Του Γιάννη Σιδέρη
Γιορτές, μέρες γαληνεμένες για πιστούς και απίστους, εκτός των κυβερνητικών στελεχών που βλέπουν να έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για να αποχαιρετήσουν την Αλεξάνδρεια που χάνουν. Έχουν ηττηθεί στο μέτωπο της κυβερνητικής εξουσίας, ενώ οδεύουν καταπτοημένοι με δευτερεύοντες αρχηγούς και ελλιπείς εφεδρείες στο μέτωπο των αυτοδιοικητικών.
Η επίγνωση της ήττας, τους θυμίζει ότι οι αυτοδυναμίες που φέρνουν την οίηση της εξουσίας κάποτε παρέρχονται και σβήνουν. Τότε αναζητούν συμμάχους που πριν καθύβριζαν σκαιώς. Προξενητάδες αναλαμβάνουν οι πιο «οικείοι» ή οι πιο μειλίχιοι.
Προ καιρού εκκλήσεις συνεργασίας είχαν κάνει οι πρώην Πασόκοι Χρ. Σπίρτζης και Παν. Κουρουμπλής. Τώρα την σκυτάλη ανέλαβε ο μειλίχιος Φώτης Κουβέλης.
Ο υπουργός Ναυτιλίας στο ΑΠΕ τονίζει -κατέχοντας το αριστερόμετρο- ότι οι πολιτικές δυνάμεις του ενδιάμεσου πολιτικού χώρου, εάν θέλουν να δικαιώσουν τον αυτοπροσδιορισμό τους ως Κεντροαριστερές ή σοσιαλδημοκρατικές πρέπει να αναζητήσουν συγκλίσεις με την Αριστερά - όπου ως Αριστερά προσδιορίζει τον ΣΥΡΙΖΑ!
Μάλλον ο κ. Κουβέλης αφότου έφυγε από τη ηγεσία της ΔΗΜΑΡ και πριν καταλήξει σύντροφος του κ. Καμμένου, έχασε επεισόδια. Δεν είδε ποιος επιτέθηκε σε ποιον και με ποιους χαρακτηρισμούς, ούτε άκουσε τα χυδαία συνθήματα που εξέμεσε η κυβερνητική νεολαία ενάντια ακόμη και στον ίδιο, στους δρόμους των διαδηλώσεων.
Όντως βέβαια υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που δεν είναι αυτά που αναφέρει ο συμπαθής υπουργός, αλλά τα παλαικομματικής υφής στερεότυπα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε τα χειρότερα χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ, και τα μεγέθυνε. Όπως ας πούμε την ψηφοθηρία, τον «Μαρουδισμό» των πρώτων πασοκικών χρόνων στα ΜΜΕ (δεν εννοούμε «Μαδουρισμό», αυτός είναι αυτογενής στον ΣΥΡΙΖΑ), την ευνοιοκρατία, τον έντονο λαϊκισμό. Αυτά τα αρνητικά του ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ τα αντανάκλασε στην κοινωνία και το κράτος, με φακό μεγεθυντικό, προσθέτοντας και τον κοινωνικό διαχωρισμό.
Το ΚΙΝΑΛ παρουσιάζεται «δισυπόστατο». Από τη μια σε επίπεδο κοινοβουλευτικής ομάδας φέρνει στη Βουλή τεκμηριωμένα νομοσχέδια – προτάσεις. Από την άλλη σε επίπεδο ηγεσίας (και υπευθύνου επικοινωνίας Μαλέλη), εκπέμπει έναν παλαιοπασοσικό λόγο, απομεινάρι του εκφραστικού στυλ της δεκαετίας του 80. Έναν λόγο που ουδεμία σχέση έχει με τον αντίστοιχο Αντρεϊκό των αρχών της δεκαετίας το 90, τον εκσυγχρονιστικό του Σημίτη ή τον μετανεωτερικό (ολίγον νεφελώδη και με αύρα από ΜΚΟ) λόγο του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο κ. Κουβέλης και οι σύντροφοί του, δεν έχουν κατανοήσει ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι μεν παντοδύναμη στον μηχανισμό του κόμματος, αλλά ταυτόχρονα δέσμια της κοινωνικής της βάσης. Η βάση αυτή επί τρία - τέσσερα χρόνια σύρθηκε στα… κοινωνικά στρατοδικεία που δημιούργησε ο ιδιότυπος εμφύλιος που κήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κάθε ρεμπεσκές, ωθούμενος από την πολεμική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί προδοτών και άλλων ευωδών , έστηνε στον τοίχο τους εναπομείναντες στο ΠΑΣΟΚ!
Ούτως ή άλλως η κυβερνητική πολιτική προς την Κεντροαριστερά είναι αλλοπρόσαλλη. Πρόσφατα ο κ. Τσίπρας δήλωσε στη Βουλή «δεν θα αφήσουμε αυτόν τον κόσμο (της Κεντροαριστεράς, του ΠΑΣΟΚ), στην χρεοκοπημένη ηγεσία του». Δηλαδή ζητούν συγκλίσεις από μια ηγεσία που την απαξιώνουν από το επίσημο βήμα της Βουλής ως χρεοκοπημένη!
Πάντως αν η «χρεοκοπημένη» ηγεσία αποφασίσει καλή την καρδία να συγκλίνει, κατά τα φαινόμενα θα συγκλίνει μόνη της. Αυτός ο κόσμος που παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ δεν πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και τον καιρό που «τα φύλλα των δέντρων θρόιζαν το όνομα του Αλέξη» όπως μας είπε, κατά παραστατική υπερβολή, ένας βουλευτής. Γιατί θα ακολουθήσει τώρα;
Το πολύ - πολύ αν η Φώφη «συγκλίνει», το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του κόσμου να μείνει σπίτι του (στο μέτρο που δεν πάει το χέρι του να ψηφίσει Δεξιά), ενώ ένα μικρότερο μέρος του θα πάει να ψηφίσει Μητσοτάκη - για τον Μητσοτάκη.
Τον ΣΥΡΙΖΑ τον είχε ξεγράψει από τον καιρό των πλατειών, πόσο μάλλον τώρα που γνώρισε και τη διακυβέρνησή του.
