Ούτε οι ΟΛΜΕτζήδες, ουσιαστικά όμως ούτε και η κυβέρνηση! Μάλλον δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά η συνεχής, επί μια δεκαετία, ελληνική κατρακύλα στον διαγωνισμό Pisa του ΟΟΣΑ. Είναι ο διαγωνισμός, μέσω του οποίου από το 1997, ανά τριετία αξιολογούνται τα εκπαιδευτικά συστήματα παγκοσμίως. Η Ελλάδα συμμετέχει από το 2000.
Συνιστά αποτυχία, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ελληνική επίδοση; Με τη στενή έννοια της πολιτικής ευθύνης, ναι. Η Ελλάδα στον διαγωνισμό του 2022, γλίστρησε ακόμη πιο κάτω στην επιμέρους βαθμολογία των τριών πεδίων γνώσης σε σχέση με τους προηγούμενους διαγωνισμούς των ετών 2018, 2015 και 2012. Οι αλλαγές που επεφύλαξε στο σύστημα της Μέσης Εκπαίδευσης η Ν. Κεραμέως, υπ. Παιδείας της πρώτης κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν απέδωσαν.
Ο αντίλογος θα ισχυριστεί ότι δεν είχαν το απαιτούμενο βάθος, αλλά και τον χρόνο να αποδώσουν. Σωστά. Εκ των αποτελεσμάτων Pisa προκύπτει ότι δεν φαίνεται να υπήρξε κάποια ιδιαίτερη σπουδή, ούτε καν φροντίδα ώστε οι 6403 μαθητές, από τα 230 ελληνικά σχολεία που έλαβαν μέρος, να προετοιμαστούν στο περιεχόμενο και στα ζητούμενα του διαγωνισμού.
Η… ιδεολογική αντίληψη των ΟΛΜΕτζήδων καθηγητών είναι αντίθετη με τον διεθνή διαγωνισμό του ΟΟΣΑ. Καλείται ωστόσο τώρα να λογοδοτήσει η κυβέρνηση εάν «ενσωματώνει», εκείνη πια, την αντίληψη πως ο διαγωνισμός Pisa είναι ένας διαγωνισμός που ενδιαφέρει την Ελλάδα και άρα να προσπαθήσει στο προσεχές μέλλον να βελτιώσει την εικόνα της χώρας στο διεθνές περιβάλλον.
Υπάρχει άνοιγμα «ψαλίδας» μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού σχολείου στην Ελλάδα; Ναι. Αρκεί να σημειωθεί ότι την περαιτέρω μεγέθυνση της ελληνικής ήττας συγκράτησαν οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων, οι επιδόσεις των οποίων είναι κατά τι ανώτερες ακόμη και από τον μέσο όρο των ιδιωτικών σχολείων των κρατών του ΟΟΣΑ.
Καλπάζουν τα παιδιά από την Ασία. Για να γίνει κατανοητή η έννοια, συγκρατείστε ένα ακόμη στοιχείο: Οι μαθητές χωρών όπως Σιγκαπούρη, Μακάο, Ταϊβάν, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Χονγκ Κονγκ, που πρώτευσαν, προηγούνται κατά τρία χρόνια στην αφομοίωση γνώσης από τους συμμαθητές των κρατών της Δύσης. Στο Top 10 του 2022 συμπεριλαμβάνονται ακόμη ο Καναδάς, η Ελβετία κι από την Ε.Ε. η Εσθονία και η Ιρλανδία.
Ανάλογο συμπέρασμα εξάγεται και στη σύγκριση μεταξύ των φορέων της εκπαίδευσης εντός Ελλάδας. Με την παραδοχή του συστήματος αξιολόγησης, ότι σε κάθε 30 μονάδες βαθμολογίας αντιστοιχεί ένα σχολικό έτος, οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων προηγούνται στην εμπέδωση της γνώσης κατά 2 χρόνια και κάποιους μήνες στην κατανόηση κειμένου, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες από τους συμμαθητές τους των δημοσίων σχολείων.
Στις τελευταίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης με τις χειρότερες συνολικές επιδόσεις η Καμπότζη, η Δομινικανή Δημοκρατία, το Κόσοβο, το Ουζμπεκιστάν, οι Φιλιππίνες, το Μαρόκο, η Ιορδανία, το Ελ Σαλβαδόρ, η Παραγουάη με δέκατους τους παλαιστίνιους μαθητές.
Στην ανάλυση των αποτελεσμάτων, μαζί με την επισήμανση περί της υποχώρησης των Δυτικών κρατών, τονίζεται η επίδραση και από τον εγκλεισμό, λόγω του κορονοϊού. Ο ισχυρισμός γεννά την αντίστροφη σκέψη, γιατί αντιστοίχως δεν επηρεάστηκαν, από το ίδιο μέτρο πρόληψης, οι κοινωνίες των ασιατικών χωρών;
Όπως πρέπει να υπογραμμιστεί η επιτυχής πορεία των εκπαιδευτικών συστημάτων της Εσθονίας που ξεχωρίζει ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ, μαζί με την Ιρλανδία που πρωτεύει στην κατανόηση κειμένου και της Ελβετίας από το ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Για να μην θεωρηθώ απόλυτος, αναμφίβολα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που εξαιρούνται από τον κανόνα της αδιαφορίας, όπως και ο υπουργός Πιερρακάκης που του έπεσε η κεραμίδα και θα πρέπει, τώρα, να «οργώσει» βαθιά και ουσιαστικά το χωράφι της Μέσης Εκπαίδευσης.
Να τολμήσει, ακόμη, ενδεχομένως να πάει αντίθετα και με την εμπεδωμένη στην κοινή γνώμη αντίληψη.
Προς αυτή την κατεύθυνση, βοηθά η σκέψη του καθηγητή Γ. Πανάρετου, ο οποίος σε ανάρτηση του υπενθυμίζει ότι είναι από τους εμπνευστές του προγράμματος Pisa στον ΟΟΣΑ.
Εξηγεί ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η δογματική προσήλωση στις Πανελλαδικές εξετάσεις, με τη μικρή και ακραία προσδιορισμένη εξεταστέα ύλη που αποβαίνει σε βάρος της κριτικής σκέψης. Στο όνομα του αδιάβλητου των εισαγωγικών εξετάσεων για τα ΑΕΙ θυσιάζουμε, λέει ο Πανάρετος, τη δημιουργική σκέψη γενεών.
Συνεπώς, καλείται ο Κ. Πιερρακάκης να τολμήσει εις βάθος αλλαγές που θα ξεβολέψουν πολλά πεδία. Πρώτα απ΄ όλα την πλευρά των εκπαιδευτικών, μετά την ελληνική οικογένεια που θα πρέπει να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες και προφανώς τους μαθητές που θα γνωρίσουν το νέο περιβάλλον εκμάθησης γνώσης.
Υπό την προϋπόθεση ότι το προτάσσει η κυβέρνηση.
Θέλει να αλλάξει, ουσιαστικά, τη θλιβερή πραγματικότητα; Να το δείξει…
