους ανθρώπους που όπως φαίνεται, οφείλεται κυρίως σε εγκληματική αμέλεια ενός σταθμάρχη.
Γιατί τραίνα στην Ελλάδα είχαμε και το ’50 και το ’60 και το ’70. Και σε μονές μάλιστα γραμμές με χειροκίνητα συστήματα. Αλλά Τέμπη δεν είχαμε. Ίσως γιατί δεν είχαμε και εγκληματικά ανεύθυνους κυρ Βασίληδες που αντί να κάνουν τη δουλειά τους, έπιναν τσίπουρα ή πήγαιναν για σουβλάκια.
Και αντί να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για αξιολόγηση προσωπικού, εκπαίδευση, λογοδοσία και βελτίωση υποδομών, το θέμα τεχνηέντως επικεντρώνεται στις πολιτικές μόνο ευθύνες.
Κάποιοι μύρισαν αίμα και έσπευσαν να πιάσουν πρώτο τραπέζι πίστα μοχλεύοντας τα Τέμπη ως τέλειο πρόσχημα για να καλύψουν παράλληλα και την κραυγαλέα δική τους πολιτική ανεπάρκεια.
Είναι προφανές ότι με πολύ ελάχιστες εξαιρέσεις, κανείς σχεδόν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ενδιαφέρεται κατά βάθος για την αλήθεια. Το μείζον είναι να φύγει ο Μητσοτάκης, όχι κατ’ ανάγκη η Νέα Δημοκρατία. Έχοντας μάλιστα την ψευδαίσθηση ότι «μετά θα τα βρουν».
Να τα βρουν ποιοι και με ποιους; Αυτοί που ακούν για αξιολόγηση και βγάζουν φλύκταινες θεωρώντας τη πότε «κυνήγι μαγισσών» και πότε «τιμωρητική πρακτική»;
Περιμένει κανείς να φτιάξουν το κράτος αυτοί που στέκονται εμπόδιο σε οποιαδήποτε υποψία μεταρρύθμισης; Και που αντιδρούν ακόμη και στα Ωνάσεια πρότυπα σχολεία;
Ή αυτοί που πούλησαν τον ΟΣΕ, άρον-άρον και για ένα κομμάτι ψωμί για να δείξουν χαρακτήρα στους δανειστές μετά τα εγκληματικά λάθη του ’15;
Και για να μιλήσουμε σοβαρά. Τα τραίνα ποτέ δεν τα αγαπήσαμε στην Ελλάδα. Ούτε αυτά μας αγάπησαν. Έχουμε ένα δίκτυο μόλις 2.000 χιλιομέτρων ενώ η γειτονική Βουλγαρία έχει 5.500. Και ας μη μιλήσουμε για τη Γερμανία που έχει 43.000.
Καταφέραμε και κάναμε τον ΟΣΕ μια εστία διαφθοράς και κακοδιοίκησης, ειδικά στις δεκαετίες του ’80 και του ‘90. Και τον φτάσαμε να φαλιρίσει, μπαίνοντας μέσα 10 εκατομμύρια ευρώ το μήνα.
Η περίφημη σύμβαση 717 για την τηλεδιοίκηση, έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί το 2016.
Από τότε πήρε 7 παρατάσεις, τις 6 επί κυβέρνησης Σύριζα. Ολοκληρώθηκε επιτέλους τον Σεπτέμβριο του ’23, ο Daniel είχε όμως, δυστυχώς, αντίθετη γνώμη καταστρέφοντας γραμμές και υπερσύγχρονα κέντρα τηλεδιοίκησης στη Θεσσαλία που μόλις είχαν εγκατασταθεί.
Κατά τ ‘άλλα φταίει μόνο ο Καραμανλής. Στον οποίο βολικά και υποκριτικά φορτώσαμε όλες τις παθογένειες του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του.
Αλλά οι ευθύνες αφορούν σε όλο ανεξαιρέτως το πολιτικό σύστημα από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Τα Τέμπη είναι η ανατομία μιας αποτυχίας για την οποία φταίμε όλοι μαζί.
Κράτος, πολιτικοί και κοινωνία.
