Από τη θεωρία στην πράξη. Επί μήνες ολόκληρους η συζήτηση που κυριαρχεί στην κτηματαγορά, αφορά στον αριθμό των διαμερισμάτων που παραμένουν κλειστά και τα οποία, αν επανέρχονταν στην αγορά θα μπορούσαν να βοηθήσουν αν όχι στην αποκλιμάκωση, τουλάχιστον στη συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των ενοικίων που ήδη κινείται σε νέα υψηλά μετά το ξέσπασμα της πληθωριστικής κρίσης (σ.σ με την ΕΛΣΤΑΤ να καταγράφει ποσοστό άνω του 9%).
Στην πραγματικότητα, σαφής εικόνα για τον αριθμό των κλειστών διαμερισμάτων αλλά και για το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς δεν υπάρχει. Μια πρώτη εικόνα σχηματίζεται από την τελευταία απογραφή κατοικιών της ΕΛΣΤΑΤ (σ.σ μιλά για πάνω από 700.000 κλειστά ακίνητα εκ των οποίων όμως μόνο 450.000 δηλώνεται ότι είναι διαθέσιμα για πώληση ή ενοικίαση), ενώ προσπάθεια διασταύρωσης γίνεται με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, τα οποία πηγάζουν από το έντυπο Ε2 της εφορίας (εκεί που δηλώνουμε τα κενά ή τα νοικιασμένα διαμερίσματα).
Τα μεν στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι ήδη «παλαιά» (καθώς συμπληρώνεται μια 4ετία από την τελευταία απογραφή), τα δε στοιχεία της ΑΑΔΕ «μολύνονται» και από τις έντονες τάσεις φοροδιαφυγής καθώς χιλιάδες ακίνητα εμφανίζονται ως κενά μόνο και μόνο για να αποφύγει ο ιδιοκτήτης τους τεκμήρια ή τον φόρο εισοδημάτων από ακίνητα.
Εκτός από τον αριθμό, θολή είναι η εικόνα και όσον αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Η γενική γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας του υπουργείου Οικονομικών περιμένει και αυτή να τελειώσει το Κτηματολόγιο (αυτό έχει προγραμματιστεί για το τέλος του χρόνου), ώστε να αρχίσει να καταγράφει με μεγαλύτερη ταχύτητα αξιοποιήσιμα ακίνητα, τα οποία είτε λόγω σχολαζουσών κληρονομιών είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία του δημοσίου. Και φυσικά «μεγάλος ιδιοκτήτης» είναι και οι ίδιες οι τράπεζες.
Ερχόμαστε λοιπόν στην 21η Φεβρουαρίου, ημερομηνία ενεργοποίησης της πλατφόρμας του προγράμματος «Ανακαινίζω – Νοικιάζω». Αναζητούνται μέσω αυτής, ιδιοκτήτες ακινήτων που έχουν κρατήσει τα σπίτια τους κλειστά για τουλάχιστον τρία χρόνια και τώρα, υπό το κίνητρο της χορήγησης επιδότησης ύψους έως και 8.100 ευρώ, θα μπουν στη διαδικασία να ανακαινίσουν αυτό το κλειστό διαμέρισμα προκειμένου να το διαθέσουν για ενοικίαση φυσικά με μακροχρόνια μίσθωση. Οι ίδιοι ιδιοκτήτες, θα λάβουν και την απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος για το εισόδημα που θα αποκομίσουν μέσα στα επόμενα τρία χρόνια.
Ισχυρά τα κίνητρα, αναμφίβολα. Το ερώτημα είναι όμως, και αυτό θα αποδειχτεί στην πράξη πλέον. Υπάρχουν κάποιες χιλιάδες ιδιοκτήτες, οι οποίοι κρατούσαν κλειστά τα σπίτια τους γιατί τους έλειπαν τα χρήματα της ανακαίνισης ή γιατί φοβούνταν τον φόρο εισοδήματος που κατά κανόνα υπολογίζεται με συντελεστή 15%; Ή οι λόγοι που παραμένουν κλειστά τόσα ακίνητα είναι άλλοι;
Το μπλεγμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η κατάσταση του ακινήτου που δεν «σώζεται» με επισκευές της τάξεως των 10.000-15.000 ευρώ (αυτές επιδοτεί το πρόγραμμα «ανακαινίζω – νοικιάζω) ή η θέση του ακινήτου που ουσιαστικά δεν δημιουργεί κανένα ενδιαφέρον αξιοποίησης (σ.σ μην ξεχνάμε ότι από τα εκατοντάδες χιλιάδες εμφανιζόμενα ως κλειστά ακίνητα μόνο το ένα στα τρία είναι στην Αττική όπου καταγράφεται και η πολύ αυξημένη ζήτηση για στέγαση).
