Φυσικά κι υπάρχουν αγρότες που μεταποιούν μόνοι τους σε προϊόν τον καρπό από το χωράφι τους. Και είναι οι ίδιοι, πάλι, που προωθούν το προϊόν τους στην αγορά. Αποτελούν τις λίγες εξαιρέσεις στην πολυετή μουρμούρα και κλάψα που θέλει τον έμπορο να «κλέβει» το βιός του ταλαίπωρου αγρότη. Για ν’ αρχίσει έτσι το «αιώνιο» βουκολικό δράμα της αγνής ελληνικής υπαίθρου…
Δεν έχασα την ευκαιρία να γνωρίσω κάποιους προκομμένους επαγγελματίες καλλιεργητές της γης και συνάμα του εμπορίου με την προτροπή του φίλου Βάιου Γκανή, οινοπαραγωγού από το χωριό Βαρδαλή, στην «πύλη» του Θεσσαλικού κάμπου, από την πλευρά της βόρειας Φθιώτιδας. Ο Γκανής, μεταξύ όσων υπέστησαν μεγάλη ζημιά από τη θεομηνία του περασμένου Σεπτεμβρίου, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, τώρα.
Επισκέφθηκα την έκθεση κρασιού που οργάνωσαν στην Τεχνόπολη του Δ. Αθηναίων, οινοπαραγωγοί απ’ όλη την Ελλάδα με την προϋπόθεση ότι η παραγωγή τους δεν ξεπερνά τις 120.000 φιάλες ετησίως. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκανα γνωριμία με οινοποιία μπουτίκ.
Είδα από κοντά τον κόπο, το μόχθο, την αγωνία, την προσπάθεια ανθρώπων που δεν τους περισσεύει χρόνος να ξεχειμωνιάσουν στα καφενεία, ούτε πάνω από τα τσίπουρα δίνοντας τηλεφωνική εντολή στον Αλβανό συνεργάτη τους να ανοίξει τις βάνες ποτίσματος στο χωράφι. Δεν μπορεί θα έρθει κάποτε η στιγμή να μιλήσουμε όλοι με ειλικρίνεια. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα φροντίζει τα «κακομαθημένα» παιδιά του κι εκείνα εκμεταλλευόμενα από δεκαετίες την κακή νοοτροπία, συνιστούν την αντιπαραγωγική κατάσταση στον αγροτικό τομέα.
Ιδέα μεταρρύθμισης δεν περνά από το «μυαλό» της Κυβέρνησης. Ποιος να τολμήσει να αλλάξει το απαρχαιωμένο και αναχρονιστικό μοντέλο του αγρότη που μετατρέπεται σε Δημόσιο υπάλληλο; Φυσικά κι υπάρχει το σύγχρονο υπόδειγμα αγρότη που παράγει και πουλά ο ίδιος το προϊόν του, αδιαμεσολάβητα!
Μπορεί με ευκολία να κατηγορούμε το Κράτος (μας), όμως η Ανώτατη Εκπαίδευση προσφέρει εδώ και δεκαετίες όχι μόνο Γεωπονικές Σχολές, αλλά και τα Τμήματα Φυτικής Παραγωγής μέσω των οποίων οι μαθητές της ελληνικής υπαίθρου έχουν τις δυνατότητες να εκπαιδευτούν σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Εν ολίγοις να γίνουν κυρίαρχοι στον τομέα τους. Να παράγουν και να ανοίγουν αγορές τέκνα και γονείς από κοινού. Να αυξάνουν την ευημερία τους, χωρίς να εγκαταλείψουν την γενέτειρα τους, έχοντας μετατρέψει το χωράφι σε κερδοφόρα επιχείρηση.
Γνώρισα αγρότη από περιοχή της Βοιωτίας, ο οποίος εμφιαλώνει το κρασί από τα αμπέλια στα οποία στράφηκε, αφού ξερίζωσε το βαμβάκι. Δηλαδή, άλλαξε καλλιέργεια, αφήνοντας πίσω το λιγότερο κοπιώδες είδος που προσέφερε πλούσιο εισόδημα στους Έλληνες αγρότες σε συνδυασμό με τις επιδοτήσεις και τα ετήσια μπλόκα από τη δεκαετία του 1990!
Ο ίδιος, αγρότης δεύτερης γενιάς, μορφώθηκε στη Φυτική Παραγωγή κι άρχισε να εμπορεύεται μόνος το προϊόν του, ώστε σήμερα να έχει εμπλουτίσει την επιχείρηση του με τις δύο κόρες του, επίσης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.
Γνώρισα, επίσης, οινοπαραγωγούς από νησιά οι οποίοι, διστακτικά είναι η αλήθεια, απαντούσαν στην ερώτηση, εάν στον τόπο τους έχουν συλλογικά «ενώσει» νοητά τα οινοποιία τους ώστε να σχηματίσουν το «δρόμο του κρασιού». Απαντούσαν πως το παλεύουν και θα το καταφέρουν σύντομα. Για να αποκαλυφθεί πως ακόμη και στην πιο απλή συνεννόηση οι Έλληνες αποφεύγουμε να συνεργαστούμε με τον διπλανό μας κι ας μας ενώσει το κοινό συμφέρον. Πότε θα σπάσει άραγε το «ταμπού»;…
Έμαθα, ακόμη, πως η επιδότηση σ΄αυτή την κατηγορία αγροτικής εκμετάλλευσης είναι μόλις 38 Ευρώ το στρέμμα αμπελιού, όταν σε άλλες καλλιέργειες φτάνει τα 2.500 Ευρώ! Ο φίλος Βάιος προσθέτει ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο: Μόνο η πιστοποίηση ότι το αμπέλι είναι βιολογικό κοστίζει 6.500 Ευρώ. Η επιδότηση δεν καλύπτει ούτε αυτό το κόστος…
Η Κυβέρνηση θα προσπαθήσει, λέει, να ξύσει τον πάτο για να βρει και να δώσει προκειμένου να απαντήσει στα αιτήματα των μπλόκων. Είναι μια, ακόμη, επανάληψη της τετριμμένης πολιτικής δεκαετιών.
Εντάξει, δεν είπαμε για Μεταρρύθμιση, αλλά τουλάχιστον θα τολμούσε να πει δύο κουβέντες ρεαλιστικές στην πλειοψηφία των αγροτών. Ότι δηλαδή υπάρχουν δίπλα τους και δραστηριοποιούνται με επιτυχία συνάδελφοι τους που αποτελούν το σύγχρονο υπόδειγμα αγροτικής ανάπτυξης…
