Όταν διαβάζουμε τα βιογραφικά των καλλιτεχνών, συνήθως, τα προσπερνάμε με ευκολία, εκτός κι αν το μάτι συγκρατήσει το όνομα ενός αγαπημένου δασκάλου ή μιας γνωστής γκαλερί. Θα ήθελα, όχι πρωτοτυπώντας άσκοπα, να ξεκινήσω την αναγγελία της επόμενης έκθεσης στην αίθουσα της «Σκουφά», με το βιογραφικό του καλλιτέχνη που παρουσιάζει. Αλιεύω από το διαδίκτυο τα εξής:
Ο Αντώνης Σκαμπαβίριας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε ανακαίνιση και αποκατάσταση κτιρίων από το 2002 έως το 2008, ενώ το 2010 σπούδασε ζωγραφική στην ομάδα τέχνης «σημείο» με δάσκαλο τον Γιώργο Ρόρρη και την Κάλια Τριανταφύλλου όπου παρέμεινε ως το 2016. Συμμετείχε ως animator στην ταινία «Loving Vincent». Έχει παραδώσει μαθήματα ζωγραφικής σε παιδιά, έχει επίσης εργαστεί στο σχεδιασμό εξώφυλλων, στο διαφημιστικό τομέα και ως βοηθός σκηνογράφου.
Η μέχρι τώρα διαδρομή του ζωγράφου μοιάζει με σύνολο σταθμών, καθόλου άσχετων μεταξύ τους, που οδηγεί ως φυσικό προορισμό στην έκθεση του Κολωνακίου. Πρόκειται για τη δεύτερη ατομική του Σκαμπαβίρια, το ξεκίνημα του οποίου είχε προλογίσει στο παρελθόν ο Αλέξης Βερούκας. Κι ο Βερούκας, θυμίζουμε, στην πρώτη του ατομική στην Ελλάδα είχε στρέψει το ενδιαφέρον του σε πανοραμικές απόψεις σύγχρονων μεγαλουπόλεων (1997, Αίθουσα Τέχνης Αθηνών).
Εκεί, τα έργα έχαναν την αντικειμενική τους υπόσταση και γίνονταν αφορμή για ένα ζωγραφικό ταξίδι της καρδιάς και του νου. Σήμερα, ο τόπος της ζωγραφικής του Σκαμπαβίρια είναι ο γενέθλιος τόπος, που δεν είναι ου-τοπικός, αλλά εν-τόπιος. Ο τίτλος μάλιστα «Πέρα από το μπετόν» υποψιάζει τον επισκέπτη της έκθεσης για την πρόθεση των έργων, καθώς ο καλλιτέχνης παρουσιάζει 25 λάδια συνοδευμένα από αριθμό μελετών τους σε ακουαρέλα και μολύβι, όλα τους με θέμα το σκληρό αστικό τοπίο της Αθήνας, του Πειραιά και των προαστίων.
Αντώνης Σκαμπαβίριας, «Ειρήνη και Φιλία» (2022, 47x210)
Ο Σκαμπαβίριας δεν δείχνεται μόνο δεξιοτέχνης μάστορας, ένα ικανό «χέρι» που ξέρει να τραβά αποφασιστικά γραμμές. Είναι ένας δημιουργός που χάρη στη ζωγραφική, θέλει να εξανθρωπίσει τη συνήθως πνιγηρή όψη της μεγαλούπολης και προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια την ιδιαίτερη ποιητική του άστεως, με τον τρόπο που ο Μπωντλαίρ μιλά για το Παρίσι του δέκατου ένατου αιώνα.
Αντώνης Σκαμπαβίριας, «Περιφερειακός» (2023, 55x141)
Εμπνέεται ελάχιστα από την ιστορία και καθόλου από τη γραφικότητα, ενώ αποζητά το κάλλος και τη μυστηριώδη γοητεία του χαώδους αστικού ιστού, επιχειρώντας να βάλει σε ζωγραφική τάξη τον οπτικό ερειπιώνα της σύγχρονης Αθήνας. Παρά τη θαυμαστή ευκρίνεια που ανταγωνίζεται το «google map», ο καλλιτέχνης επανασυστήνει την πόλη με βλέμμα καθαρό, όπως αυτό που έχουν τα παιδιά. Καταφέρνει έτσι να την αναβιβάσει από κακιά μάνα σε καλή μητριά και την προσφωνεί με τον χρωστήρα του όπως ο Ποιητής: «Σ’αγαπώ, κακόφημη πρωτεύουσα!».
Αντώνης Σκαμπαβίριας, «Από τα ύψη του Ευαγγελισμού» (2022, 60x185)
«Πέρα από το μπετόν» την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, Σκουφά 4, Κολωνάκι. 19:30-21:30. Διάρκεια έκθεσης: 15 Φεβρουαρίου – 9 Μαρτίου 2024
Κεντρική φωτ.: Αντώνης Σκαμπαβίριας, «Η θέα της Βίλης» (2023, 105x230)
