Όταν διάβασα ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων σκέφτεται να στήσει ένα άγαλμα προς τιμήν των καθαριστριών, το μυαλό μου πήγε αμέσως στην τρολιά και το προσπέρασα. Κάποιοι πανούργοι, από τον μηχανισμό Ανδρουλάκη, επινόησαν αυτή τη μπαρούφα για να εκθέσουν τον αντίπαλό τους. Σκέφτηκα ότι αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια και με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ έχει βεβαρημένο παρελθόν στις εσωκομματικές διενέξεις, με ειδικότητα στα συντροφικά μαχαιρώματα, τότε η πιθανότητα της τρολιάς είχε μετατραπεί σε βεβαιότητα.
Έλα όμως που δεν ήταν τρολιά. Τυχαία, σερφάροντας στο Twitter, τον άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά τον Δήμαρχο Αθηναίων να εκμυστηρεύεται στον κ. Αρναούτογλου πως θα στήσει όντως ένα τέτοιο άγαλμα, σε περίοπτη θέση, στο κέντρο της Αθήνας. Υποθέτω ότι το άγαλμα θα κινείται στη φόρμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Η καθαρίστρια, με το ένα χέρι θα κρατά τη σκούπα και το άλλο, σε σχήμα επαναστατικής γροθιάς, θα αποκαλύπτει την ασυμβίβαστη ταξική της συνείδηση. Το δε βλέμμα της, θα ατενίζει το μέλλον-- που αναπόφευκτα θα είναι κόκκινο, όπως προφήτευσε ο ποιητής -όλο αισιοδοξία. Αυτό το άγαλμα θα είναι το σύμβολο της συνεργασίας του Δημάρχου με τις κάθε λογής συλλογικότητες της Αριστεράς, σημείο κατάθεσης αγωνιστικών στεφάνων.
Επίσης, υποθέτω ότι θα είναι και ο τόπος ραντεβού των ερωτευμένων. «Πού θα συναντηθούμε αγαπουλίνι μου;» «Στο άγαλμα της καθαρίστριας». Πολύ ρομαντικό.
Και για να προλάβω πικρόχολα σχόλια, για το γεγονός ότι ο Δήμαρχος «πάτωσε» στην Αθήνα, ευθύνες αποδίδω στο επικοινωνιακό του επιτελείο που δεν πρόβαλλε αρκούντως την κατασκευή του εν λόγω αγάλματος. Αν το έκανε, σίγουρα άλλη θα ήταν η εικόνα την Κυριακή το βράδυ.
Μοιραία δημιουργείται ζήτημα, μέγα θέμα θα έλεγα, για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές την Κυριακή. Πρέπει κάτι να κάνει. Επιβάλλεται να τάξει άγαλμα, όταν γίνει πρωθυπουργός, στην πολυπληθή ομάδα των ταξιτζήδων οι οποίοι, πέραν όλων των άλλων, προσφέρουν και εκπαιδευτικό έργο με τις εμβριθείς αναλύσεις τους. Σαφώς το άγαλμα θα παρουσιάσει κάποιες δυσκολίες στην κατασκευή του, όμως ας το εξαγγείλει, τώρα προεκλογικά, και τα υπόλοιπα θα τα δούμε στην πορεία.
Αν περιμένει κάποιος να πάρω στα σοβαρά άνθρωπο που υποσχέθηκε ότι θα μειώσει τη θερμοκρασία στην Αθήνα κατά 5 βαθμούς, μάλλον δε θα με παρακολουθεί. Είναι άλλης τάξης ζήτημα ότι βρίσκονται άνθρωποι και τον ψηφίζουν. Πάντως, είτε με άγαλμα καθαρίστριας είτε άνευ, επιβάλλεται την Κυριακή η επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη να είναι πανηγυρική.
Σημειωτέον ότι δεν ψήφισα στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής και είμαι ένας παρατηρητής και σχολιαστής των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ.
