Ξύπνησαν με τη… βεβαιότητα πως ο Μητσοτάκης ήταν φτυστός Μακρόν! Είχαν καιρό να νιώσουν την αυτοπεποίθηση μιας «πολιορκίας» του Μαξίμου από αριστερές δυνάμεις! Εξουθενωμένος από τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες ο Μητσοτάκης παραδίδεται ηττημένος στη λαϊκή συμμαχία που ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους.
Στα κυβερνητικά «ανάκτορα» περιφέρονται αγέρωχα ο Τσίπρας, ο Κουτσούμπας, ο Ανδρουλάκης, ο Δούκας, ο Κασσελάκης, ο Χαρίτσης κι από κοντά η Ζωή Κωνσταντοπούλου κι ο Βαρουφάκης. Έπεσε το κάστρο της Μητσοτακικής…μακρονίας, αλλά ποιος απ’ όλους τους αγωνιστές θα καταφέρει να κυβερνήσει;
Ξύπνησαν πάνω στην πιο γλυκιά στιγμή του ονείρου…
Είχαν πέντε χρόνια να νιώσουν κατάσταση ευφορίας, όπως το 2015 οι περισσότεροι. Για αυτό και η πρώτη τους ατάκα τη Δευτέρα 8 Ιουλίου 2024, ήταν πως ξημέρωσε μια… «καινούργια» ημέρα! Σαν εκείνη την καινούργια ημέρα που ξημέρωνε το Σάββατο 27 Ιουνίου 2015, όταν κατά τα μεσάνυχτα ο Νίκος Παππάς, ο (13-0) ανήγγειλε το διχαστικό δημοψήφισμα, κάτω από τη νεραντζιά στην είσοδο του Μαξίμου…
Μνήμες υπέροχες αναπτέρωσαν το πεσμένο ηθικό στην αλληλοσπαρασσόμενη Αριστερά, ευθύς μόλις έγιναν γνωστά τα νέα από το Παρίσι.
Ο «Λουδοβίκος» Μακρόν είχε προς στιγμή σώσει το κεφάλι του από τη λαιμητόμο, καλώντας τις επαναστατικές δυνάμεις να αναλάβουν τη διακυβέρνηση και κάπως έτσι θα πεταγόταν από τα σκαλιά του Μαξίμου κι ο Μητσοτάκης. Ονειρεύεσαι που ονειρεύεσαι, ας το ευχαριστηθείς τουλάχιστον, σκέφτηκαν οι σύντροφοι κι είπαν να απολαύσουν νοερά τις γαλλικές φούσκες.
Αναλογίες της γαλλικής ανατροπής στην Ελλάδα φαντασιώνονται διάφοροι. Ανθρώπινο, όχι όμως και πολιτικά κατανοητό. Το δικαίωμα στο όνειρο δεν σημαίνει ότι ερμηνεύει και τη ρεαλιστική πραγματικότητα. Όχι γιατί είναι αδύνατο το ενδεχόμενο να κινδυνεύσει με την απώλεια της πολιτικής του κυριαρχίας ο Πρωθυπουργός.
Θα οφείλεται στα δικά του λάθη και στις αστοχίες της κυβέρνησης του να κατανοήσει όσα ακριβώς ζητεί από εκείνον να υλοποιήσει το μεγάλο μέρος των υποστηρικτών του. Δεν θα είναι η υπεροχή μιας εναλλακτικής πρότασης που πιθανώς δελεάσει το κοινό, προερχόμενη από την καιροφυλακτούσα αντιπολίτευση.
Παραμερίζοντας τη χαρά των συντρόφων, η ουσία στις γαλλικές εξελίξεις είναι να παρακολουθήσουμε το αποτέλεσμα των μελλοντικών κυβερνητικών προσπαθειών της ποικίλης Αριστεράς.
Εάν δηλαδή με τις αδιόρθωτες εμμονές και ιδεοληψίες της «κατορθώσει» να ανοίξει το δρόμο της Μαρίν Λεπέν προς την Προεδρική (ουσιαστική) εξουσία ή
Εάν, τελικά, ο Γάλλος πρόεδρος σώσει την παρτίδα (του) και τη Γαλλία…
