Απ' αρχής εξηγούμε ότι δεν εντασσόμαστε σε εκείνους που ψάχνουν λεκτικές διαφοροποιήσεις στις δηλώσεις των κομματικών στελεχών όλων των χώρων, προκειμένου να αναγγείλουμε ρήγματα, επικείμενες διασπάσεις, αντίθετες κατευθύνσεις, υπονομεύσεις.
Αντιθέτως, πέραν των στρατηγικών στοχεύσεων ενός κόμματος, πιστεύουμε στην προσωπική ελευθερία έκφρασης των μελών, στελεχών και κυρίως των βουλευτών, χωρίς να επικρέμεται επί των κεφαλών τους η κατηγορία της απειθαρχίας, της υπονόμευσης και της επικείμενης αποστασίας.
Ωστόσο στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να συμβαίνει κάτι άλλο: Πέραν της υστερικής καταγγελίας της κυβέρνησης στην οποία ομονοούν όλοι, μοιάζει να μην υπάρχει ένα ενιαίο και ενοποιητικό στοιχείο στην αντίληψη της πραγματικότητας.
Όταν ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου υποστήριξε ότι ο Τσίπρας δεν ζήτησε εκλογές (ενώ τον ακούσαμε στη Βουλή να ζητάει), αλλά την παραίτηση του Μητσοτάκη προκειμένου να υπάρξει άλλη κυβέρνηση με άλλον πρωθυπουργό, είπαμε αντανακλά εσωτερικές απόψεις που κυοφορούνται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος είναι αρκετά έξυπνος και πεπειραμένος, ώστε θεωρούμε ότι δεν τα πίστευε. Πολιτικαντισμό μάλλον έκανε. Όμως εξέφρασε ένα τμήμα υψηλόβαθμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που όντως πιστεύει ότι η κυβέρνηση καταρρέει και σε δυο τρεις μήνες ο Μητσοτάκης θα παραιτηθεί.
Άρα ο Τσίπρας ζήτησε παραίτηση Μητσοτάκη για να δικαιωθεί ως Προμηθεύς, επειδή το πολιτικό (ή το παραπολιτικό – επιχειρηματικό) σύστημα, θα κληθεί να επιλέξει (=επιβάλει) νέο Πρωθυπουργό και κυβέρνηση συνεργασίας!
Στο αντίποδα βέβαια υπάρχουν και οι λελογισμένοι πραγματιστές στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι τελευταία έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Μητσοτάκης «θα το τραβήξει ως το τέλος της τετραετίας». Εδράζονται στη λογική σκέψη ότι λόγω της πανδημίας που σάρωσε πολλά (και στην περίπτωση που καταλαγιάσει την Άνοιξη), ο Μητσοτάκης χρειάζεται βάθος χρόνου προκειμένου να αποδώσει η οικονομία. Και αν δεν αποδώσει, να εκμεταλλευθεί έστω για ψηφοθηρικούς λόγους τις πρόνοιες του ταμείου Ανάπτυξης. Άρα δεν έχει λόγο ούτε να παραιτηθεί ούτε να κάνει εκλογές.
Οι ίδιοι βλέπουν την κυβέρνηση με λάθη στο θέμα της πανδημίας, ασυντόνιστη και τρωθείσα, αλλά δεν βλέπουν καμιά κατάρρευση. Όταν τους θέσαμε τις «αναμονές» των συντρόφων τους, ανασήκωσαν τους ώμους.
Πόθεν όμως αρύεται η «άλλη πλευρά» τη βεβαιότητα ότι ο Μητσοτάκης έχει δυο τρεις μήνες πρωθυπουργικής ζωής; Κατά τον Κούλογλου, παραπολιτικοί ή και πολιτικοί κύκλοι, έχουν αρχίσει να μιλούν για διακυβέρνηση με άλλον επικεφαλής!
Η βασική αιτία ξεκινάει από τις ενέσεις αισιοδοξίας που προσπάθησε να περάσει στα μέλη και τους ψηφοφόρους του ο ΣΥΡΙΖΑ το Φθινόπωρο, ότι η κυβέρνηση καταρρέει. Κανένα από τα στοιχεία δεν έδειχνε κατάρρευση, γιατί είναι άλλο οι δυσκολίες άλλο η κατάρρευση, αλλά δεν άφηναν την πραγματικότητα να τους χαλάσει μια χαρμόσυνη επιθυμία.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν επιχειρηματικοί κύκλοι που θα ήθελαν κατάρρευση της κυβέρνησης. Κάποιοι υποπτευόμαστε θα υπάρχουν. Αλλά νομίζουμε ότι η ακλόνητη πίστη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση καταρρέει, οφείλεται στον φανατισμό και τον περιορισμένο ορίζοντά τους. Αυθαίρετο το συμπέρασμά μας, αλλά πιστεύουμε ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην αφοριστική εχθροπαθή λογική των social media, τα οποία έχουν εκλάβει ως κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει σε αυτά για να ανέβει, τα αξιοποίησε με επιθετική δριμύτητα, αλλά παγιδεύτηκε σε αυτά. Εκλαμβάνουν τους κραδασμούς τους ως κραδασμούς της κοινωνίας. Γι’ αυτό ένα τμήμα του έχει πιστέψει ότι οσονούπω ο Μητσοτάκης θα κληθεί να παραδώσει τα κλειδιά του Μαξίμου!
Αλλά και αν δεν γίνει τώρα, οι εκλογές δεν απέχουν και πολύ. Άντε ενάμισι χρόνο. Πάλι έχουν πεισθεί ότι αν δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να συναινέσει στη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας με εξωπολιτικό πρόσωπο. Ήδη έχουν εντοπίσει και τα πρόσωπα, όπως του Γιάννη Στουρνάρα και του Μαργαρίτη Σχοινά (χθεσινό ΒΗΜΑ).
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντισταθεί σθεναρά και υπερηφάνως, χάριν λαού. Μόνο ο Τσίπρας Πρωθυπουργός σε κάθε περίπτωση. Ο ίδιος δεν συζητεί καν τέτοιο θέμα - που βεβαίως δεν του έχει τεθεί από κανέναν! Που σημαίνει ότι μόνοι τους τα φαντάζονται, μόνοι τους ζυμώνονται με αυτά, και παράλληλα μόνοι τους σηκώνουν αδούλωτα το κεφάλι, όταν κανείς δεν τους ζήτησε να το κατεβάσουν!
Είναι ένα είδος Ομοιοπαθητικής, αλλά η ομοιοπαθητική δεν φέρνει ψήφους.
