Ακούγοντας τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών να μιλά στην ημερίδα της Grant Thornton που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη, σε μια κατάμεστη μεγάλη αίθουσα, νόμισα πως όλα όσα έλεγε ήταν πρωταπριλιάτικα. Μου φαινόταν απίστευτα. Ο άνθρωπος δεν έλεγε τι θα κάνει –όπου στο «θα» πολλά μπορούν να ειπωθούν– αλλά τι έγινε. Και τα όσα περιέγραφε στη σύντομη ομιλία του ήταν πολλά.
Ανέφερε ο Κωστής Χατζηδάκης πως από το 2019 ως το 2023, έξι από τις δέκα θέσεις εργασίας απαιτούσαν ψηφιακές δεξιότητες. Επειδή ακριβώς υπάρχουν αυτές οι ανάγκες ήδη έχουν επιμορφωθεί ψηφιακά 170.000 εργαζόμενοι, με ουσιαστική κατάρτιση, πιστοποιημένη. Κάτι που υποθέτω πως δεν θα έχει καμιά σχέση με τα αμαρτωλά επιμορφωτικά σεμινάρια του παρελθόντος που απλώς ροκάνιζαν κοινοτικό χρήμα.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε από την ομιλία του είναι ο επαναπατρισμός περίπου 350.000 Ελλήνων από τις 600.000 που εγκατέλειψαν την πατρίδα μας την περίοδο των μνημονίων. Στους επαναπατριζόμενους δίνονται κίνητρα φορολογικά και όχι μόνο. Στόχος είναι να επιστρέψουν και οι υπόλοιποι 250.000. Αναμφίβολα αποτελεί μια εθνική επιτυχία αυτή η επιστροφή σε αυτή την κλίμακα, διότι πρόκειται πρωτίστως για νέους ανθρώπους, με υψηλό επίπεδο σπουδών.
Εκείνο που μου έκανε επίσης εντύπωση είναι πως ο ΟΑΕΔ, ένας οργανισμός από τα παλιά, που απέπνεε μια μπαγιατίλα, σήμερα συνεργάζεται με πολυεθνικούς κολοσσούς, όπως η Amazon, η Cisco, η Google, η Microsoft. Συνεργάζεται, όχι πρόκειται να συνεργαστεί. Έγραψα στην αρχή πως δε θα αναφερθώ στα «θα» του υπουργού, αν και οφείλω να τονίσω πως σημασία έχει και ποιος λέει αυτό το «θα». Αν το λέει ένας πολιτικός που έχει αφήσει διαπιστευτήρια αποτελεσματικότητας –όπως ο Κωστής Χατζηδάκης– τότε πολύ σύντομα θα πάψει να αποτελεί μια υπόσχεση και θα γίνει πραγματικότητα. Συνεπώς, ένα τέτοιο «θα» έχει άλλη βαρύτητα.
Δηλαδή όλα είναι ρόδινα; Όχι. Ο υπουργός ήταν πολύ συγκεκριμένος στις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην απορρόφηση των κονδυλίων, στην υστέρηση που υπάρχει στις επενδύσεις παγίου κεφαλαίου σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, στην ύπαρξη εκατοντάδων χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων που, πέραν όλων των άλλων, νοθεύουν τον ανταγωνισμό. Κάτι που καθιστά επιτακτική ανάγκη τις συγχωνεύσεις των επιχειρήσεων.
Τελικά, η μεγάλη εικόνα που αποκόμισα από την ομιλία του Κωστή Χατζηδάκη είναι πως υπάρχουν υπουργοί που όχι απλώς παράγουν έργο –όλοι λίγο πολύ κάτι αφήνουν στο τέλος– αλλά αλλάζουν όλο το τοπίο που βρίσκεται στη ζώνη ευθύνης τους. Προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις, εργαζόμενοι άλλοι αθόρυβα, άλλοι με περισσότερο θόρυβο, όμως όλοι τους κινούνται μεθοδικά έχοντας συγκροτήσει ομάδες συνεργατών που επιλύουν τα προβλήματα που ανακύπτουν. Διότι πίσω από κάθε πετυχημένο υπουργό κρύβεται μια ομάδα που παράγει έργο υπό την καθοδήγησή του.
Αν η σημερινή πολιτική επικαιρότητα είναι γκρίζα, όποιος άκουγε τον Κωστή Χατζηδάκη και τους λοιπούς ομιλητές θα διαπίστωνε πως υπάρχει μια Ελλάδα που παράγει, που μοχθεί, μια Ελλάδα που θέλει να ξεπεταχτεί μπροστά.
*Προς αποφυγή πονηρών σκέψεων, σήμερα αντάλλαξα για πρώτη φορά μια χειραψία με τον υπουργό, μακρόθεν και μέσα στο πλήθος.
