Ο Χάρης Δούκας ηττήθηκε από την ανασφάλεια του, προτού καν αναμετρηθεί με τον Κώστα Μπακογιάννη! Δεν φαινόταν, στο προσκήνιο τουλάχιστον, να υπάρχει κανένας λόγος που να τον υποχρέωνε να τρέξει αγωνιωδώς στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Χάρισε ενέργεια και υπεραξία στον μεγάλο χαμένο των Αυτοδιοικητικών Εκλογών, με αντάλλαγμα ένα τίποτα.
Προτίμησε να πάρει εκ των προτέρων μια αχρείαστη υποστήριξη από τον Κώστα Ζαχαριάδη. Διακινδυνεύοντας την απώλεια πιθανών ψήφων που ασφαλώς θα προσέλκυε ως ένας σοβαρός, μετριοπαθής και χωρίς πολιτικό παρελθόν υποψήφιος Δήμαρχος.
Ο Χάρης Δούκας εκχώρησε την ανεξαρτησία και την ιδεολογική του ταυτότητα. Χαράμισε την εικόνα που φιλοτέχνησε για την προσωπικότητα του. Ήρθε σε μια συμφωνία καθόλου επωφελή για τον ίδιο. Έδωσε πόντους στον ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη κατά σειρά εκλογική πανωλεθρία και λίγο πριν από τη διάλυση του.
Ο Χάρης Δούκας θα είχε έτσι κι αλλιώς ψήφους από πολίτες που δεν επιθυμούν τον Μπακογιάννη και οι οποίοι με την δημοκρατική τους ευαισθησία θα προσέλθουν την ερχόμενη Κυριακή στον β´ γύρο των Δημοτικών Εκλογών. Σπεύδοντας να συμπλεύσει αναιτίως με τον Κ. Ζαχαριάδη δυσαρεστεί εκείνους τους ψηφοφόρους που δεν επιθυμούν να γίνονται «ουρά» στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι τώρα που απειλείται υπαρξιακά, αλλά ακόμη από τον καιρό της εκλογικής του παντοδυναμίας.
Είναι αξιοπερίεργο, πως ένας μετριοπαθής στην εξωτερική του παρουσία φέρελπις στην πολιτική σκηνή απεμπόλησε το βασικό του προτέρημα. Ο Δούκας αναδείχθηκε τον τελευταίο μήνα χάρις στην σοβαρή όπως έδειξε προσωπικότητα του και στις προτάσεις που διατύπωσε. Είναι μια ευτυχής συγκυρία για το ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να επανακάμψει, η πρόταση υποψηφιότητας του Δούκα για τον Δήμο Αθηναίων. Όμως, προτού προλάβει η Χαρ. Τρικούπη να απολαύσει την αύξηση που «τσίμπησε» στον α’ γύρο και να χαρεί και ο ίδιος ο Δούκας, ήρθε η ασθμαίνουσα συμφωνία του με τον Ζαχαριάδη.
Ακατανόητη, υπό την έννοια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ανάγκη υποστήριξης του ΠΑΣΟΚ κι όχι το αντίθετο. Άλλωστε το «sos» για την διάσωση της Κουμουνδούρου το έστειλε από το βράδυ της Κυριακής, πριν από τον Κασσελάκη, ο Χρ. Σπίρτζης, ίσως για να σώσει πρώτα τον εαυτό του και μετά την επονομαζόμενη «δημοκρατική παράταξη» με τη συνένωση των δύο κομμάτων. Προθέσεις επιβεβαιωτικές της πολιτικής κυριαρχίας που απολαμβάνει ο Πρωθυπουργός.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Δούκας δεν θα έπρεπε να επιτρέψει στον εαυτό του να «καεί» με την πρώτη καλημέρα. Δεν γνωρίζω εάν προσήλθε οικειοθελώς στη συνάντηση με τον Ζαχαριάδη ή κατόπιν πιέσεων. Λίγο νοιάζει τον κόσμο που επιθυμεί νέα πολιτική αντίληψη και πρακτική.
Το θέμα είναι ότι ο κόσμος αυτός, μόλις πάει να ενθαρρυνθεί από ένα πρόσωπο που δείχνει ότι φέρνει το καινούργιο, δεν αργεί να διαψευστεί.
Ο Χ. Δούκας αν είχε σκοπό να επενδύσει στο μέλλον του, πρέπει τώρα να σκεφτεί, εάν αξίζει τον κόπο να σέρνει στην πλάτη του τον ΣΥΡΙΖΑ…
