Αν παρομοιάζαμε την κατάσταση με αγώνα μποξ θα λέγαμε, σχηματικά, ότι στους δυο πρώτους γύρους η Κυβέρνηση, τρώει ξύλο. Στριμωγμένη από τον αντίπαλο της, στη γωνία του ρινγκ, έχει σηκώσει αμυντικά τα χέρια και προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τις γροθιές της! Πλήρης οπισθοχώρηση, με αντίπαλο, ας συγχωρεθεί ο πλεονασμός, την «πραγματική» πραγματικότητα.
Η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι, βεβαίως. Κάποια στιγμή, όταν θα έχει κοπάσει το «κακό» η Κυβέρνηση θα πάρει τα πάνω της. Θα ανασυνταχθεί και με την επαναποκτηθείσα, όπως εύχονται πρωτίστως οι ψηφοφόροι της, αυτοπεποίθηση θα αντικρίσει ξανά τους πολίτες. Και θα (μας) κοιτάξει, ίσια, στα μάτια!
Όπως, εκείνο το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρα, του 2020. Όταν η Ελλάδα δεχόταν υβριδική επίθεση στα σύνορα του Έβρου. Τότε, όλο το Κράτος, είχε παραταχθεί κατά μήκος του ποταμού να φρουρήσει την πατρίδα. Επικεφαλής όλων των δυνάμεων ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Αυτόν έβλεπε σύμπασα η Κοινωνία. Ήξερε ότι ο Ηγέτης της χώρας είναι εκεί, στην πρώτη γραμμή και δίνει με την παρουσία του τον τόνο της Ελλάδας. Να γνωρίζουν οι φίλοι, οι σύμμαχοι αλλά κι οι αντίπαλοι κι οι εχθροί. Όλα στο φως!
Με τον ίδιο τρόπο, κοιτάζοντας πάλι στα μάτια όλους τους πολίτες ο Πρωθυπουργός, πήρε πάνω του τον πόλεμο με τον κορονοϊό. Προσωπικά ο ίδιος. Εννοείται ότι περιβαλλόταν από το καλύτερο επιστημονικό δυναμικό. Όμως οι πανικόβλητοι πολίτες έβλεπαν εκείνον με τον οποίο είχαν καλλιεργήσει σχέση εμπιστοσύνης. Τον αρχηγό που μοιράζει κουράγιο, μεταδίδει δύναμη και εγγυάται, με την αγωνιστικότητα του, την ελπίδα που είχε ανάγκη τη δύσκολη εκείνη στιγμή, η φοβισμένη κοινωνία.
Τώρα, η απουσία του Κ. Μητσοτάκη είναι εμφανής. Οι πολίτες κατανοούν την εξαιρετικά δύσκολη καμπή. Ζητούν όμως να τον αντικρίσουν. Θα λειτουργούσε θετικά να άκουγαν με τα αυτιά τους τον Πρωθυπουργό. Να μιλά για τη μεγάλη καταστροφή και ταυτόχρονα να διαβεβαιώνει ότι ο ίδιος αναλαμβάνει να αποκαταστήσει τη ζημιά. Άλλωστε, το ίδιο δεν έκανε ο Κ. Μητσοτάκης με την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπτη;
Ήδη, θα έπρεπε να έχει απευθυνθεί, να εξηγήσει και να έχει περιγράψει ποια ακριβώς πράγματα θα αλλάξει στη λειτουργία του Κράτους. Η κλιματική κρίση δεν ερμηνεύει, δεν αναλύσει τα πάντα. Στην Ελλάδα καιγόμαστε, κάθε καλοκαίρι, προτού ανακαλυφθεί ακόμη ως έννοια η κλιματική αλλαγή. Πυρκαγιές πολυήμερες κατέκαψαν δάση, δασικές εκτάσεις που άλλαξαν και αλλοίωσαν το φυσικό περιβάλλον.
Από την υπουργική πολυφωνία που εξελίσσεται σε παραφωνία υπάρχει κορεσμός. Σωστά αποφασίστηκε η αποχή. Η αφωνία, ωστόσο, δεν πρέπει να εξελιχθεί σε απουσία. Αυτός διαφαίνεται σαν κίνδυνος από την απόφαση που ελήφθη να κρατηθεί απόσταση ασφαλείας από τα γεγονότα. Τακτική μάλλον αδύναμη να κρατήσει την Κυβέρνηση δήθεν αμέτοχη στην κρίση.
Τους πολιτικούς του αντιπάλους ο Κ. Μητσοτάκης θα τους αντιμετωπίσει στο Κοινοβούλιο. Θα μιλήσουν, άλλη μια φορά, για τις πυρκαγιές. Ε και; Πρώτη φορά δεν θα είναι πάντως. Και οι λίγοι εναπομείναντες εύπιστοι πολίτες απαιτούν πλέον σοβαρά πειστήρια ώστε να πάρουν στα σοβαρά το πολιτικό σύστημα.
Δεν προσμετράται το ίδιο ο Πρωθυπουργός. Από εκείνον απαιτεί η πλειοψηφία να απαριθμήσει τις συγκεκριμένες λειτουργικές αλλαγές στο Κράτος, οι οποίες εφαρμοζόμενες θα ανατρέψουν τις δυσμενείς εντυπώσεις από τις πολυήμερες πυρκαγιές που χαρακτηρίζονται ως αποτυχία.
Γιατί το αποφεύγει ο Πρωθυπουργός; Είναι μόνος, δεν έχει πολιτικό αντίπαλο και σαν Αντιπολίτευση στέκονται απέναντι του οι αυστηροί και απαιτητικοί ψηφοφόρους του.
Κι ελπίζουν! Θα ήταν άδικο να διαψευστούν…
ΥΓ: Σε καμία περίπτωση δεν υπαινίσσομαι, δεν υπονοώ ότι η Ελλάδα στον Έβρο δέχεται υβριδική επίθεση με πυρκαγιές. Άλλωστε, θα περιμένουμε αυτό που θα καταδείξει η έρευνα, την οποία διέταξε η Εισαγγελέας του Α. Πάγου.
