Αν κάτι έμεινε από τα Δεκεμβριανά του 2008 δεν ήταν η ώσμωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με την επαναστατική Αριστερά -αυτό θα γινόταν και με κάποια άλλη αφορμή- αλλά ο πλήρης εξευτελισμός του ελληνικού κράτους. Επί ημέρες, αυτοί που ήταν ταγμένοι να φυλάσσουν τις περιουσίες των πολιτών έβλεπαν άπραγοι αυτές να καταστρέφονται από ένα ετερόκλητο πλήθος που ζητούσε εκδίκηση. Η τότε κυβέρνηση αντέδρασε στον φόνο του Γρηγορόπουλου ενοχικά. Πίστεψε πως αν άφηνε τον όχλο να ξεσπάσει, θα εκτονωνόταν η κατάσταση και θα λειτουργούσε ένας κάποιος συμψηφισμός. Κατεστραμμένες περιουσίες χιλιάδων επαγγελματιών και ιδιοκτητών στην ίδια ζυγαριά με μια ανθρώπινη ζωή.
Βλακώδης σκέψη, που συμβάδιζε όμως με τη γενικότερη έλλειψη αντανακλαστικών της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και την «ολύμπια» απάθεια του Προκόπη Παυλόπουλου. Μια αδράνεια που ήταν συμβατή με την πολιτική ραστώνη που χαρακτήριζε την τότε κυβέρνηση. Ενώ καιγόταν η Αθήνα αρμόδιος υπουργός ήταν στα μπουζούκια. Αυτά είναι γνωστά, αλλά τα γράφω για να μην τυχόν επαναληφθούν.
Στα σοβαρά κράτη, με σοβαρές κυβερνήσεις, δεν υπάρχουν ενοχικά σύνδρομα, δε λειτουργούν συμψηφισμοί. Τα κρατικά όργανα που παρανομούν ή υπερβαίνουν τα όρια της δράσης τους τιμωρούνται με βάση τις υφιστάμενες διαδικασίες ποινικές και πειθαρχικές.
Από την άλλη πλευρά τα όργανα της τάξεως οφείλουν να προστατεύουν με κάθε τρόπο τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών, που στο κάτω-κάτω με τους φόρους τους συντηρούν τους μηχανισμούς καταστολής. Όποιος πολιτικός δεν αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για δύο διακριτές καταστάσεις, τότε θα επιβραβεύσει την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή για την πολυήμερη απραξία της.
Είναι γνωστό πως η Αριστερά απεχθάνεται την ΕΛΑΣ. Και οι λόγοι έχουν βαθιές ιστορικές ρίζες. Όμως μια κοινωνία δεν μπορεί να προχωρήσει με βάση τις ιδεοληψίες μιας μειοψηφίας ούτε να γίνει έρμαιο στις διαθέσεις ομάδων που έχουν σταθερή παραβατική συμπεριφορά. Κάποιοι θέλουν η ΕΛΑΣ να έχει έναν διακοσμητικό ρόλο. Αγνοούν ή κάνουν πώς αγνοούν τι συμβαίνει στις σύγχρονες δημοκρατίες αν κάποιος δεν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των αστυνομικών ή δεν σταματήσει για έλεγχο.
Θα μου μιλήσετε για την αρχή της αναλογικότητας. Συμφωνώ και υπερθεματίζω, όμως τα όργανα της τάξεως βρίσκονται πάντα σε μειονεκτική θέση, γιατί ενώ γνωρίζουμε τις συνέπειες των πράξεων τους δε γνωρίζουμε τι θα γινόταν αν δεν αντιδρούσαν έτσι όπως αντέδρασαν. ‘Η μάλλον γνωρίζουμε τι θα γινόταν. Αυτό που έγινε τον Δεκέμβριο του 2008 στην Αθήνα. Χάος, καταστροφές, χαμένες περιουσίες, κατεστραμμένες ζωές.
Το δίδαγμα από τον Δεκέμβρη του 2008 είναι ένα: κράτος που σέβεται τον εαυτό του δεν εγκαταλείπει τους πολίτες του στα χέρια ενός όχλου. Αντιδρά.
