Αν νομίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι φταίει το «μάτι», ας ψάξει ο Αλέξης τον εαυτό του! Μπορεί να ματιάστηκε μόνος του!
Στην απόγνωση τους να εξηγήσουν τα απολύτως οφθαλμοφανή, καταφεύγουν ακόμη και σε εκτός λογικής ερμηνείες.
Ας είμαστε, ανθρωπίνως, επιεικείς. Ο Α. Τσίπρας μετά από τέσσερα χρόνια εντατικών ασκήσεων αυτοπεποίθησης συγκρούστηκε με την πραγματικότητα στις 21/5. Ήρθε ο τείχος καταπάνω του όταν και ο ίδιος είχε αναπτύξει ταχύτητα με άγνοια κινδύνου. Συνειδητοποίησε με τον χειρότερο τρόπο ότι είχε ζήσει, ξανά, μέσα στο ψέμα. Στα τέσσερα χρόνια ως αξ. Αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προετοιμάστηκε, δεν οργανώθηκε, δεν άλλαξε. Η βαρεμάρα και η τεμπελιά του Αρχηγού να διαχειριστεί την τετραπλή ήττα του ‘19 καθόρισαν το αποτέλεσμα του 2023.
Μισό βήμα δεν προχώρησαν στην Κουμουνδούρου, περιμένοντας να κερδίσουν από τα λάθη του Μητσοτάκη. Βολεύτηκαν με τη διαπίστωση του Γιάννη Λούλη ότι η ΝΔ είναι «φθαρμένο προϊόν» και παρέμειναν άπραγοι. Πιστοί στην ακινησία του Γκάντι. Κάθισαν οκλαδόν μέχρι που και ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε και αυτός σε «φθαρμένο προϊόν» όπως διαπίστωσε, πρόσφατα, ο ίδιος επικοινωνιολόγος. Και η κοινωνία ταυτίζεται σε γενικές γραμμές με τον Λούλη.
Όμως, Νέα Δημοκρατία, είναι τυχερή και μοδάτη. Επέλεξε, μαζί με πολλούς άλλους εκτός κόμματος, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Την οδηγεί αυτός, ανεξάρτητα από την κατάσταση του Κόμματος. Ας μην παραβλέπουμε ότι προϊόν που καταναλώνεται σημαίνει ότι έχει ξαναβρεί τη χαμένη του αίγλη. Ο Μητσοτάκης κινήθηκε αγκαλιά με τον ορθολογισμό, τον χρησιμοποίησε, τον επικαλέστηκε ακόμη και όταν μέσα στη μέγκενη της πραγματικότητας υποχρεωνόταν να διανείμει τα επιδόματα κορονοϊού, ενέργειας, πληθωρισμού.
Εμβριθής έρευνα που αναζητεί τις αιτίες του εκλογικού καταποντισμού στον ΣΥΡΙΖΑ έγινε ή δεν έγινε, έδειξε ή δεν έδειξε τους λόγους, δεν έχει και μεγάλη σημασία στην παρούσα στιγμή. Από την Κυριακή θα ανοίξει ξανά η συζήτηση με το αποτέλεσμα να καθορίζει το εύρος της εσωστρέφειας. Ο Τσίπρας θα επιδιώξει να γυρίσει το «χάνεις-φεύγεις» σε «χάνεις-μένεις». Με τη λάμψη του όμως να ξεθωριάζει, η προσπάθεια να κρατηθεί στην αρχηγική καρέκλα δεν μπορεί να είναι περίπατος.
Σύμφωνοι, το «μάτι» είναι μια υπερβολή. Και πάλι στο τρίμηνο των δυο εκλογών φάνηκε άλλη μια φορά, πως ΣΥΡΙΖΑ και ορθολογισμός δεν συναντώνται. Περπατούν παράλληλα. Ο ορθολογισμός στενεύει, δυσκολεύει, αποσταθεροποιεί και αποσυντονίζει, την ελληνική Αριστερά. Την βγάζει από τα ιδεολογικά κουτάκια της. Τι να τον κάνεις τον ορθολογισμό, όταν έχεις το πιο «γαμάτο» οικονομικό επιτελείο, όπως θα λεγε η Ε. Ακρίτα.
Σαν πτώση χωρίς αλεξίπτωτο για τους συντρόφους ΣΥΡΙΖΑ η Αριστερά εκτός μόδας. Ψυχρολουσία να βλέπουν τον Μητσοτάκη αντικείμενο θαυμασμού σε όλες τις ηλικίες πολιτών, λογικό να αναπολούν τον Τσίπρα του 2015 στα καλύτερα του!
Ο Τσίπρας τζίτζικας και ο Μητσοτάκης το μυρμήγκι του μύθου. Ακάματος, σαν τον πατέρα του Κωνσταντίνο, ανέβηκε, κατέβηκε την ύπαιθρο, αντάμωσε πολίτες στις πλατείες, στις αγορές, των περιφερειακών πόλεων, επισκέφθηκε ξανά και ξανά την ηπειρωτική και νησιωτική χώρα. Κοινώς, δεν επαναπαύθηκε στις δάφνες του. Ο Τσίπρας κόλλησε στον αριστερό φορμαλισμό που εκπαιδεύτηκε νεανίας και σήμερα ως μεσήλικας αρνείται να αποβάλλει.
Κλασική περίπτωση οπισθοδρομικού συντηρητικού Αριστερού. Η προσωποποίηση του αναχρονισμού…
