Στριμωγμένοι από τον Μητσοτάκη οι αντίπαλοι του αδυνατούν να τεκμηριώσουν την άρνηση τους στις κεντρικές κυβερνητικές αποφάσεις. Αποτυγχάνουν να αρθρώσουν λογικά επιχειρήματα. Καταφεύγουν σε ανόητα σχήματα στην προσπάθεια τους να αιτιολογήσουν την καταψήφιση των μη κρατικών ΑΕΙ, καθώς και τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων και χειρουργείων στα κρατικά Νοσοκομεία.
Η ιδεολογική ένδεια της Αριστεράς δεν αφήνει, προφανώς, ανεπηρέαστο το περιεχόμενο του πολιτικού της λόγου. Ας το πούμε έτσι για να μην θεωρηθούμε προσβλητικοί. Όσο περισσότερο αφήνονται οι Σ. Κασσελάκης, Ν. Ανδρουλάκης και μαζί τους ο Γιώργος Παπανδρέου να αναπτύσσουν τις θέσεις τους, τόσο μεγαλύτερο ανάχωμα υψώνουν υπέρ του Πρωθυπουργού. Παρατηρητής ουδέτερος δεν αποκλείεται να έβρισκε σκανδαλώδη την «υπόγεια» υποστήριξη που προσφέρουν στον Κ. Μητσοτάκη οι «Μεγάλοι» ευεργέτες του…
Φαντάζομαι να κατανοούν και οι Πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο προσφάτως πήρε το προσωνύμιο ο «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ», ότι είναι αχρείαστη η εγκεφαλική καταπόνηση να αναζητούν λογικοφανείς εξηγήσεις. Θα μπορούσαν να σιωπούν λέγοντας απλώς ένα «Όχι». Θα περιόριζε την αρνητική έκθεση τους στο ευρύ κοινό.
Λέει μεταξύ άλλων ο Σ. Κασσελάκης:
«Κάνω μια ερώτηση και δεν λαμβάνω απάντηση. Η ερώτηση είναι η εξής: Τι μπορεί να προσφέρει ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, το οποίο δεν μπορούμε να νομοθετήσουμε, μέσω των δημοσίων Πανεπιστημίων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή; Κοίταξα την πραγματικότητα κι αποφάσισα ότι όντως δεν υπάρχει ανάγκη να χτίζουμε δίπλα κτήρια, με διπλά θρανία για να διδάσκουμε το ίδιο πράγμα από τη στιγμή που έχουμε μια πολύ καλή υποδομή στη δημόσια Παιδεία. Αυτές οι δωρεές οι οποίες είναι να πάνε στα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια, που αμφιβάλω αν όντως θα είναι έτσι όπως τα λέμε, να πάνε στο δημόσιο Πανεπιστήμιο»!
Πέραν της αφέλειας και της ρηχότητας του επιχειρήματος, ο αρχηγός της Αξ. Αντιπολίτευσης που εκφράζει αυτή την πολιτική θέση, αυτοσυστήνεται ως επιχειρηματίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει εξασφαλίσει οικονομικά το μέλλον του, ήδη από τα 35 του χρόνια, με τις επικερδείς επενδύσεις του στα πεδία της εφοπλιστικής και χρηματοοικονομικής δραστηριότητας. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα λεγόμενα του, ο Στ. Κασσελάκης, ας πούμε ως μέλλον Πρωθυπουργός, δεν θα επιτρέπει να κτιστεί καμία ιδιωτική υποδομή δίπλα στη δημόσια! Όλοι οι τομείς της Οικονομίας θα είναι Κρατικοί…
Φαιδρότητα, εννοείται, ο ισχυρισμός. Ο Κασσελάκης, γνήσιος λαϊκιστής, υποκρίνεται και προσφεύγει στο παραλήρημα, μήπως και παρασύρει μια λούμπεν μειοψηφία να τον ακολουθήσει. Δεν πρέπει να διαφεύγει, ωστόσο, ο αυταρχισμός που διαχέεται στην αντίληψη του. Πάει περίπατο κάθε έννοια δημοκρατικότητας και ελευθερίας στο «επιχειρείν» και υποτάσσονται τα πάντα στις αποφάσεις του «Αρχηγού» που διατάζει τι επιτρέπεται και τι όχι σε μια δήθεν ελεύθερη Οικονομία. Ίσως να μην χρειάζονται όλες αυτές οι αναλύσεις. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την κλασική γραμμή. Μας λέει «αυτή είναι η άποψη μου. Εάν δεν σας αρέσει, έχω κι άλλη»…
Από δίπλα, να και ο Ν. Ανδρουλάκης. Αυτός επιλέγει μια στάση λιγότερο απόλυτη. Δηλώνει ότι δεν είναι αντίθετος με τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, επιθυμεί όμως πρώτα να αναθεωρηθεί το Άρθρο 16 του Συντάγματος. Και έως τότε προτιμά την ακινησία. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάνει απλώς επίδειξη κουτοπονηριάς.
Ευκαιρία δεν χάνει ούτε ο πρώτη Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου να εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή. Έχει μια παλιά εκκρεμότητα από το 2008. Δεν καταφέρνει ούτε τώρα να ξεπεράσει την ατολμία του.
Ο Ν. Ανδρουλάκης με εντυπωσιακό τρόπο χαρίζει την «περιουσία» του ΠΑΣΟΚ στον Κ. Μητσοτάκη. Ο Στ. Κασσελάκης προσφέρει το απαίδευτο στην πολιτική του σταδιοδρομία.
Παίζουν όλοι για τον Πρωθυπουργό. Δεν το λες και το καλύτερο. Όμως αυτό συμβαίνει τώρα…
