Οι λέξεις σεβασμός, θαυμασμός και χρέος είναι οι πρώτες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό ενός πρωτοεκλεγόμενου βουλευτή όταν εισέρχεται στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Αμέσως μετά η προσγείωση στην πραγματικότητα.
Αν θες να δουλέψεις πραγματικά -γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνομαι τον ρόλο του βουλευτή- πρέπει να είσαι πολλές ώρες εκεί. Να μιλάς, να μεταφέρεις αιτήματα να καταθέτεις ερωτήσεις, να περιμένεις…
Η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μοναδική στα μεταπολιτευτικά χρονικά και συνοψίζεται ως επανάληψη της Ιστορίας, στη φράση την οποία, ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει την δεκαετία του 60 για τον πατέρα του Κυριάκου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη: «Μπαίνει στη Βουλή ο Μητσοτάκης με το σακάκι ξεκούμπωτο και γεμίζει η Βουλή Αρχηγό».
Από την άλλη πλευρά η σύγχυση κυριαρχεί. Είναι η πρώτη φορά μεταπολιτευτικά που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο του κόμματος, εντός της αιθούσης του Κοινοβουλίου, αλλά εκπροσωπείται από κάποιον που Πολλάκι(ς), η συμπεριφορά του δεν συνάδει, με τον πολιτικό πολιτισμό.
Το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ δεν κυνηγά πλέον τον πρώτο ρόλο, αλλά αγκομαχά, μήπως μπορέσει να περάσει μία μονάδα μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αν δεν μπορέσει, ψάχνεται να δει μήπως συνεργαστεί μαζί του.
Τα μικρότερα κόμματα, έχουν τον πολύ σοβαρό τους ρόλο, στην κατάθεση πολλαπλών επίκαιρων ερωτήσεων, που άλλοτε έχουν πραγματική βάση κι άλλοτε απλό αντιπολιτευτικό χαρακτήρα.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος. Πώς επηρεάζουν τη ζωή των Ελλήνων πολιτών όλα αυτά, εντός και εκτός Κοινοβουλίου;
Η απάντηση είναι λιτή.
Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταφέρει να μειώσει την ανεργία στο 10%, από σχεδόν 20% επί Σύριζα.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στην επί του ποσοστού του ΑΕΠ μείωση του χρέους από 207% στο 172%, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για κοινωνικές παροχές, σε ευάλωτους συμπολίτες μας.
Η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας από τους διεθνείς οικονομικούς οίκους, προσελκύει μεγάλες επενδύσεις κάνοντας την χώρα μας πρωταρχικό παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή.
Δεν εφησυχάζουμε. Χρειάζεται το κεφάλι ψηλά, τα μάτια όμως χαμηλά.
Η ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας είναι ένα μεγάλο στοίχημα, ενώ η κλιματική κρίση είναι ήδη ορατή και χειροπιαστή. Η μάχη της ακρίβειας μαίνεται, ενώ η φοροδιαφυγή επιβιώνει.
Το Κράτος, δεν έχει ακόμη επαρκώς εκσυγχρονιστεί, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις, όπου κυριαρχούν γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και κομματικά προστάγματα.
Είναι όμως η κατάλληλη χρονικά, ευκαιρία για την Ελλάδα, να γίνουν τομές και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Υπάρχει ο άνθρωπος που εμπιστεύονται ακόμη κι αυτοί που τον καταψηφίζουν, που μπορεί να τις υλοποιήσει.
Μην χαθεί η ευκαιρία. Γιατί τον Μητσοτάκη, ακόμη κι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.
* Ο Χρήστος Καπετάνος είναι Βουλευτής Ν. Λάρισας της Νέας Δημοκρατίας.
