Η γκαλερί Gagosian της Αθήνας παρουσιάζει μεθαύριο Τετάρτη 5 Απριλίου την έκθεση «Rosy Fingered Dawn» [Ροδοδάκτυλος Ηώς], μία αλληλογραφία μεταξύ του Douglas Gordon και του Lawrence Weiner.
Τι κάνεις όταν ξεθάβεις κάτι; Το ξαναβάζεις στη θέση του ή το εκθέτεις; Διότι αν το εκθέσεις, θα μείνει μια τρύπα στο σημείο όπου το βρήκες. - Douglas Gordon
Η τέχνη δεν υπάρχει για να διακόπτει τη ροή της ζωής -υπάρχει για να σου δώσει την πληροφορία που θα αλλάξει την πορεία σου. - Lawrence Weiner
Και για τους δύο καλλιτέχνες, η γραμμένη λέξη αποτελεί μορφολογικό θεμέλιο και εννοιολογικό μέσο. Ο Gordon, καθώς διερευνά τις διαδικασίες της ανθρώπινης συνείδησης και αντίληψης, αποκαλύπτει τη διττή φύση του εαυτού, ενώ ο Weiner φανερώνει τις γλυπτικές διαστάσεις της γλώσσας. Η φράση «Rosy Fingered Dawn»(«Ροδοδάκτυλος Ηώς (αυγή)») είναι μια έκφραση που χρησιμοποιεί συχνά ο Όμηρος στην Οδύσσεια, μια αισιόδοξη πρόταση για μια νέα αρχή.
Οι προβολές, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, τα κείμενα και οι περφόρμανς του Gordon διερευνούν τις δυνατότητες της συλλογικής μνήμης. Στην έκθεση, επτά μαρμάρινα γλυπτά απεικονίζουν τμήματα από τις παλάμες και τους βραχίονες του καλλιτέχνη σε στάσεις εναγκαλισμού. Τις χειρονομίες μπορεί κανείς να τις ερμηνεύσει είτε ως αθώες είτε ως μοχθηρές. Συγκεκριμένες λεπτομέρειες, όπως οι φλέβες και οι ρυτίδες της επιδερμίδας, εμφανίζονται σε σημεία χωρίς συγκεκριμένη μορφή, με τη λιγότερη γλυπτική επέμβαση. Τα χέρια είναι συγχρόνως σε εξέλιξη και σε διάλυση? τα δάχτυλα που λείπουν και η αδρή επιφάνεια παραπέμπουν σε θραύσματα από αρχαία ερείπια. Αυτή η μάχη με την ατομικότητα, ένα από τα επαναλαμβανόμενα θέματα στο έργο του Gordon, υπάρχει και στο έργο Shadows and Ghosts (2012). Μέσα από ένα αχνό μεταλλικό γκρι σύννεφο μπογιάς σε σπρέι πάνω στους τοίχους της γκαλερί αναδύονται λευκά γράμματα που έχει δημιουργήσει με την ειδική τεχνική του στένσιλ που χρησιμοποιεί, για να περιγράψει με αυτόν τον τρόπο τους «δαίμονες»ενός «προηγούμενου εαυτού» που περιμένουν μοχθηρά τον τωρινό εαυτό «για να ενωθούν».
Στο έργο του Weiner συναντώνται η δομή της γλώσσας με τη δομή της γλυπτικής. Νοηματοδοτεί εντελώς διαφορετικά τις φράσεις και τα εντυπωσιακά γραφικά του, τα οποία δημιουργεί πάνω σε τοίχους χρησιμοποιώντας στένσιλ, ζωγραφική, χαρακτική ή άλλες μεθόδους. Στην έκθεση, συνδυάζοντας τα αγγλικά με τα νέα ελληνικά, ο Weiner αναφέρεται στην επιθετική έλξη που προκαλεί η μία κουλτούρα στην άλλη, και υπονοεί μια μοιραία ερωτική συνάντηση. Το κείμενο είναι γραμμένο σε έντονο μπλε χρώμα και ασημί ανακλαστικό σαν καθρέφτη και είναι τοποθετημένο σε κλιμακωτά γλυπτικά τμήματα που υπογραμμίζουν την εγγενή υλική πλευρά της γλώσσας. Σύμφωνα μετον ίδιο: «ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΧΑΔΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ & ΚΑΘΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ». Τα γλυπτά του Gordon και του Weiner προσκαλούν τον θεατή να κατασκευάσει διαφορετικά πλαίσια νοηματοδότησης γύρω από αυτά, με τον τρόπο που τα θραύσματα και τα αποσπάσματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης και φιλοσοφίας τροφοδοτούν ολόκληρες νέες ιστορίες.
Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες
Ο Douglas Gordon γεννήθηκε το 1966 στη Γλασκώβη της Σκωτίας και ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Έργα του υπάρχουν σε συλλογές μεταξύ των οποίων: Tate, Λονδίνο, Centre Georges Pompidou, Παρίσι, Royal Museums of Fine Arts of Belgium, Βρυξέλλες, Museum fur Moderne Kunst, Φρανκφούρτη, Stedelijk Museum, Άμστερνταμ, MUSAC - Museo de Arte Contemporaneo de Castilla y Leon, Ισπανία, Migros Museum fur Gegenwartskunst, Ζυρίχη, QAGOMA, Αυστραλία, National Gallery of Canada, Οτάβα, Museum of Contemporary Art, Λος Άντζελες, Solomon R. Guggenheim Museum, Νέα Υόρκη, και Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη. Εκθέσεις του σε ιδρύματα συμπεριλαμβάνουν: «Douglas Gordon: Timeline», Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη (2006, παρουσιάστηκε και στο Malba - Museo de Arte Latinoamericano στο Μπουένος Άιρες), «Pretty much every film and video work from about 1992 until now», British School at Rome (2007, παρουσιάστηκε και στο San Francisco Museum of Modern Art), «Douglas Gordon. Between Darkness and Light. Works 1993–2004», Kunstmuseum Wolfsburg, Γερμανία (2007), Tate Britain, Λονδίνο (2010), Museum fur Moderne Kunst, Φρανκφούρτη (2011), «I am also ....», Tel Aviv Museum of Art, Ισραήλ (2013), «Everything Is Nothing without Its Reflection – A Photographic Pantomime», Museum Folkwang, Γερμανία (2013), «Pretty much every film and video work from about 1992 until now», Musee d'Art Moderne, Παρίσι (2014), και «the only way out is the only way in: Douglas Gordon», Australian Centre for Contemporary Art, Μελβούρνη (2014).
Ο Gordon θα παρουσιάσει μία ατομική έκθεση στη Scottish National Portrait Gallery τον Ιούλιο στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, και του έχει ανατεθεί να δημιουργήσει μία μόνιμη εγκατάσταση για τον νέο σταθμό της Tottenham Court Road στο Λονδίνο το 2018. Η ταινία του I Had Nowhere to Go, που αφορά την εμβληματική φυσιογνωμία της avant garde Jonas Mekas, και έχει ήδη πάρει εξαιρετικές κριτικές, προβάλλεται αυτό το διάστημα στο πλαίσιο της documenta 14 στην Αθήνα και στο Κάσελ.
Ο Lawrence Weiner γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1942 στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης. Πήγε σε δημόσιο σχολείο στη Νέα Υόρκη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ταξίδεψε σε ολόκλρη τη Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ, Μεξικό και Καναδά). Πρώτη φορά παρουσίασε τη δουλειά του το 1960 στην Καλιφόρνια, στο Mill Valley. Ο Lawrence Weiner μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο στούντιό του στη Νέα Υόρκη και στη βάρκα του στο Άμστερνταμ. Συμμετέχει σε δημόσια και ιδιωτικά projects και εκθέσει σε ολόκληρο τον κόσμο, υποστηρίζοντας ότι "η τέχνη είναι το εμπειρικό αποτέλεσμα της σχέσης μεταξύ αντικειμένων σε σχέση με τους ανθρώπους και ούτε η χρήση ούτε η νομιμότητά της εξαρτάται από τα ιστορικά προηγούμενα."
Διάρκεια έκθεσης: 5 Απριλίου - 20 Μαΐου 2017
Περισσότερες πληροφορίες: www.gagosian.com
*Έργο: Douglas Gordon, Exhibit D, 2016, μάρμαρο Καρράρας, 17 x 11 x 9 εκ., © Studio lost but found, Berlin και Gagosian. Φωτογραφία: Studio lost but found / Katharina Kiebacher
