Ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά επέλεξαν τον δρόμο των… συλλαλητηρίων ταυτιζόμενοι με τα συνδικάτα και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που επιχειρούν να διατηρήσουν με κάθε τρόπο τα κεκτημένα τους.
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και αυτοί του πάλαι ποτέ ισχυρού ευρύτερου δημόσιου τομέα έδειξαν να τους γυρνούν την πλάτη, σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αν και ταλαιπωρήθηκαν προκειμένου να φτάσουν στους χώρους εργασίας αλλά και να φύγουν από αυτούς.
Ένα συλλαλητήριο, στο πλαίσιο της «μητέρας των μαχών» ανέδειξε τους λόγους για τους οποίους σήμερα δύο συστημικά κόμματα επιχειρούν να εμφανιστούν ως εκπρόσωποι της εργατικής τάξεως με το πρώτο εξ αυτών, τον ΣΥΡΙΖΑ, να αναζητεί ερείσματα σε μια κινηματική λογική παρελθόντων ετών και το δεύτερο, ΚΙΝΑΛ, να επιχειρεί να πλειοδοτήσει σε μια αριστερίζουσα τακτική του πεζοδρομίου επανεμφανιζόμενο μετά τα παλιά καλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα των συνδικαλιστών υπό το φόβο μην περάσουν στην αντίπερα όχθη.
Η προοδευτική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα συνάντησε το άγχος της Φώφης Γεννηματά χωρίς όμως να πετύχει τον στόχο του αντιδεξιού μετώπου που επιδιώκει να δημιουργήσει.
Οι δύο αρχηγοί όπως και Γιάνης Βαρουφάκης βρέθηκαν στα τρία σημεία του ορίζοντα διεκδικώντας ο καθένας τελικά για τον εαυτό του το καπέλωμα του συλλαλητηρίου που είχε κόσμο αν συνυπολογιστεί το τέταρτο σημείο του ορίζοντας που είναι κατοχυρωμένο στο ΚΚΕ του Δημήτρη Κουτσούμπα και στο ΠΑΜΕ, τον πρωτεργάτη των συλλαλητηρίων.
Ποιο είναι όμως το πολιτικό κέρδος για τους δύο πρώτους. Το πολύ πολύ ο Αλέξης Τσίπρας να καταφέρει κάποια στιγμή να εισέλθει στο δωμάτιο ενηλίκων του πάλαι ποτέ στενού του συνεργάτη και μέντορά του στα οικονομικά θέματα, Γιάνη Βαρουφάκη. Πιο αριστερά εκεί προς Περισσό, τείχος. Με το ΚΙΝΑΛ της Φώφης το χωρίζουν τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις.
Τόσες έχουν μεσολαβήσει από το 2015 μέχρι σήμερα αλλά το ποσοστό που παρέμεινε στο ΚΙΝΑΛ δεν μετακινήθηκε προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο, τουλάχιστον σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, περισσότεροι από 6 στους 10 δείχνουν να εκτιμούν την πολιτική που εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να θεωρούν πως η χώρα κινείται με θετικό πρόσημο στις βασικές της πολιτικές και οικονομικές παραμέτρους.
Επίσης, για μια ακόμη φορά μίλησε για προοδευτική κυβέρνηση από τις επόμενες εκλογές και όχι για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που δεν εξήγησε με ποιόν θα την κάνει πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που δηλώνει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη «σύντομα» θα σταλεί από τους πολίτες σε«ρεπό διαρκείας». Καλά τα συνθήματα για τις πορείες μόνο που δια ταύτα για τη μονίμως σε επαναστατική γυμναστική Κουμουνδούρου δεν υπάρχει.
Από την άλλη πλευρά η Φώφη Γεννηματά βρέθηκε στην οδό της διαμαρτυρίας και της καταγγελίας δίπλα δίπλα με τους συνδικαλιστές πολλοί εκ των οποίων εισπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια μακρά θητεία στο ΠΑΣΟΚ.
Κατεβάζοντας το ΚΙΝΑΛ σε κινητοποιήσεις στρίβει το καράβι σε μια κατεύθυνση που αποτελεί αδιέξοδο. Αριστερά του ΠΑΣΟΚ ο χώρος είναι κατειλημμένος ενώ το κέντρο και η κεντροαριστερά αναζητούν εκπρόσωπο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει πιάσει ήδη ένα κομμάτι του κατά τον άτυπο σύμβουλο του Αλέξη Τσίπρα αυτή την περίοδο «μεσαίου χώρου».
Με την παρουσία της στο χθεσινό συλλαλητήριο στο οποίο κυριάρχησαν οι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, αντιδρώντας σε αλλαγές που τους αφαιρούν το δικαίωμα να κατεβάζουν διακόπτες χωρίς έγκριση της πλειοψηφίας των εργαζομένων ταυτίζοντας με μια κατάσταση στην οποία οι πολίτες έχουν γύρισε ήδη την πλάτη τους.
Και δεν είναι μόνο το γεγονός πως δεν μετείχαν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα στο συλλαλητήριο. Είναι η γενικότερη εικόνα που υπάρχει για τον συνδικαλισμό που στη μεταπολίτευση έδειξε το χειρότερο πρόσωπό του αποτυπώνοντας επί της ουσίας την έννοια του εργατοπατερισμού.
Σε κάθε περίπτωση η λογική του πεζοδρομίου επανερχόμενη στο ΚΙΝΑΛ αφαιρεί την όποια δυναμική μπορεί να αποκτήσει διεκδικώνοντας την επιστροφή πρώην ψηφοφόρων που σήμερα, μετά και την πανδημία, δείχνουν να αναζητούν λύσεις και όχι κραυγές διαμαρτυρίας.
Η πρόθεση της κυβέρνησης να προκαλέσει ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή θα φέρει όλα τα κόμματα προς των ευθυνών τους. Ειδικά για το δεύτερο και το τρίτο θα αποτελέσει και δείγμα για το πως σκέφτονται όχι μια… προοδευτική διακυβέρνηση που τους αφορά, αλλά ίσως το μέλλον της χώρας συνολικά...
Όπως και να έχει το αντιδεξιό μέτωπο βούλιαξε για μαι ακόμη φορά στην προσπάθεια του κάθε πολιτικού αρχηγού να καρπωθεί τις χθεσινές αντιδράσεις και να δημιουργήσει την αίσθηση πως κατάφερε να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους κατά της κυβέρνησης.
