Τουλάχιστον το διασκεδάζουν. Αναρτά ένας αριστερός αρθρογράφος για την αναμενόμενη ονομασία του «κόμματος των 11»: «Να το πούμε Νέα Αριστερά (ΝΑΡ) μήπως πάρουμε μαζί μας και το Πολάκη».
Ο Πολάκης που θρέφεται από το διαδίκτυο του απάντησε εξίσου διασκεδαστικά «Έτσι κι αλλιώς δεν θα έρθω, αλλά άμα το βγάλετε έτσι θα φύγει ο Μπίστης και θα καταστραφείται! Προσοχή λοιπόν.» Στο καπάκι ήρθε η απάντηση Μπίστη: «Μαζί να μην είμαστε Παύλο και ας το πούμε όπως θες»!
Η αγάπη τους δεν κρύβεται! Πάντως, και για να περάσουμε στα σοβαρά, ο Μπίστης μια ημέρα πριν είχε καταλογίσει εθνικισμό στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που εξελήφη ως φωτογράφηση του Πολάκη.
Όπως έγραψε: «Είναι γνωστό ότι ένα τμήμα της ηγετικής ομάδας έχει έντονες εθνικιστικές τάσεις. Υπήρχαν πάντα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήτα μειοψηφικές. Τώρα έρχονται στην επιφάνεια ως ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ».
Βέβαια ποτέ δεν υπήρξε, όχι εθνικισμός αλλά ούτε καν καλώς νοούμενος πατριωτισμός στον ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς κάποιοι εκεί μέσα δεν ανατρίχιαζαν με τη λέξη «πατρίδα» όπως οι διεθνιστές, που θεωρούν τη λέξη πατρίδα ως κάλυμμα, που υποκρύπτει τον κίνδυνο έρποντος εθνικισμού!
Οι σύντροφοι θεράποντες του «αντιεθνικιστικού αγώνα», θεωρούν ότι είναι από την ιστορία ταγμένοι (η ιστορία δεν το ξέρει), να… προστατεύουν τον λαό από τον κίνδυνο εθνικιστικής παρέκκλισης. Επαγρυπνούν ακάματοι στις επάλξεις του αντιεθνικισμού, μήπως και ρυτιδώσει η στιλπνή επιφάνεια της διεθνιστικής αριστεροσύνης τους.
Είναι γεγονός βεβαίως ότι περισσότερους από αυτούς συναντάς στα στελέχη και τα μέλη που αποχώρησαν. Μερικοί εξ αυτών, εμβληματικά πρόσωπα: Δικαιωματιστές όπως π.χ. ο Πάνος Λάμπρου, οπαδοί του «no borders» όπως ο αδελφός Τζανακόπουλος που διαδήλωνε με πέντε άλλους έξω από την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο, φωνάζοντας ότι «Είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών», απολιτίκ κοσμοπολίτες όπως ο υιός Κόκκαλη, και Σημιτικοί εκσυγχρονιστές όπως ο Μπίστης.
Όλοι αυτοί δυσανασχέτησαν με τη φράση του Κασσελάκη περί «πατριωτικής Αριστεράς». Όπως έχουμε ξαναγράψει, κατά την ταπεινή μας γνώμη, η έννοια «πατρίδα» έχει γι' αυτόν η πηγαία φιλοπατρία που νιώθουν οι απόδημοι. Μια προσέγγιση βιωματική, ακατέργαστη, ανοξείδωτη από εξεζητημένες θεωρίες, που θεωρούν τον πατριωτισμό προθάλαμο για είσοδο στον εθνικισμό.
Αλλά επειδή δεν μπορούσαν να αντιταχθούν στον όρο «πατριωτική» για να μην έρθουν σε σύγκρουση με τα αισθήματα της μεγάλης μάζας τον ψηφοφόρων, τη χαρακτήριζαν ως άχρηστη ταυτολογία, αφού… πάντα η Αριστερά ήταν πατριωτική! Από την ιστορία δεν συνάγεται. Προς Θεού, όχι επειδή ήταν «προδοτική». Επειδή είχε άλλες αναλύσεις, και υπερίσχυε ο ταξικός προσδιορισμός και η «αδελφοσύνη» με τις εργατικές τάξεις άλλων λαών ακόμη και επιτιθέμενων.
Εν τω μεταξύ, ο Κασσελάκης εξακολουθεί να βρίσκεται εκτός κλίματος. Κατά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας χθες, αφού διαβεβαίωσε ότι το συνέδριο θα γίνει τον Φεβρουάριο και τους είπε κάποια εμψυχωτικά λόγια, τους άφησε στα κρύα του λουτρού.
Σηκώθηκε και έφυγε πριν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση, ενώ ακόμη τα μέλη της Π.Γ. εξακολουθούσαν να εκφωνούν τις εισηγήσεις τους. Πάντως, ως ευγενής νέος «οικοδεσπότης» κάλεσε τα μέλη της Π.Γ. και της Κ.Ο. το βραδάκι για ποτό σε μπαράκι!
Και στην πλατφόρμα iSyriza φτιάχνει «τον νέο ΣΥΡΙΖΑ των μελών». Τα καλεί να απαντήσουν σε ερωτήσεις, μεταξύ των οποίων και πόσες ώρες μπορούν να αφιερώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Λες και ψάχνει υπαλλήλους για part time εργασία σε εταιρία! Η στράτευση σε ιδέες δεν μετράται έτσι.
Ο Κασσελάκης θα είχε μέλλον εάν κατόρθωνε να δημιουργήσει έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ, που καμία σχέση δεν θα είχε με τη ριζοσπαστική Αριστερά, και φυσικά με ένα νέο ακροατήριο, που θα ήταν το δικό του target group. Όμως ο ίδιος αυτοπαγιδεύτηκε βάζοντας ως όριο ευρωεκλογών το εκλογικό όριο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο.
Τότε όμως υπήρχε Τσίπρας, ενώ το κόμμα δεν είχε κοπεί στη μέση. Τώρα ως τις ευρωεκλογές δεν φαίνεται να έχει χρόνο να αγγίξει το όριο.
