Δε μπορούμε να προσπερνάμε σφυρίζοντας αδιάφορα μια ευρωκαταδίκη, ούτε λύνουμε το πρόβλημα μοιράζοντας μομφές για προδοσία και ανθελληνισμό. Πάντα οι κραυγές προδίδουν αδυναμία ανάλυσης ενός γεγονότος και συνεπώς το συσκοτίζουν. Τι έφταιξε λοιπόν και μια ευρεία πλειοψηφία ευρωβουλευτών καταδίκασε την Ελλάδα και την ελληνική κυβέρνηση με 330 ψήφους;
Σίγουρα η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια δεν οικοδόμησε ισχυρά πολιτικά και επικοινωνιακά δίκτυα με σχηματισμούς που βρίσκονται πέραν του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως οι Φιλελεύθεροι. Ενώ δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα πως οι σχέσεις της με μεγάλους ομίλους που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη είναι μια πολύπλοκη υπόθεση που απαιτεί άτομα με επαγγελματικές ικανότητες επί του θέματος.
Η κυβέρνηση, κάποια μηνύματα έπρεπε να τα είχε λάβει, να τα ερμηνεύσει και να τα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Η υπόθεση της «νεκρής Μαρίας του Έβρου» ήταν μια καραμπινάτη προβοκάτσια που την έστησε ένας ηλίθιος δημοσιογραφίσκος με μια δικηγόρο, αλλά το πρόβλημα δεν ήταν αυτό.
Βρισκόταν στο ότι αγκάλιασαν αυτή την προβοκάτσια μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ που και άλλες φορές στάθηκαν επικριτικά απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Συνεπώς, η κυβέρνηση έπρεπε να αντιληφθεί πως κάτι συμβαίνει και να προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει. Τι χρειαζόταν; Μια στρατηγική συμμαχιών σε πολλούς τομείς, ώστε το μέτωπο που την είχε στοχοποιήσει να αποδυναμωθεί. Αυτήν την αποτυχία τη χρεώνονται και οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς ένας Βέρνερ δε φτάνει.
Δηλαδή, επί της ουσίας των κατηγοριών δεν υπάρχει ζήτημα; Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται για όσα της προσάπτει το ψήφισμα;
Απαντώ:
Οι ισπανικές μυστικές υπηρεσίες αποδείχθηκε πως παρακολουθούσαν 18 Καταλανούς βουλευτές και ουδέποτε το ευρωκοινοβούλιο ασχολήθηκε με την ισπανική σοσιαλιστική κυβέρνηση. Οι επαναπροωθήσεις των Ελλήνων λιμενικών ωχριούν μπροστά στη συμπεριφορά των Ιταλών συναδέλφων τους.
Για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, καταρρίπτει κάθε κατηγορία για απόπειρα φίμωσής του. Εκτός αν πιστεύουν πως οι πολιτικοί θα πρέπει αδιαμαρτύρητα, απροστάτευτοι όντες, να κατασπαράσσονται από μερίδα δημοσιογράφων.
Τέλος, πού ήταν όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι» ευρωβουλευτές όταν ο κ. 13-0 προσπαθούσε να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο με τις γνωστές μεθοδεύσεις και όταν ο Ρασπούτιν επιχειρούσε, ξεφτιλίζοντας το Κράτος Δικαίου, να φυλακίσει 10 πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Οι Έλληνες ευρωβουλευτές της αντιπολίτευσης έκαναν όλα αυτά τα χρόνια πολύ καλά τη δουλειά τους. Έστησαν τα δίκτυά τους με ΜΜΕ, ΜΚΟ και διάφορους «περίεργους» οργανισμούς και τη δεδομένη στιγμή πέτυχαν αυτό το αποτέλεσμα στο ευρωκοινοβούλιο.
Η κυβέρνηση δεν έκανε καλά τη δική της δουλειά, απομονώθηκε πολιτικά, και επικοινωνιακά βαθμολογήθηκε - εκ του αποτελέσματος - κάτω από τη βάση. Από τις αντιδράσεις πρωτοκλασάτων στελεχών της υποθέτω πως ακόμα δεν αντιλήφθηκε τι - και κυρίως γιατί - συνέβη στην ευρωβουλή.
Προφανώς δεν πρόκειται για κανένα «ανθελληνικό» ψήφισμα. Το Μέγαρο Μαξίμου ας διορθώσει όλα τα κακώς κείμενα και κυρίως να ασχοληθεί επαγγελματικά με την εικόνα της Ελληνικής κυβέρνησης στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο. Θέλει πολλή δουλειά για να κτιστεί ένα ισχυρό λόμπι.
ΥΓ. Είναι αφελείς όσοι πιστεύουν πως οι ποικιλόμορφοι εναγκαλισμοί με τη Γιόχανσον θα έδιναν στην Ελλάδα πιστοποιητικό καλής διαγωγής. Οι 330 ψήφοι κατά, αυτό δείχνουν.
