Του Γιάννη Σιδέρη
Παλιά κλισέ αλλά διαχρονική αλήθεια ο λόγος του Σοφοκλή στην Αντιγόνη «Αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του εξουσία».
Περιδεείς ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον Μαξίμου, ανακάλυψαν ότι η εξουσία δεν είναι μόνο υψηλές επαφές, τιμές, υποκλίσεις, υπερπόντια ταξιδάκια με τα πρωθυπουργικά τζετ που ο λαός πληρώνει, πύρινοι λόγοι και τροφοδότηση της μισαλλοδοξίας για τη δημιουργία «στρατιωτών με πολιτικά» (δηλαδή στρατευμένων οπαδών), που θα εξασφαλίζουν την πολιτική επιβίωση. Εξουσία είναι και η διαχείριση της ευζωίας των πολιτών, ενώ σε οριακές περιπτώσεις και της ίδιας της ζωής τους.
Η ανίκανη έως ανύπαρκτη διαχείριση προ, κατά, και μετά την τραγωδία, μας αποκάλυψε ένα άμαθο σε ταξίδια καραβάνι, αποτελούμενο από... «τρυφερά πόδια» (σ.σ. Ετσι ονόμαζαν οι παλαίμαχοι της Αγριας Δύσης κατά τη διάρκεια του εποικισμού, τους νεόφερτους, άμαθους στην σκληραγωγία, καλομαθημένους εποίκους από τις πόλεις των ανατολικών ακτών ή της Ευρώπης, πολλοί των οποίων δεν άντεχαν τη σκληρή ζωή των συνόρων ή τις επιθέσεις των Ινδιάνων).
Χθες, πολύ καθυστερημένα, επέπεσε πέλεκυς επί των κεφαλών της Πυροσβεστικής και της Ελληνικής Αστυνομίας. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτό είχε πει ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ, για τον οποίο το Μαξίμου έβγαλε λάβρη ανακοίνωση και κήρυξε εμπάργκο στον σταθμό! Το ουσιαστικό είναι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να εκτονώσει την κοινωνική δυσαρέσκεια με διοικητικές αλλαγές υψηλόβαθμων υπαλλήλων και μόνο.
Στο σχέδιο εκκένωσης της φλεγόμενης περιοχής υπήρχε, το αποκάλυψε το «Πρώτο Θέμα», αλλά παρέμεινε ανενεργό. Αυτό δεν ήταν μόνο υπευθυνότητα των αρχηγών αλλά των πολικών προϊσταμένων τους, οι οποίοι - πλην Τόσκα - παραμένουν στις θέσεις τους. Απλώς τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν ακόμη κατανοήσει τις ευθύνες τους, και βγαίνουν στα ΜΜΕ με θράσος, εξακολουθώντας να ισχυρίζονται ότι δεν φταίνε – όπως χθες ο εξάδερφος του Πρωθυπουργού και Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του, κ. Γιώργος Τσίπρας!
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η φωτιά έκαψε το ψευδαίσθητα λαμπρό σκηνικό που προετοίμαζε ενόψει της εξόδου. Οι επιλογές που απέμειναν είναι δύο αλλά και ο δυο προβληματικές.
Η πρώτη ο ανασχηματισμός. Κάθε τραγωδία την ακολουθεί η κάθαρση και η κάθαρση εξιλεώνει. Κάθαρση θα μπορούσε να αποτελέσει η αποπομπή των προβεβλημένων κυβερνητικών στελεχών που εμπλέκονται στην τραγωδία, π.χ τον προϊστάμενο του κ. Τόσκα και της Πολιτικής Προστασίας Π. Σκουρλέτη, τον απύλωτο υβριστή των δημοσιογράφων κ. Πολάκη, τον κ. Κουρουμπλή και τον… στρατάρχη Πάνο.
Ακόμη και μια τέτοια οδός διαφυγής ωστόσο θα ήταν «θολή» που θα έλεγε και ο Παύλος, καθώς το πρόσωπο του ίδιου του Πρωθυπουργού, «θόλωσε» από το κακοστημένο θέατρο το βράδυ της αποτρόπαιης ημέρας, με την δήθεν άγνοια περί νεκρών. Ακούγονται δύο ονόματα υπευθύνων για το φιάσκο. Αφενός του καθ΄ ύλιν αρμοδίου, Δημ. Τζανακόπολου, αφετέρου του διευθυντή του γραφείου Τύπο Θ. Καρτερού - ο οποίος ξαφνικά εβαρύνθη για παρόμοιες συμπεριφορές απόκρυψης προ τριάντα χρόνων, στην υπόθεση Τσερνομπίλ.
Δε έχει σημασία ο υποδείξας. Διαφορετικές εισηγήσεις γίνονται σε όλα τα επιτελεία. Σημασία έχει ότι ο Πρωθυπουργός αποδέχτηκε τον ρόλο του ανίδεου ηγέτη, και το χρεώθηκε εξ ολοκλήρου. Οπότε όποιος ανασχηματισμός, όσο ευρύς και να είναι, δεν θα απεκδύσει το ίδιο από τις ευθύνες, άρα δεν θα μπορεί να προσποιηθεί ότι ξεκινάει «νέα αρχή».
Επιπρόσθετη προβληματική κατάσταση είναι ότι καθ΄ όλον αυτό το διάστημα, θα αρχίσουν να λειτουργούν τα δικαστήρια για τις μηνύσεις που υπέβαλαν οι συγγενείς των νεκρών και η κυβέρνηση θα βρίσκεται στο κάδρο. Αν όχι, θα καταγγέλλεται ότι παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη «κρατώντας καθυστερήσεις» προκειμένου να μην έρθει η υπόθεση στο δικαστήριο. Με δεδομένο και το κακό παρελθόν των παρεμβάσεών της, είναι μονά-ζυγά χαμένη.
Ο έτερος δρόμος είναι η κήρυξη εκλογών. Καταστροφικός ούτως ή άλλως, υπό την σκιά της τραγωδίας. Δίνει ωστόσο στον πρωθυπουργό τη δυνατότητα να προβεί σε μια… «σπαρακτική» αυτοκριτική, που θα ξεπερνάει το πολιτικό «ήθος» της «αυταπάτης», και θα περισώσει το προσωπικό του κεφάλαιο για την επόμενη ημέρα. Αλλωστε όπως είπε και ο Βερναρδάκης, μικρός είναι ακόμα.
Οποια από τις δύο λύσεις επιλέξει, θα είναι για διαχείριση ήττας με το μικρότερο κόστος. Η ήττα έχει συντελεστεί ήδη.
