Η κυβέρνηση δείχνει να επέστρεψε κουρασμένη από τις διακοπές. Χρειάζεται επειγόντως… ασκήσεις προθέρμανσης, προτού μπει στο γήπεδο της πολιτικής. Έχει τα «κουράγια» να φτάσει ακόμη και στη σύγκρουση, εάν απαιτηθεί, προκειμένου να πράξει το καθήκον της; Δεν με πείθει…
«Ψυχανάλυση» δεν είναι η δουλειά μου, να κάνω στην κυβέρνηση. Βαρέθηκα, επιπλέον, να αναζητώ τα «γιατί» της…Επιτελικής ατολμίας στις αναγκαίες Μεταρρυθμίσεις. Αυτό που «μπορώ» εξ’ επαγγέλματος είναι να μεταφέρω στους αρμοδίους την αγωνιώδη έκκληση των πολιτών, οι οποίοι με επιστολές τους, ζητούν από τον Πρωθυπουργό ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών για την αλλαγή των σκουριασμένων «δομών» της πεντηκονταετούς πια…Μεταπολίτευσης!
Η παραίνεση των πολιτών συνοψίζεται σε μια απλή πρόταση. Θα την επαναλάβω.
«Εάν κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τολμήσει και τα αφήσει ως έχουν δεν υπάρχει καμία ελπίδα να προχωρήσει η Ελλάδα». Μια ευχή συνοδεύει τον Πρωθυπουργό καθημερινά: Μην τα παρατάς. Τόλμησε!
Τι να τολμήσει; Θα σας το περιγράψω με τα λεγόμενα του επιτίμου καθηγητή Παν. Αθηνών Σπύρου Μουλόπουλου. Μορφή της Ιατρικής Επιστήμης ο καθηγητής, με τις πρωτοπόρες ανακαλύψεις και εφαρμογές του και με την πείρα των 98 του χρόνων, είπε στην «Κ» για τη σημερινή κατάσταση στην Υγεία:
«Στέλνουν στα Επείγοντα ειδικευόμενους, δεν υπάρχουν βοηθοί, επιμελητές. Ο διευθυντής της κλινικής εκλέγεται από το προσωπικό. Η οργάνωση του νοσοκομείου είναι αναντίστοιχη εκείνης του πανεπιστημίου, όπου παρεμβαίνει διαρκώς το κράτος. Η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή επτά ιατρικές σχολές, θα αναλογούσαν σε μια χώρα με 14 εκατομμύρια προσωπικό. Έχουν κτιστεί μεγάλα νοσοκομεία σε κάθε μικρή πόλη των βουλευτών μας. Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη, θα αρκούσαν οκτώ μεγάλα νοσοκομεία, πλήρη σε προσωπικό και εξοπλισμό νοσοκομεία, που να απέχουν 2,5 ώρες το πολύ από κάθε σημείο της χώρας»…
Ο πολύπειρος δάσκαλος Ελλήνων ιατρών συνόψισε αριστουργηματικά με την περιγραφή του την κατάσταση στη Δημόσια Υγεία. Ας ξεκινήσουμε από το βασικό. Ο διευθυντής της κλινικής στο κρατικό Νοσοκομείο εκλέγεται (!) από το προσωπικό. Περιττό να προχωρήσω, νομίζω. Προφανώς, μέσα στις λίγες προτάσεις του κυρίου Μουλόπουλου περικλείεται κι όλο το «δράμα». Η αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης. Αναβάλλει επιμελώς να σχεδιάσει από την αρχή τον υγειονομικό χάρτη της Ελλάδας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Αδ. Γεωργιάδης, ως υπουργός Υγείας, δεν θα τολμούσε να μπει στη «μάχη» να πείσει για το σωστό τους πολίτες…
Πάμε στο άλλο δύσκολο θέμα. Η βαλτωμένη κατάσταση στις δύο βαθμίδες της υποχρεωτικής Εκπαίδευσης. Δεν μπορώ, επίσης, να φανταστώ ότι υπάρχουν συμπολίτες που δεν θα επιθυμούσαν αληθινή αξιολόγηση και στο προσωπικό και στην παρεχόμενη εκπαίδευση στους μαθητές. Εκφράζονται σοβαρές αμφιβολίες για την εφαρμοζόμενη σήμερα αξιολόγηση στα σχολεία. Παραμένει γραφειοκρατική διαδικασία, χωρίς αποτελεσματικότητα και χωρίς να διορθώνει τις χρόνιες στρεβλώσεις. Το κρατικό σχολείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της εποχής και στις προσδοκίες των γονέων, παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών. Είναι ψευδές ότι το προσωπικό δεν επιθυμεί ή φοβάται την πραγματική αξιολόγηση.
Άρα κολλάμε στον (διαρκή) φόβο της Κεντροδεξιάς απέναντι σε μια ομάδα συνδικαλιστών και της Νεοδημοκρατικής ΔΑΚΕ συμπεριλαμβανομένης, που εξουσιάζουν την κρατική εκπαίδευση. Και σταματούν κάθε ενδεχόμενη πολιτική πρωτοβουλία με την απειλή απεργιών. Έχουν δύναμη, σήμερα, οι συνδικαλιστές; Αμφιβάλλω. Όμως η κυβέρνηση δείχνει αγκυλωμένη. Ενώ αντιθέτως, η δύναμη της είναι να ξεκινήσει αμέσως τις προσπάθειες για βελτίωση.
Η Διακυβέρνηση λαμβάνει υπόψιν την πιθανότητα της σύγκρουσης με τα εγκαθιδρυμένα συμφέροντα. Συνήθως των λίγων έναντι των πολλών. Αφήνω κατά μέρος, ότι μια κυβέρνηση κατά κύριο λόγο επιδιώκει τη σύγκρουση. Αλλά ας μη φοβίσω περισσότερο. Κι αυτή είναι η ουσία της πολιτικής, όπως το νοούν πολλοί. Οι πολλοί είμαστε «εμείς». Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, που δεν κρύβει πια τη δυσαρέσκειά του για την κυβερνητική βραδυπορία.
Χθες, παρουσιάστηκε η πρώτη δημοσκόπηση της νέας περιόδου, από την εταιρεία «Interview». Η κυβέρνηση στην πρόθεση ψήφου (εάν γίνονταν εκλογές την ερχόμενη Κυριακή) λαμβάνει ποσοστό 22,2%.
Ως τάση, η επίδοση είναι εξόχως ανησυχητική. Εμφανίζει την αδυναμία της κυβέρνησης να συνέλθει από την χαμηλή επίδοση των πρόσφατων Ευρωεκλογών. Δεν βρίσκει «βατήρα» να πατήσει για να κάνει άλμα. Δεν εξετάζω τις χαμηλότατες επιδόσεις της αντιπολίτευσης, δεν με ενδιαφέρουν στο παρόν σχόλιο.
Μια απλή κίνηση διάψευσης των δυσμενών εντυπώσεων θα ήταν η ανακοίνωση ότι εγκαθίστανται κάμερες ασφαλείας στους δρόμους.
Το κυβερνητικό ρεπορτάζ συνήθως μας πληροφορεί για τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που συγκεντρώνει ο Πρωθυπουργός από τους συνομιλητές του προτού λάβει τις τελικές αποφάσεις του.
Ανοιχτά και ξεκάθαρα.
Η οπισθοχώρηση από τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια θα σημαίνει αναπόφευκτη πορεία με χαμηλές επιδόσεις και πιθανότατα άδοξο τέλος.
Αντιθέτως, πρωτοβουλίες, τώρα, στα δύσκολα θέματα θα απογειώσουν την Κυβέρνηση.
Πριν εξαντληθούν και τα τελευταία αποθέματα υπομονής…
