Την περασμένη Παρασκευή είχε ξεκινήσει προ ωρών η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οπότε μέσα μαζικής ενημέρωσης ανά τον κόσμο και την Ελλάδα, έγραφαν για τις πρώτες «απώλειες» στον τομέα του Πολιτισμού. Παραιτήσεις ζητήθηκαν διεθνώς από καλλιτέχνες οι οποίοι επανειλημμένα βγαίνουν μπροστά ως υποστηρικτές του Πούτιν και του καθεστώτος του και ακυρώσεις αποφασίσθηκαν. Τότε για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους καλλιτέχνες που βρίσκονται σε… αγρανάπαυση, ήταν… Παρασκευή. Μόλις το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού δήλωσε ότι σταματά συνεργασία με κρατικούς καλλιτεχνικούς φορείς της Ρωσίας, ξαφνικά, έγινε… φασισμός και μενδωνισμός!
Πήρε θάρρος και πάλι η ρωσική πρεσβεία ύστερα από αυτό, και με ανάρτησή της στο Twitter, κάνει λόγο για «μια άλλη κίνηση, ακριβώς στο βηματισμό της αντιρωσικής πολιτικής της Δύσης». Από κάτω, παραθέτει την ανακοίνωση του υπουργείου. Αλλά οι «στρατευμένες» ψυχές, καλλιτεχνικές τε και ΣΥΡΙΖΑϊκές, δεν ασχολήθηκαν με τέτοια ψιλοπράγματα. Αυτά είναι για διπλωμάτες και οι ίδιοι είναι κινηματικοί!
Την Παρασκευή, λοιπόν, όλοι γράφαμε πως ο διάσημος Ο Ρώσος μαέστρος, Valery Gergiev, που επρόκειτο να διευθύνει τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης για τρεις παραστάσεις στο Carnegie Hall, στη Νέα Υόρκη, έφαγε «πόρτα». Γιατί; Επειδή υπήρξε θύελλα διαμαρτυριών λόγω των στενών δεσμών του μαέστρου με τον Ρώσο Πρόεδρο. Οι επικριτές ανησυχούσαν ότι το χειροκρότημα για τον Γκέργκιεφ στο Carnegie Hall το Σαββατοκύριακο θα μπορούσε να γίνει δεκτό στη Μόσχα ως χειροκρότημα για τον Πούτιν και με συνοπτικές διαδικασίες ο αρχιμουσικός αντικαταστάθηκε.
Πάει ο Γκέργκιεφ, πάει και ο Ματσούεφ, Ρώσος πιανίστας, που θα εμφανιζόταν με τον μαέστρο, για τους ίδιους λόγους. Ακολούθησε το Τέατρο αλα Σκάλα, η γνωστή μας Σκάλα του Μιλάνο, η οποία είπε προς τον μαέστρο πως δεν θα συνεχίσει την συνεργασία της μαζί του στη «Ντάμα Πίκα» του Τσαϊκόφσκι. Ακολούθησαν τα Μπολσόι, για τα οποία ο παραγωγός της διεθνούς καλοκαιρινής περιοδείας τους ακύρωσε λόγω Ρωσίας, συνολικά. Ούτε στο Εδιμβούργο, ούτε στο Νορθάμπτον, ούτε στο Δουβλίνο, ούτε αλλού θα πάνε. Δεν τα ήθελαν κιόλα. Αποχαιρέτισαν το Ρότερνταμ τα Μαριίνσκι. Δεν θα λειτουργήσει και το περίπτερο της Ρωσίας στην Μπιενάλε της Βενετίας, καθώς ούτε οι διοργανωτές θέλουν τη χώρα, ούτε οι καλλιτέχνες επιθυμούν να την εκπροσωπήσουν.
Οσο οι ακυρώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, εξακολουθούσε να είναι Παρασκευή. Ακόμα και το Σάββατο, και την Κυριακή, που εμφανίζονταν νέες χώρες να μη θέλουν ρωσικά κρατικά σχήματα, ήταν, απλώς, Σαββαοκύριακο. Τη Δευτέρα, το υπουργείο Πολιτισμού αναφέρθηκε σε ανάλογες ακυρώσεις για ανάλογους λόγους. Και τότε, μόνο για την Ελλάδα, μόνο για τη Μενδώνη, όλο αυτό έγινε φασισμός! Επειδή κόπηκε η «Λίμνη των κύκνων» του (με Ουκρανό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα) Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι, που θα παρουσιαζόταν στο Μέγαρο σε Live streaming από τα Μπολσόι (αυτά είναι ρωσικά, όντως). Και επειδή δεν θα γίνει ένα γκαλά, το οποίο επίσης είχε ακυρωθεί λόγω του ότι η σοπράνο είναι φίλη του Πούτιν.
Ξαφνικά, οι δικοί μας καλλιτέχνες, αυτοί που κοιμούνται ύπνο βαθύ από την αρχή του πολέμου, ξύπνησαν και ανέκραξαν: Μενδωνισμός! Πώς είναι δυνατόν να λογοκρίνεται ο… Τσαϊκόφσκι, ο Ντοστογιέφσκι, η… ρώσικη σαλάτα, η βότκα και ό,τι άλλο έχει σχέση με τη Ρωσία; Φτηνά και ανόητα αστειάκια, για ένα παράπλευρο, έστω, επεισόδιο πολέμου- όμως δεν κάνεις πλάκα με τον πόλεμο. Για κάτι που και οι ίδιοι οι ανεξάρτητοι Ρώσοι καλλιτέχνες, όσοι δεν συνεργάζονται ή παραιτούνται από κρατικούς φορείς της πατρίδας τους, ζητούν, ώστε να ασκηθεί πίεση προς αυτούς. (Η ρώσικη και η βότκα είναι από αλλού, αλλά με τη γελοιότητα μερικών έρχονται και γίνονται αχταρμάς όλα).
Τα Μπολσόι δεν είναι καθεστωτικά, τα Μπολσόι είναι η ίδια η τέχνη. Αν, όμως, χρησιμοποιούνται από το καθεστώς για να εισπράξει κάτι από τη λάμψη τους, τότε, όσο διαρκεί αυτός ο πόλεμος δεν είναι ευπρόσδεκτα από θεσμούς και κυβερνήσεις. Η τέχνη δεν μπορεί να πέσει θύμα του πολέμου, λένε ήδη κάποιοι. Ούτε και θύμα της προπαγάνδας, όμως. Της υπόκρισης ότι τίποτα δεν τρέχει, μάς (τους) χειροκροτούν σε όλες τις σκηνές του κόσμου. Ενώ την τέχνη χειροκροτούν. Αλλά ο Πούτιν και το καθεστώς του, ακόμα και την τέχνη θέλουν να την κάνουν δικό τους όπλο.
Κανένα μουσικό ή λογοτεχνικό έργο δεν απαγορεύτηκε και κανένας σκοταδισμός δεν εμφανίστηκε. Ο Ντοστογιέφσκι, ο Τσέχωφ, ο Μαγιακόφσκι, θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται, όπως κι ο Σοστακόβιτς και ο Ρίμσκι- Κόρσακοφ. Η συνεργασία με κρατικούς πολιτιστικούς φορείς διακόπηκε, όπως έγινε και με αθλητικές ομάδες και διοργανώσεις. Ο διευθυντής του Θεάτρου Μαγιακόφσκι στη Μόσχα παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τον πόλεμο. Θα προσκαλούσαμε ποτέ τον θίασό του χωρίς εκείνον; Μάλλον όχι. Εκτός αν κάποιος από τους διαμαρτυρόμενους δεν θα είχε πρόβλημα, στο όνομα της τέχνης.
«Αντι-Μενδωνισμός το ανώτατο στάδιο του κιτρινισμού» (και του καπιταλισμού, παραφράζοντας τους κλασικούς του Μαρξισμού- Λενινισμού) θα έλεγε κάποιος, αν υπήρχε σοβαρότητα. Δεν υπάρχει. Στα βήματα, λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνεται:
-Να καταδικαστούν με αυστηρό ψήφισμα η Warner Bros, η Disney και η Sony επειδή σταμάτησαν την κυκλοφορία ταινιών στους ρωσικούς κινηματογράφους. Αυτό σημαίνει ότι οι κυκλοφορίες φιλμ με πολλά εισιτήρια, συμπεριλαμβανομένων των The Batman, Turning Red και Morbius, δεν θα πραγματοποιηθούν όπως είχε προγραμματιστεί στη χώρα.
-Να κοπεί αμέσως η ανάγνωση του Guardian επειδή έπαθε «μενδωνισμό» και έγραψε αναλυτικά για όλες τις ακυρώσεις διεθνώς. Τι του έταξαν δηλαδή από την κυβέρνηση; Να του δώσουν αποκλειστικά για τα Γλυπτά του Παρθενώνα ή κάτι παραπάνω; Διότι να το έκανε από μόνη της σοβαρή εφημερίδα, αποκλείεται.
Εμπάργκο και ξερό ψωμί και θα διαβάζουμε μόνο Ισβέστια εφεξής (η Πράβντα βγαίνει;)
-Να δοθεί κατεύθυνση για λεπτομερές ξεκοκάλισμα της κομματικής εφημερίδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μήπως και ανοίξει το ματάκι μας. «Δραματική έκταση φαίνεται να παίρνει το κύμα αντιρωσικής υστερίας στη Δύση, τροφοδοτούμενο από την προσπάθεια να ελεγχθεί η πληροφόρηση και η κοινή γνώμη σε σχέση με τις εξελίξεις στην Ουκρανία μετά την ρωσική εισβολή» γράφει. Εντελώς μέσα στη γραμμή, φοβάμαι.
-Να μποϊκοτάρουμε τη Γιουροβίζιον που δεν αφήνει τη Ρωσία να πάρει μέρος στον διαγωνισμό και να απαιτήσουμε και να συμμετάσχει και να της δώσει η Ελλάδα «ντουζ πουάν». Δεν θα μας ακυρώσουν εμάς την αισθητική μας.
Τέλος, επειγόντως πρέπει να δοθεί ένας καλός οδηγός εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας στη Ρωσική πρεσβεία. Εφόσον έχουν ανοίξει αλληλογραφία με κρατικούς θεσμούς της Ελλάδας, ας μάθουν να τα γράφουν σωστά. Διότι, ας μη τους κακοφανεί, άλλο «μία άλλη» και άλλο «άλλη μία». Μια άλλη φορά, θα πρέπει βέβαια να τους εξηγήσει κάποιος και τι σημαίνει «διπλωματία», διότι άλλη μια φορά έκαναν κινήσεις ως μη όφειλαν.
