Οι πάντες στραμμένοι πάνω στον Κασσελάκη. Κατανοητό, καινούργιο κοσκινάκι… Στο μεταξύ, η Κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να «χαθεί» από το πλάνο. Χρειάζεται τις ανάσες της, όμως από την άλλη δίνει την αφορμή να διερωτηθείς που βρίσκεται.
Να τρέχει πίσω από τα γεγονότα δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και το καλύτερο. Σήμερα συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο. Ανοίγουν τον κατάλογο των θεμάτων, οι καταστροφές που έχουν υποστεί τα έργα υποδομής στις πληγείσες, από την πρόσφατη θεομηνία, περιοχές.
Ζητούμενο για την Κυβέρνηση είναι να παίρνει πρωτοβουλίες. Να προηγείται των γεγονότων. Να προκαλεί εκείνη τη ζήτηση. Έτσι κι αλλιώς η αντιπολίτευση, ίσα που καταφέρνει να αρθρώσει μια κουβέντα κριτικής, κι αυτή αδύναμη. Παντελώς απούσα από τη διατύπωση προτάσεων.
Το πρώτο θέμα του Υπουργικού σχετίζεται με την αναποτελεσματικότητα και στους δυο βαθμούς της Αυτοδιοίκησης. Μπορούν να προγραμματίσουν, να μελετήσουν και να εκτελέσουν έργα υποδομής; Μπορούν να αποκαταστήσουν βλάβες στα ήδη υπάρχοντα έργα οι Περιφέρειες κι οι Δήμοι;
Προφανώς όλη η Ελλάδα, όμως σε αυτή τη φάση η καταστροφή στον Θεσσαλικό κάμπο, συναρτάται από τον παράγοντα αυτό. Η συζήτηση δεν βγάζει αισιοδοξία, σε καμία περίπτωση. Τα δημόσια τεχνικά έργα είναι εξακολουθητικά μια διαρκής πληγή. Να δούμε πότε η Κυβέρνηση θα μπει επιθετικά στο πεδίο. Όποτε βρει θάρρος και για άλλα αντίστοιχα…
Υποτίθεται ότι το Υπ. Εσωτερικών θα παρουσίαζε, εγκαίρως εντός του θέρους, κατάλογο με στοιχεία αξιολόγησης των αρχόντων της Αυτοδιοίκησης. Έχει μάλιστα δεσμευτεί, ο Πρωθυπουργός, σε μια προσπάθεια να καταδείξει την ανάγκη σεβασμού στα κρατικά χρήματα, δηλαδή στους φόρους που καταβάλλουν οι συνειδητοί πολίτες, όχι πάντως οι περισσότεροι, αυτού του τόπου. Κρατικές χρηματοδοτήσεις τις οποίες οφείλουν διαχειρίζονται με χρηστό τρόπο Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες.
Θεωρητικά φυσικά. Διότι την πρακτική δεν την γνωρίζουμε, δεν τη μάθαμε. Δεν τη γνωστοποίησε η Κυβέρνηση. Ο κατάλογος της αξιολόγησης χάθηκε μέσα στη λίμνη με τα πολλά λόγια. Κρίμα. Η κομματική επιδίωξη για την καταγραφή και την ανάδειξη του πολιτικού κέρδους τη βραδιά των Αυτοδιοικητικών εκλογών κατασπάραξε μια, ακόμη, αγαθή πρόθεση. Πιθανότατα θα υπήρχαν και απώλειες σε πρόσωπα που έχει δηλώσει την υποστήριξη της η ΝΔ, όμως θα αυξανόταν κατακόρυφα η κυβερνητική αξιοπιστία, όπως λογικά επιδιώκει ο Πρωθυπουργός.
Σε δύο Κυριακές ψηφίζουμε για Περιφερειάρχη και Δήμαρχο. Το θυμάται κανείς; Και γιατί να θυμάται; Οι μόνες κουβέντες είναι κάτι γενικότητες, κάποιες υποσχέσεις ότι στο εξής η διοίκηση θα είναι οπωσδήποτε καλύτερη από το «πριν», στις οποίες δεν «τσιμπάει» ούτε ο τελευταίος αφελής! Παρελαύνουν πρόσωπα, που ενδεχομένως να αξίζουν να αναδειχθούν που, ωστόσο, χάνονται μέσα στην πλημμυρίδα των διασήμων.
Οι «επώνυμοι» σαν κράχτες των εκλογών, όταν δεν ξέρουν που πέφτει ο Δήμος, είναι δυσφήμιση. Κι όμως δεν έχει βρεθεί συνταγή χωρίς αυτούς…
Οι πόλεις της Ελλάδας, μεγάλες και μικρές, δύσκολα θεραπεύονται. Ανοικοδομήθηκαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Το πελατειακό Κράτος δεν υστέρησε στη φήμη του, εμφανώς! Τώρα μικρές μόνο βελτιώσεις μπορούν να γίνουν, εάν μια καλή συγκυρία αναδείξει στο αξίωμα κάποιους σοβαρούς υποψηφίους. Κάποιους που θα τιμήσουν, δηλαδή, την εμπιστοσύνη των συμπολιτών τους. Δεν είναι βέβαιο. Απλώς είναι μια σκέψη που λειτουργεί σαν ευχή…
Συνεπώς, καλούμαστε άλλη μια φορά να ψηφίσουμε, όσοι ψηφίσουμε, με ελάχιστα δεδομένα.
Πάμε στην τύχη και ο, τι βγει…
