Η ρωσόφιλη Δεξιά που παρεπιδημεί και μέσα στη Νέα Δημοκρατία αίφνης πήρε θάρρος λόγω της, χωρίς αρχές, συμπόρευσης του Τραμπ με τον Πούτιν και με αναδρομικούς εξυπνακισμούς προσπαθεί να αντιστρέψει την πορεία των γεγονότων.
Η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, πριν από τρία ακριβώς χρόνια, επρόκειτο να τερματιστεί εντός ολίγων ημερών με την πτώση του Κιέβου και την εγκατάσταση προέδρου - μαριονέτας του Πούτιν. Όλοι θυμούμαστε τους «έγκυρους» αναλυτές να δηλώνουν με βεβαιότητα την επικείμενη πτώση του Κιέβου. Τρία χρόνια πέρασαν και ακόμα οι Ρώσοι μαζί με τους Βορειοκορεάτες πολεμούν στην Ουκρανία.
Κατά τα άλλα η Ρωσία νίκησε και η Ουκρανία ηττήθηκε. Η Ουκρανία που όχι μόνον αντέχει, αλλά έχει χτίσει και ένα ισχυρό προγεφύρωμα στο Κουρσκ.
Ας δούμε όμως και τη γενικότερη εικόνα των «νικητών» Ρώσων. Έχασαν τη Συρία διότι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν το καθεστώς Άσαντ και συγχρόνως να πολεμούν στην Ουκρανία. Όταν το Ισραήλ εξουδετέρωσε τον ιρανικό βραχίονα στη Συρία, τη Χεζμπολάχ, η «πανίσχυρη» Ρωσία ηττήθηκε. Αλλά και στην Αφρική η κατάσταση για τους Ρώσους δεν είναι καλύτερη. Έχουν αποσυρθεί και από τη Δυτική Λιβύη, καθώς ο Χάφταρ στηρίζεται πλέον αποκλειστικά από την Αίγυπτο μετά τη διάλυση της ομάδας Βάγκνερ. Τέλος, ο Πούτιν, πριν από 2,5 χρόνια, προσήλθε ικέτης στα πόδια του Σι σε μια ταπεινωτική για τη Ρωσία συμφωνία.
Κατά τα άλλα η Ρωσία νίκησε και η Ουκρανία ηττήθηκε.
Και ενώ επί τρία χρόνια ο Πούτιν προσπαθεί, αλλά δεν τα καταφέρνει σε μια επιχείρηση που προβλεπόταν να λήξει σε λίγες μέρες, έρχεται ο φίλος του ο Τραμπ και του πετά σωσίβιο. Προσπαθεί να τον ανακηρύξει νικητή δια ίδιον ευτελές όφελος σε έναν πόλεμο που ποτέ δεν κέρδισε. Και όχι μόνον αυτό, αλλά με μια διαπραγμάτευση αλά Τσίπρα του προσφέρει όλα όσα ζητούσε από την αρχή του πολέμου. Και προχθές του προσέφερε και τον ίδιο τον Ζελένσκι.
Θα ακούσω το βλακώδες επιχείρημα: δηλαδή θέλεις να συνεχιστεί ο πόλεμος; Σε κάθε πόλεμο το ζητούμενο είναι τι είδους ειρήνη συνάπτεται. Και μια ειρήνη που όχι μόνον δικαιώνει τον εισβολέα, αλλά δεν αποτυπώνει τους συσχετισμούς επί του πεδίου, είναι και ανήθικη και αναποτελεσματική. Αν ο Τραμπ έχει κάνει ένα deal με τον Πούτιν επικερδές για τον ίδιο και επωφελές για τις ΗΠΑ, τον υπόλοιπο κόσμο, αυτό ουδόλως τον ενδιαφέρει. Και για αυτό κανένας από τους συμμάχους του δεν τον ακολούθησε.
Η πατρίδα μας από την πρώτη στιγμή συντάχθηκε με την ομάδα των κρατών στην οποία ανήκει πολιτισμικά, πολιτικά και οικονομικά. Η συμπαράταξή της ήταν επιβεβλημένη σε όλα τα επίπεδα. Ποτέ δε θα μπορούσαμε εμμέσως να δικαιώσουμε τον Αττίλα. Εξάλλου, πιστεύει κανένας πως θα παίρναμε τα F-35 και θα υπογράφαμε τις συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, αν ακούγαμε τη ρωσόφιλη Δεξιά των συνωμοσιολογικών θεωριών; Φυσικά, υπάρχουν και οι κακόβουλοι που αναπαράγουν ενσυνείδητα το ψέμα για την αποδυνάμωση της αμυντικής ικανότητας των νησιών μας χάρη της Ουκρανίας.
Τελικά, ούτε ο Πούτιν κέρδισε ούτε ο Ζελένσκι έχασε. Ο Τραμπ και η παρέα του δεν μπορούν να ξαναγράψουν την Ιστορία.
ΥΓ. Όσες συμφωνίες και να κάνει ο Πούτιν με το υποχείριό του, αν δεν τις υπογράψει η ΕΕ και ο Ζελένσκι θα μείνουν στα χαρτιά.
