Η «πρακτική» με τις νύφες δ’ αλληλογραφίας δεν είναι άγνωστη: γυναίκες από χώρες που σπαράσσονται από οικονομικά, κοινωνικά και άλλα προβλήματα παντρεύονται –αρχικά εικονικά, με τη συνδρομή του πληκτρολογίου– με άνδρες χωρών καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Υπό μία οπτική, η πρακτική αυτή είναι μία παραλλαγή της σωματεμπορίας, ενώ η μετάβαση των γυναικών στις νέες πατρίδες τους δεν συνεπάγεται απαραίτητα την καλύτερη ζωή τους· ενίοτε κακοποιούνται σωματικά ή και δολοφονούνται από τους συντρόφους και μετέπειτα συζύγους τους.
Αυτού του είδους τον «γάμο» και τα συναισθήματα που επιφέρει στη γυναίκα, πραγματεύεται η νέα ταινία της Ισραηλινής σκηνοθέτη Μίχαλ Βίνικ (γενν. 1976), με τίτλο «Η Βαλέρια παντρεύεται». Στην ταινία, η σκηνοθέτις παρουσιάζει μια υπάρχουσα κατάσταση τη στιγμή που στις χώρες της Δύσης υπάρχει το κίνημα #MeToo, και θέτει ζητήματα για την ισότητα των φύλων, την πολιτική και τις σκληρές κοινωνικές συνθήκες που αναγκάζουν τις γυναίκες να ξενιτευτούν ως νύφες σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο.
Η Βίνικ εστιάζει, επίσης, στους μεταξύ τους αγνώστους που συμφωνούν σε έναν γάμο υπό το πρόσχημα της «καλής ζωής», στο μούδιασμα των γυναικών σαν φτάσουν στη νέα πατρίδα, στο δίλημμα (στην προκειμένη ταινία) του «μένω, συμβιβάζομαι και υπομένω» ή «φεύγω και άγνωστο πώς θα ζω».
Σκηνοθετεί ένα δράμα δωματίου και επιλέγει η κάμερά της να εστιάσει στα πρόσωπα των γυναικών ώστε η αμφιβολία από την οποία κυριεύονται να γεμίσει την κινηματογραφική οθόνη και να γίνει αισθητή η συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Αποτέλεσμα, η ταινία να διαχέεται από συναισθηματική ένταση δίχως μελόδραμα.
«Κάνω καλά;» ρωτά αρκετές φορές η Βαλέρια από την Ουκρανία, την αδερφή της, Κριστίνα. Η Κριστίνα την περίμενε με τον σύζυγό της Μίχαελ, στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, ώστε, στη συνέχεια, να της γνωρίσουν τον μέλλοντα σύζυγό της, Έιταν. Η Κριστίνα είχε παντρευτεί τον Μίχαελ με τον ίδιο τρόπο που προόριζαν την αδερφή της, με γάμο δι’ αλληλογραφίας.
Από την ταινία «Η Βαλέρια παντρεύεται». Πηγή φωτ.: Facebook / Cinobo
Το απαλό ροζ χρώμα το οποίο είναι έντονο σε ορισμένες σκηνές της ταινίας, δεν συνάδει με την ροδαλή εξέλιξη της υπόθεσης. Ο γάμος του διαδικτύου του Μίχαελ και της Κριστίνα δείχνει να είναι μία διπλωματική κίνηση από πλευράς της τελευταίας για «μια καλύτερη ζωή», για να «κάνω ότι χρειάζομαι», όπως απαντά στην αδερφή της έπειτα από σχετική ερώτηση.
Τα πρόσωπα παρουσιάζουν στη Βαλέρια τον γάμο ως μία συμφωνία. Η επιβολή σε νέες καταστάσεις παρουσιάζεται με τον Έιταν να γνωστοποιεί στη Βαλέρια ότι θα κάνει μαθήματα εβραϊκών και της έχει αγοράσει εβραϊκά βιβλία, της έχει επίσης πάρει κινητό στο οποίο έχει γράψει το νούμερό του να εμφανίζεται, κάθε που την καλεί, ως «Έιταν, ο άνδρας σου».
Βλέπουμε, επίσης, την εδώ και χρόνια διαμένουσα στο Ισραήλ, Κριστίνα, να υιοθετεί τη μαγειρική της χώρας με σαφείς οδηγίες διά τηλεφώνου από την πεθερά της, να πράττει κάθε που της ζητά ο σύζυγός της, μεταξύ άλλων.
Η σκηνή που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα των δύο αδερφών είναι όταν και οι δύο έχουν κλειδωθεί στο μπάνιο του σπιτιού. Εγκλωβισμένες σε μια κατάσταση που αφ ενός δεν τις χαροποιεί αφ ετέρου δεν τις δυσαρεστεί, καθότι γνωρίζουν την πραγματικότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν εάν επιστρέψουν πίσω. Η μία παραμένει, την άλλη την επιστρέφουν.
* Η ταινία «Η Βαλέρια παντρεύεται» τιμήθηκε με Αργυρό Αλέξανδρο στο τμήμα Meet The Neighbors στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, από την ιστοσελίδα του οποίου προέρχεται και η κεντρική φωτογραφία.
