Η «αφύπνιση» του αγροτικού δεν μπορεί να συσχετιστεί ευθέως με το κλασικό αγροτικό της τελευταίας 30ετίας. Φέτος είναι το Θεσσαλικό. Η «βιβλική» καταστροφή του περασμένου Σεπτεμβρίου χαράκωσε βαθιά γη και ανθρώπους. Ζητείται το μέγιστο ενδιαφέρον του επιτελικού Μαξίμου, ώστε να μην εξελιχθεί σε θεσσαλικό ξεσηκωμό.
Ο Φεβρουάριος μαζεύει πολιτικά «σύννεφα» βαριά. Το θέμα του γάμου των ομοφύλων, που κατά τ' άλλα αφορά σε λίγους αλλά απασχολεί τους πάντες (φυσικά υπουργούς, υφυπουργούς και βουλευτές της ΝΔ) σε χρονική σύμπτωση με τις καταλήψεις Πανεπιστημίων, εν αναμονή του σχεδίου νόμου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ φτιάχνει ήδη πικρό κοκτέιλ. Έχει το νου η πολιτική ηγεσία να μην αφήσει να προστεθούν και οι αποκλεισμοί των δρόμων…
Πριν από δύο εβδομάδες, εγκαίρως, στην εκκίνηση των καταλήψεων σημειώναμε την αδράνεια που επιδείκνυαν οι πρυτανικές διοικήσεις. Η πιθανότητα να ενεργούσαν, κάποιες τουλάχιστον, σκοπίμως δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αλλά δεν μπορεί και να αποδειχτεί.
Στην κάθοδο των τρακτέρ δεν ισχύει η ίδια κατάσταση. Δε θα ήταν ακριβής η κριτική εάν μιλούσαμε για κυβερνητική αδράνεια. Ο Λ. Αυγενάκης, ως αρμόδιος υπουργός, τρέχει» είναι η αλήθεια. Ο Γ. Τριαντόπουλος, ως υφ. Κλιματικής Κρίσης και Π. Προστασίας συστηματικά, από την πρώτη στιγμή, οργάνωσε την κρατική επιμελητεία. Βοήθεια προσφέρεται. Ας μη θεωρηθεί παραλογισμός, όμως, επειδή δεν κρίνεται αρκετή. Ας μη σπεύσουμε να αδικήσουμε τους αιτούντες.
Προφανώς, ο θεσσαλικός κάμπος χρειάζεται κάτι πολύ μεγαλύτερο και περισσότερο. Η κυβέρνηση έχει αρχίσει την οικονομική υποστήριξη, δε θεωρείται μεγάλου εύρους και ικανοποιητική. Έφερε την ολλανδική εταιρεία για την παροχή τεχνικής υποστήριξης στην πλημμύρα της Κάρλας. Στεγάζει οικογένειες αστέγων στην πρόσφατα κατασκευασθείσα δομή μεταναστών στο Κουτσόχερο, ανάμεσα στη Λάρισα και στα Τρίκαλα. Φροντίζει αλλά…
Τα τρακτέρ παίρνουν θέση. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι (παλιό) από την αρχή. Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και στη διαδήλωση είναι πλήρως και απόλυτα κατοχυρωμένο στο πλαίσιο λειτουργίας του Κράτους της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η κατάληψη των δρόμων και ο αποκλεισμός είναι ενέργεια παράνομη. Η ροπή προς την ανομία και η ανοχή επί δεκαετίες του Κράτους έχουν εκτρέψει την εφαρμογή της Δημοκρατίας. Ελπίζω η κυβέρνηση να καταστήσει σαφή τη στάση της, πριν είναι πάλι πολύ αργά. Συνεπώς, οι αγρότες έχουν το δικαίωμα να καταγγείλουν, να διαμαρτυρηθούν, να διαδηλώσουν εναντίον της κυβέρνησης. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αποκλείσουν τον εθνικό δρόμο.
Στη ουσία του προβλήματος τώρα, το βίαιο κλιματικό γεγονός του ΄23, εξαφάνισε το μέσο παραγωγής των κατοίκων του κάμπου, το χωράφι. Έχει καταρρεύσει το οικονομικό περιβάλλον. Χωράφια σκεπασμένα από φερτά υλικά. Ο καθαρισμός τους θέλει μηχανολογικό εξοπλισμό, ο οποίος εκτός από το κόστος δεν επαρκεί για το μέγεθος της καταστροφής. Χωράφια πλημμυρισμένα από τα νερά που αύξησαν την έκτασης της λίμνης Κάρλα από τα 48.000 στρέμματα κοντά στα 200 χιλιάδες. Και μέσα εκεί, εκτός από τη βυθισμένη βάση ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, έχουν «χαθεί» χιλιάδες καρποφόρα δένδρα ύψους 4 έως 5 μέτρων.
Δικαιολογημένα οι άνθρωποι, αδυνατούν να δουν βιώσιμο μέλλον στον τόπο τους. Θα πρέπει να περιμένουν, στην καλύτερη πρόβλεψη, τουλάχιστον δύο χρόνια για την αποστράγγιση των νερών μέχρι να αποκαλυφθεί το χώμα. Να καθαριστούν τα φερτά υλικά. Και μετά να βάλουν μπρος το όργωμα ώστε ύστερα από κάποια (επόμενα) χρόνια να αναπτυχθούν ξανά σε στάδιο παραγωγής τα νέα δένδρα. Και μέχρι τότε πρέπει να ζήσουν. Να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα. Πώς;
Εκ των πραγμάτων δύσκολο όλο το εγχείρημα. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις απλές κυβερνητικές ενισχύσεις. Σημειώναμε ήδη από τον πρώτο καιρό, ότι η Θεσσαλία χρειάζεται μεγαλύτερη «ομπρέλα» ενδιαφέροντος και προστασίας, η οποία με βεβαιότητα υπερβαίνει τις δυνατότητες της Ελλάδας.
Η κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση ας μην αρκείται στο αμέριστο, μόνο ηθικό ενδιαφέρον της για την κλιματική κρίση στον ευρωπαϊκό Νότο. Πρέπει να αγκαλιάσει το ειδικό θέμα της σοβαρής υποστήριξης των πολιτών του θεσσαλικού κάμπου έως ότου επιστρέψουν στις αγροτικές ασχολίες τους. Καθήκον κυβερνητικό να ζητηθεί η ενίσχυση της παραγωγικής «καρδιάς» της Ελλάδας.
Ναι, η κοινή αγροτική πολιτική και η μείωση των επιδοτήσεων ξεσηκώνει τους Γερμανούς και τους Γάλλους αγρότες. Εδώ, έχουμε ακόμη μία παράμετρο που δυσκολεύει περαιτέρω τα πράγματα.
Οι Γάλλοι κι οι Γερμανοί έχουν χωράφια να οργώσουν. Στο θεσσαλικό κάμπο δεν έχουν…
