Πολιτική κυριαρχία σημαίνει πάνω απ' όλα να διαμορφώνεις την επικαιρότητα, όταν αυτή εκκινεί από πολιτικές πρωτοβουλίες. Επικαιρότητα, προφανώς, διαμορφώνουν τα γεγονότα, τα συμβάντα. Εκεί, όμως ρόλο παίζει το τυχαίο, η σύμπτωση, το ανθρώπινο λάθος και φυσικά η ίδια η φύση, με τη δική της αυτόνομη δράση.
Πάει πολύς καιρός, φαντάζομαι το διαπιστώνετε κι εσείς, πως εάν δεν κινηθεί ο Πρωθυπουργός ή η κυβέρνηση του, πολιτική επικαιρότητα, σχεδόν, δεν υπάρχει! Εάν δηλαδή, δεν έχει μπει στο δημόσιο διάλογο νομοθέτημα υπουργού ή δεν έχει γίνει κάποια πολιτική δήλωση άξια λόγου, ικανή να πυροδοτήσει αντιδράσεις ακόμη και με αρνητική απόχρωση και κυρίως εάν ο Κ. Μητσοτάκης δεν προωθήσει ένα ζήτημα προς επίλυση ή έστω προς συζήτηση, η δημοσιογραφία ξεμένει από «πρώτη ύλη».
Ο ΣΥΡΙΖΑ με πρωταγωνιστή τον Κασσελάκη, τη διάσπαση του και τώρα με την κίνηση «των 11» κέρδισε πολλά «15λεπτα» δημοσιότητας από τον περασμένο Αύγουστο, περιστρεφόμενος γύρω από τον άξονα του. Θέμα που γοήτευσε τη δημοσιογραφία, είτε επειδή έχει μια…κλίση, μια ροπή προς την Αριστερά, αλλά κυρίως λόγω του εμφύλιου σπαραγμού που τον κράτησε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Με τους όχι και τόσο «Νέους Αριστερούς» ξεκίνησε το επόμενο κεφάλαιο. Πρέπει να αποδείξουν, όπως και ο Κασσελάκης, (ο νέος του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ) πως έχουν τη δυνατότητα να ανοίξουν εκείνοι θέμα και να παρασύρουν με την ορμή που οι ίδιοι θα προσδώσουν την κυβέρνηση και την κοινωνία προς τη δική τους κατεύθυνση. Όσες φορές, το τελευταίο διάστημα, συνέβη αυτό, δεν προκλήθηκε από την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Οφειλόταν στη δύναμη που ασκούσαν τα γεγονότα πάνω στην κυβέρνηση. Γεγονότα που καθοριστικά «λειτούργησαν» σαν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και την εξέθεσαν σε κάποιες περιπτώσεις στην κοινή γνώμη.
Σε αντίστοιχο πρόκριμα καλείται να διακριθεί και το ΠΑΣΟΚ. Δεν αρκεί προφανώς η δημοσκοπική επιτυχία, της περιόδου αυτής, να υπερκεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ανδρουλάκης κι οι συνεργάτες του θα αναμετρηθούν με τον Πρωθυπουργό στο πεδίο της παραγωγής πολιτικής ατζέντας, θίγοντας με προτάσεις λύσεων τα προβλήματα που προτάσσουν οι πολίτες.
Η ιδεολογική μονομανία του ΚΚΕ είναι χρήσιμη, σαν συγκολλητική ουσία για τα μέλη της «σέχτας», ουδεμία όμως συμβολή έχει στη διαμόρφωση της πολιτικής επικαιρότητας. Οι κομμουνιστές, βρίσκονται στη Βουλή, για να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους και να απολαμβάνουν, ενδεχομένως, κάποιες εξάρσεις στα δημοσκοπικά ποσοστά τους. Τίποτε περισσότερο.
Η πολιτική εμβέλεια της, κατά τ΄άλλα πολυπληθούς, «μικρής» αντιπολίτευσης περιορισμένη. Παίρνουν δημοσιότητα μόνο όταν το γεγονός αφορά στο ίδιο το κόμμα. Αφορμές δημοσιότητας έδωσαν προσφάτως μόνοι τους βουλευτές της Ακροδεξιάς, όπως και με την ανεξαρτητοποίηση τους βουλευτές του κόμματος Κωνσταντοπούλου. Μόλις ξέφτισε το θέμα, που μόνοι τους προκάλεσαν, επανήλθαν στην πολιτική αδυναμία και την κοινοβουλευτική μοναξιά τους.
Μέχρι να ενδυναμωθούν συνεπώς οι υπόλοιποι και δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι τελικά θα συμβεί, το καθήκον βρίσκεται στους ώμους του Μητσοτάκη και των υπουργών του.
Η «σκαλέτα» των πολιτικών πρωτοβουλιών και των νομοθετημάτων είναι δουλειά τους, όχι μόνο επειδή τους ανατέθηκε για δεύτερη 4ετία. Κυρίως, επειδή δεν υπάρχει διαθέσιμη εναλλακτική πρόταση από τους άλλους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δουλειάς.
Υποθέτουμε κι ελπίζουμε ότι η κυβερνητική ομάδα διαθέτει επαρκώς κουράγια και θέληση να επιτύχει.
Αλλιώς, θα λέμε, ένα ακόμη «κρίμα»…
ΥΓ: Σκαλέτα. Στην τηλεοπτική αργκό το προσχέδιο τηλεοπτικού προγράμματος.
