Μισό λεπτό, να…λύσει το Παλαιστινιακό κι έφτασε. Αθήνα-Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ, Ραμάλα. Μια σέλφι δρόμος. Κι ο Στέφανος, ο υπερκινητικός, τόσο αναγκαίος όσο και το φόντο. Η προεκλογική καμπάνια του Κασσελάκη είναι προσαρμοσμένη στην ελαφρότητα και την ταχύτητα. Αλληλοϋποστηρίζονται. Ο πρόεδρος, απολύτως προσαρμοσμένος στις ανάγκες της σκηνοθεσίας, υπηρετεί την εικόνα του.
Ε, όχι να ζητάμε κι ουσία. Δεν γίνονται όλα μαζί. Ο Στέφανος είναι μια εντύπωση. Παραχωρεί τον εαυτό του ευχαρίστως. Θέλει να την καταγγείλει την ακρίβεια; Φωτογραφίζεται μ’ ένα κομμάτι τυρί φέτα στο χέρι. Θέλει να δείξει ότι είναι αγαπητός στον κόσμο, ορμάει σε μια παρέα πιτσιρικάδων και φωτογραφίζεται. Στην περίπτωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή μπήκε στο ρόλο του αριστερού. Θέλει, είπε, να υποχρεώσει την ελληνική κυβέρνηση να υιοθετήσει την απόφαση της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και της Νορβηγίας να αναγνωρίσουν το Παλαιστινιακό κράτος!
Οι αναλυτές εντυπωσιάζονται με την άνεση του στην κοινωνική συναναστροφή. Σωστά, αλλά δεν κυβερνά ούτε το μπούγιο, ούτε η κενότητα της άνεσης. Η πολιτική διαχείριση κι η λειτουργία του κράτους είναι διαδικασία σύνθετη, δύσκολη, απαιτητική. Αλλά δε βαριέσαι! «Έχει βαρεθεί ο κόσμος από τη σοβαρότητα, προτιμά όλο και πιο ελαφρά πράγματα», λέει η ανάλυση…
Η μονομερής αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους δεν μπορεί να παραγάγει πολιτικό αποτέλεσμα. Ούτε να ασκήσει πίεση στο κράτος του Ισραήλ να τερματίσει τον πόλεμο εναντίον της Χαμάς. Η αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους θα έρθει μόνο ως αποτέλεσμα της ειρηνευτικής διαδικασίας που θα ορίζει το νέο καθεστώς μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών και ως εκ τούτου θα είναι καθοριστικής σημασίας για την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η παύση της εμπόλεμης κατάστασης δεν φαίνεται πως θα επιτευχθεί όσο συνεχίζεται η εκκαθάριση της Χαμάς από τον στρατό του Ισραήλ. Η μονομερής αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους δεν προσθέτει τίποτε περισσότερο, εκτός από εντυπώσεις για εσωτερική πολιτική κατανάλωση.
Στην προεκλογική περίοδο στοχεύει κι ο Στέφανος Κασσελάκης, μιμούμενος την πρόθεση της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και της Νορβηγίας, που ετοιμάζονται να προχωρήσουν στην αναγνώριση την προσεχή Τρίτη. Η απόφαση της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, εκτός από τη σφοδρή αντίδραση του Ισραήλ, προκαλεί κι ένταση εντός της Ένωσης. Υποχρεώθηκε ο Ισπανός Ύπατος Εκπρόσωπος για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, να δηλώσει ότι η αναγνώριση «δεν αποτελεί δώρο στη Χαμάς, ούτε αναγνώριση της τρομοκρατίας». Ο εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής διπλωματίας πρόσθεσε ότι «η ΕΕ δεν έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει ή να μην αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος. Είναι εθνική αρμοδιότητα. Ανήκει στα κράτη μέλη κι είναι κυρίαρχη απόφαση».
Η αναστάτωση όμως έχει προκληθεί. Ο Μπορέλ δεν είναι εύκολο να στραφεί εναντίον της πατρίδας του. Η Ευρώπη αδυνατεί να εκφραστεί με κοινή γραμμή…
Το ότι τρέχει ο Στέφανος Κασσελάκης να κάνει το «κομμάτι» ανάμεσα στη Ραμάλα και στην Ιερουσαλήμ, είναι από μόνο του χιουμοριστικό. Μόλις τις προάλλες χρειάστηκε να διορθώσει μια αστεία δήλωση του, αναφερόμενος στο…διπλό προσωπείο της Χαμάς. Αρχικά, τη χαρακτήρισε τρομοκρατική οργάνωση, η οποία προσφέρει, σ’ ένα κομμάτι της κι ανθρωπιστικό έργο! Οι αποδοκιμασίες έπεσαν βροχή. Υποχρεώθηκε να διορθώσει, αποδίδοντας στη Χαμάς δράση μόνο τρομοκρατική και μοίρασε ευθύνες στο Ισραήλ για πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης στη Λωρίδα της Γάζας από τις συνεχιζόμενες πολεμικές του επιχειρήσεις. Δεν του ήταν αρκετή η εμπλοκή στο διεθνές πρόβλημα, στην εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση, αποφάσισε να προσφέρει ξανά στο κοινό τη φωτογραφία του…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ψάχνεις γύρω-γύρω να δεις που είναι ο Μητσοτάκης. Τον αναζητάς. Να είσαι σίγουρος. Ακόμη κι αυτοί που δεν τον συμπαθούν, θέλουν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Τουλάχιστον οι πολλοί που θέλουν σταθερότητα, σιγουριά κι ασφάλεια!
Για την ψυχαγωγία στην πολιτική και για τις σέλφι υπάρχουν άλλοι. Καλύτεροι…
