Σεξεργασία, ρευστότητα φύλου, συλλογικές ταυτότητες είναι τα θέματα που πραγματεύονται νέα πρωτότυπα έργα τα οποία προέκυψαν από ετήσιο ανοιχτό κάλεσμα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, και παρουσιάζονται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από τις 23 Μαρτίου έως τις 9 Απριλίου, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Future N.O.W της Στέγης. Το φεστιβάλ επιμελούνται οι Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας
Το« Call Me Sugar» της Χριστίνας Κυπραίου και του Μιχάλη Πητίδη είναι μια σπονδυλωτή θεατρική performance που πραγματεύεται με χιούμορ θέματα όπως η εμπορευματοποίηση του φετιχισμού, τα ταμπού, τα στερεότυπα, η μοναξιά και η σεξουαλικότητα μέσα από τον χώρο της online σεξεργασίας. Όπως αναφέρει ένας ήρωας του έργου: «Η φαντασία είναι πολύ πιο αληθινή, αυθεντική και πολύ πιο ικανοποιητική από οποιαδήποτε ερωτική συνάντηση.»
Ο «Σεισμός» του Βασίλη Βηλαρά έρχεται να αναταράξει τις τεκτονικές πλάκες του υπαρκτού ρατσισμού και των φοβικών συμπεριφορών κάθε είδους, καθώς καλεί στη Μικρή Σκηνή non binary άτομα, τρανς θηλυκότητες, χοντρά σώματα, μετανάστριες και σεξεργάτες, για να τραγουδήσουν τη ρητορική μίσους που υφίστανται καθημερινά, ακριβώς επειδή είναι αυτοί που είναι. Ή, όπως ακούγεται στην παράσταση: «Απόψε θα μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα: την αγαπημένη λέξη κυρίως των ανθρώπων που κυρίως δεν ανήκουν σε αυτή. Γιατί δεν έχω γνωρίσει ούτε ένα άτομο που να είναι διαφορετικό και να το δηλώνει».
Τέλος, με το έργο «Perseids» ή πώς να παρτάρετε αγρίως, η Ζωή Σιγαλού και η Μαρίνα Σιώτου μάς συστήνουν μια ολόδική τους εκδοχή ενός Χορού του «εδώ και τώρα» όπου μιλούν για τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία και πως είναι να μεγαλώνεις ως θηλυκότητα στη γενιά των Millenialls και της Gen Z. Γιατί, όπως λένε οι ίδιες στο έργο τους, «τώρα, ήρθε η στιγμή να πάρουμε ό,τι απέμεινε και να το κάψουμε. Να καεί για να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες σαν φοίνικας. Ξεσηκωθείτε».
Call me Sugar
Τι κάνει μια δουλειά να είναι καλή; Πώς ορίζεται η αξιοπρέπεια στον χώρο εργασίας; Αλλάζει κάτι στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τη σεξεργασία όσον αφορά τις online εκδοχές της; Γιατί η επιλογή της ως πηγής εισοδήματος θα πρέπει να κρύβει μια θλιβερή ιστορία; Πρόκειται για male gaze ή συνειδητή χρήση ενός πατριαρχικού συστήματος προς όφελος των σεξεργατών;
Call me Sugar © Πηνελόπη Γερασίμου
Η παράσταση Call me Sugar ξεκινά ως ένα σουρεαλιστικό performance conference με θέμα τις συνθήκες εργασίες, τη σεξουαλικότητα, τον φετιχισμό και την εμπορευματοποίησή του. OnlyFans, cam girls και χρησιμοποιημένα εσώρουχα είναι το φόντο μιας σπονδυλωτής performance που θα διαπραγματευτεί τα ταμπού, τα στερεότυπα και τη μοναξιά μέσα από τον χώρο της online σεξεργασίας που υπόσχεται σεξουαλική και οικονομική απελευθέρωση, ανεξάντλητες ηδονές και ερεθιστικές εικόνες. Μια performance φτιαγμένη από υλικό έρευνας, χιούμορ, προσωπικές εξομολογήσεις και ιστορίες μυθοπλασίας.
Παίζουν οι Μελίνα Κοτσέλου, Χριστίνα Κυπραίου, Χρήστος Πούλος Ρένεσης και Δέσποινα Σταυρίδη. Τα σκηνικά είναι του Σταύρου Καπετάνιου, τα κοστούμια της Βασιλείας Ροζάνα, η κινησιολογία της Ναταλίας Καλογεροπούλου, η μουσική του Χρήστου Πούλου Ρένεση, τους φωτισμούς σχεδίασε ο Παναγιώτης Λαμπής.
Πέμπτη – Κυριακή | 18:00 | Στο -1 της Στέγης. Διάρκεια: 60’. Κατάλληλο για ηλικίες 16+
Σεισμός
Βαριετέ; Συναυλία; Εξομολογητικό μανιφέστο; Μια συνέντευξη γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι σε κρατικό κανάλι; Μια απονομή βραβείων που κανείς δεν πηγαίνει να παραλάβει το βραβείο; Μια επίσημη πρεμιέρα που επαναλαμβάνεται στο διηνεκές;
Σίγουρα πρόκειται για μια περφόρμανς σεισμικών δονήσεων, η οποία προκαλεί τριγμούς σε αγαπημένα κόκκαλα, φέρνοντας στη σκηνή τρανς θηλυκότητες, non binary άτομα, χοντρά σώματα, μετανάστριες και σεξεργάτες, ώστε να τραγουδήσουν τη ρητορική μίσους που έχουν υποστεί ακριβώς επειδή είναι αυτ@ που είναι.
Σεισμός © Ανδρέας Σιμόπουλος
Ο Σεισμός αυτός έρχεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης για να προκαλέσει εκείνο το ρήγμα μέσα στο οποίο συναντιούνται η ορμονοθεραπεία, τα έγγραφα για την άδεια παραμονής στην Ελλάδα, το OnlyFans, τα καψουροτράγουδα, οι χαμένες παρθενιές, τα μεγάλα αλβανικά κούτελα, η ταυτότητα φύλου, η αστυνομική ταυτότητα, οι dom tops, οι submissive bottoms, οι ερωτικοί μετανάστες, οι θεραπείες μεταστροφής, οι εξαντλητικές δίαιτες, τα pronouns, το Grindr, η trash τηλεοπτική κουλτούρα και τα make-up tutorials.
Ένα σύνολο βιωμάτων που μας υπενθυμίζει πως, κόντρα στο δημοφιλές αφήγημα πως τα πράγματα κάθε χρόνο γίνονται όλο και καλύτερα, ο πόνος ίσως να παραμένει ίδιος – όταν μεγαλώνεις ως μέλος της LGBTQIA+ κοινότητας σε μια χώρα που καλλιεργεί συστηματικά τον ρατσισμό και κάθε τύπου φοβικές συμπεριφορές απέναντι σε λαμπερά και ατρόμητα άτομα.
Περφόρμερ οι Μότσι Γεωργίου, Iacovos, Adam Khalil, Αγκίμ Τζίμης Μίτσι, Αρτεμισία Ρέππα. Τα σκηνικά είναι του Δήμου Κλιμενώφ, τα κοστούμια του Φίλιππου Μίσσα, τους φωτισμούς σχεδίασε η Βάσια Ατταριάν, μουσική: Ecati
Πέμπτη – Κυριακή | 20:00 | Μικρή Σκηνή. Διάρκεια: 90’. Κατάλληλο για ηλικίες 16+
Perseids Ή ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΤΑΡΕΤΕ ΑΓΡΙΩΣ
Μια νύχτα στις τουαλέτες του κλαμπ Perseids, πέντε θηλυκότητες μοιράζονται μεθυσμένες εξομολογήσεις, βρισιές, sexting κι αγκαλιές σε ένα girlhood happening χειραφετημένης εκτόνωσης. Ένας Χορός του «εδώ και τώρα».
Το -1 της Στέγης μεταμορφώνεται στο κλαμπ Perseids. Φωτορυθμικά, ντισκομπάλες, νέον ροζ φώτα, ηλεκτρονική μουσική και 80s love songs. Πέντε θηλυκότητες συναντιούνται –τυχαία και μη– στις γυναικείες τουαλέτες. Μιλούν για την πρώτη τους φορά. Για τις κούκλες Μπάρμπι. Για τα one night stands. Στέλνουν nudes και δημιουργούν anthem εμπνευσμένα από το sexting. Μια βραδιά με μεθυσμένες εξομολογήσεις, βρισιές, έρωτα, αγκαλιές και άγριο χορό. Ένα σύμπαν γεμάτο με γκλίτερ, TikTok tutorials, dating apps και αναφορές στην ποπ κουλτούρα, οι οποίες ακροβατούν μεταξύ της γενιάς των Gen Z και αυτής των Millennials.
Σεισμός © Ανδρέας Σιμόπουλος
Υπάρχει χώρος για έρωτα στη γενιά του dissociation και του tinder; Πώς μπορείς να επαναστατήσεις σε έναν κόσμο που αντιμάχεται συνεχώς εσένα και την ταυτότητά σου; Πέντε κορίτσια θέλουν να ερωτευτούν, να εκφραστούν και να ονειρευτούν, ενώ γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε έναν κόσμο όπου η αγάπη δεν ήρθε όπως την περίμεναν. Επαναστατώντας σε ό,τι τις καθόριζε μέχρι σήμερα, γίνονται μία οντότητα, ένα συμπαγές σώμα. Ένας «Χορός» του «εδώ και τώρα», κατά τον οποίο οι γυναικείες τουαλέτες μετατρέπονται σ’ έναν χώρο εκτόνωσης και απελευθέρωσης. Ένα αιχμηρό, απολαυστικό, συγκινητικό μανιφέστο.
Παίζουν οι Δανάη Δελαπόρτα, Μαριάννα Μποζαντζόγλου, Κατερίνα Ρουσιάκη, Ζωή Σιγαλού, Μαρίνα Σιώτου. τα σκηνικά-κοστούμια είναι τρης Εένης Στρούλια, η πρωτότυπη μουσική της Μαριλένας Ορφανού, η κινησιολογία του Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου, τους φωτισμούς σχεδίασε ο Παναγιώτης Λάμπης.
Πέμπτη – Κυριακή | 22:00 | Στο -1 της Στέγης. Διάρκεια: 60’. Κατάλληλο για ηλικίες 16+
Παραστάσεις με αγγλικούς υπέρτιτλους: Σάββατο 25.3, Κυριακή 26.3, Πέμπτη 30.3, Παρασκευή 31.3, Σάββατο 1.4, Κυριακή 2.4, Σάββατο 8.4, Κυριακή 9.4.23
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107
