Συμβαίνει πρώτη φορά: Να δέχομαι καταιγισμό επιστολών στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από ακροατές της ραδιοφωνικής μου εκπομπής στο ΣΚΑΙ με τις οποίες εξηγούν γιατί δεν ψήφισαν Κ. Μπακογιάννη. Επιστολές ενυπόγραφες, για τη σύνταξη των οποίων έχει δαπανηθεί χρόνος.
Θέλω να πω, ότι δεν είναι σαν ένα γρήγορο, πρόχειρο, μήνυμα στο κινητό ή σε μια πλατφόρμα επικοινωνίας με μια δυο ατάκες. Το οποίο τις περισσότερες φορές είναι απλώς διατύπωση κάποιων σκέψεων, χωρίς ειρμό. Αντιθέτως, οι επιστολές που λαμβάνω είναι μεστές περιεχομένου. Οι συμπολίτες αιτιολογούν την απόφαση τους να καταψηφίσουν τον απερχόμενο Δήμαρχο Αθηναίων.
Δίνουν την «αίσθηση» μιας πολιτικής εξομολόγησης. Σαν να έκαναν παρασπονδία ή θα έλεγα και μια παραταξιακή «προδοσία» προτιμώντας τη δεύτερη Κυριακή των Δημοτικών εκλογών να δώσουν την ψήφο τους στον Χάρη Δούκα και τώρα θέλουν να δικαιολογηθούν. Ομολογώ πως, έχοντας πολλά χρόνια επικοινωνίας με το ραδιοφωνικό ακροατήριο, δεν έχω συναντήσει κάτι ανάλογο. Μια αληθινή εκμυστήρευση, πρώτης τάξεως υλικό για την ποιοτική ανάλυση της εκλογικής συμπεριφοράς ψηφοφόρων.
Προφανώς, γράφουν όσοι «αλλαξοπίστησαν» την τελευταία στιγμή. Εξηγούν ότι «γνώρισαν»ν τον υποψήφιο, με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, Δήμαρχο από την τηλεμαχία. Εκεί, διαπίστωσαν ότι βρίσκονται μπροστά σε μια «περίπτωση» υποψηφίου που θα μπορούσε να αποτελέσει την εναλλακτική που αναζητούσαν για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους στη δημαρχία Μπακογιάννη.
Τα «αριστερίστικα» του Δούκα στο debate δεν έδειξαν να τους ανησυχούν, αποδόθηκαν στην πιθανότητα να είχε «δασκαλευτεί» ενόψει της συμφωνίας με τον Ζαχαριάδη ή και με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η «κατηγορία» των ψηφοφόρων αυτών δεν λέει ότι ψήφισε ΠΑΣΟΚ αλλά Χ. Δούκα. Το προφίλ του οποίου ξεχωρίζουν και θα τον προτιμούσαν και για αξιώματα της κεντρικής πολιτικής. Αρκεί όπως σημειώνουν οι επιστολογράφοι, να μην πέσει στην παγίδα και τα λόγια να συνάδουν με τα έργα του.
Οι εκ των προτέρων αρνητικά διακείμενοι στον Μπακογιάννη, τιμώρησαν την επιμονή του στον «μεγάλο περίπατο», στο εργοτάξιο της Πανεπιστημίου που επιπλέον χρόνισε μέχρι να παραδοθεί στα γρήγορα κι ένα μεγάλο μέρος τον «εκδικήθηκε» γιατί είναι γιος της Ντόρας Μπακογιάννη. Ο Κώστας «πλήρωσε» αμαρτίες! Όπως της οικογενειοκρατίας, για την οποία προφανώς δεν μπορούν αποδοθούν ευθύνες στον ίδιο. Ποιος «κανόνας» απαγορεύει σε γόνο πολιτικής οικογένειας τη συμμετοχή του στην πολιτική; Θα συμφωνήσουμε φυσικά ότι, ο βαθμός συμπάθειας ή αντιπάθειας προς την πολιτική οικογένεια μπορεί να καθορίσει την ψήφο που απευθύνεται στον πολιτικό γόνο αυτής.
Προφανώς, υπάρχει υπόβαθρο για την αντίδραση στο πρόσωπο του Μπακογιάννη. Πολίτες που δεν έμειναν ικανοποιημένοι από το έργο που εκπόνησε και υλοποίησε στη διάρκεια της θητείας του, τον τιμώρησαν. Εξελέγη, είναι αλήθεια, με πολλή φόρα από τους δημότες που αντάμωναν καθημερινά τη χρόνια απραξία της προηγούμενης διοίκησης. Επενδύθηκαν υψηλές προσδοκίες στο πρόσωπο του. Μην ξεχνούμε ότι το 2019 ήταν μια χρονιά ορόσημο για την ελληνική κοινωνία. Έβγαινε από την περίοδο της ΣΥΡΙΖΑϊκής αδιαφορίας για την πόλη και άρα ο Μπακογιάννης ερχόταν με δυναμισμό να τα αλλάξει όλα.
Γεγονός είναι, ότι ασχολήθηκε με τα θέματα της ταπεινής καθημερινότητας στις γειτονιές. Καθαριότητα, φωτισμός, παιδικές χαρές έτυχαν μιας φροντίδας. Η Αθήνα κι οι συνοικίες της δεν σουλουπώνονται με την πρώτη. Θέλει χρόνο η προσπάθεια και κυρίως συναίνεση. Δηλαδή δεν θα κάνει κάποιος την προσπάθεια να καθαρίζει και να έρχεται ο άλλος μετά να βρωμίζει. Στα θέματα της γενικότερης ασφαλείας, της ευταξίας, της απομάκρυνσης των τοξικοεξαρτώμενων από την Τριλογία, η απαγόρευση της κυκλοφορίες στη Βας. Όλγας που έκοψε στα δυο το κέντρο, η στάθμευση, τα πεζοδρόμιο που δεν αντικαταστάθηκαν σε όλες τις συνοικίες, η επικράτηση «κατά κράτος» των τραπεζοκαθισμάτων, ο Μπακογιάννης ηττήθηκε.
Δεν «βγήκε» αυτό που κατά βάθος ήθελαν οι μεγάλες πλειοψηφίες που αυτοτοποθετούνται στον ευρύτερο χώρο της ΝΔ. Θα προτιμούσαν μια πολιτική συμπεριφορά πιο δυναμική και αποφασιστική να επιβάλλει την πλειοψηφία έναντι των μειοψηφιών. Κι έτσι, περίμεναν τον Μπακογιάννη στη «γωνία». Την πρώτη Κυριακή των Αυτοδιοικητικών εκλογών ανταποκρίθηκαν στον κομματικό «πατριωτισμό». Ψήφισαν από κοινού τον Ν. Χαρδαλιά και τους συμβούλους του, ψήφισαν τον Κ. Μπακογιάννη, εξέλεξαν τους δημοτικούς συμβούλους της προτίμησης τους, αλλά για κάτι «ψιλά» δεν του έδωσαν τη νίκη.
Τα επιτελεία εκτίμησαν ότι οι ψηφοφόροι θα επανέλθουν την επόμενη Κυριακή. Οι προβλέψεις έπεσαν έξω. Κάπου επτά χιλιάδες ψηφοφόροι δεν προσήλθαν στην κάλπη. Κάποιοι άλλοι γοητεύτηκαν από τον Χ. Δούκα. Τώρα ελπίζουν να τους «βγει» η επιλογή, αλλά δεν φαίνεται να έχουν καμία ιδιαίτερη σκασίλα. Κι αν δεν τους προκύψει, δεν μπορεί κάποιος άλλος θα βρεθεί…
Το κριτήριο ότι δεν «παντρευόμαστε» τον πολιτικό έχει πλέον ενσωματωθεί στην κανονικότητα. Πιο εύκολα εφαρμόζεται στο τοπικό επίπεδο, ακόμη. Αλλά γιατί να μην επεκταθεί, προσεχώς, στην παραπάνω πολιτική σκηνή;
Συμπέρασμα: Η καθημερινότητα μεγάλο κεφάλαιο, στην επιλογή, των ψηφοφόρων. Η Κυβέρνηση πρέπει να μελετήσει διεξοδικά την αντίδραση των ψηφοφόρων της ΝΔ προς τους υποψήφιους που υπέδειξε το κόμμα και ο Πρωθυπουργός πήρε στην πλάτη του και βγήκε να τους υποστηρίξει.
Ο Κ. Μητσοτάκης δεν πρέπει να αδιαφορήσει για την καθημερινότητα! Αν θέλει να μην τιμωρηθεί κι αυτός…
