Είναι αποκρουστικό το θέαμα είκοσι άτομα να κυνηγούν δύο και άλλοι διακόσιοι να χασκογελούν, επιδοκιμάζοντας αυτό που γινόταν. Και το θέαμα γίνεται αποκρουστικότερο όταν συμβαίνει στην κεντρική πλατεία μιας μεγαλούπολης και τα θύματα ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Δε θα κάνω κοινωνιολογική ανάλυση του επεισοδίου ούτε θα αναφερθώ στο κλίμα που επικρατεί στη νεολαία των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης και στο πώς διαπλέκονται οι ποδοσφαιρικές θύρες με τα δύο άκρα.
Απλώς θα τονίσω πως όποιος δεν έχει κυκλοφορήσει Σάββατο, αργά το βράδυ, σε αυτή την περιοχή δεν έχει πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει. Προπηλακισμοί και παρενοχλήσεις βρίσκονται στην «ημερήσια» διάταξη από εφήβους που λειτουργούν με τον αέρα της αγέλης. Και όσο μικραίνει η ώρα η κατάσταση γίνεται πιο επικίνδυνη. (Για το επεισόδιο διενεργήθηκαν συλλήψεις και κινήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία).
Την άλλη ημέρα, στον ίδιο περίπου χώρο, δέχτηκε φραστική επίθεση ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης. Αμέσως μετά δέχτηκε, λόγω και έργω, επίθεση και ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης που προστάτευε τον χώρο. Δράστες και στις δύο επιθέσεις ήταν δύο άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Σχεδόν από όλα τα δελτία ειδήσεων αποκρύφτηκε η πολιτική ταυτότητα των δραστών, οι οποίοι ανενόχλητοι αποχώρησαν. Εκλεκτικές ευαισθησίες;
Αργά το Σάββατο το βράδυ είχαμε την καθιερωμένη καύση αυτοκινήτων στην Πανεπιστημιούπολη. Μετά από το σαββατιάτικο πάρτι, που έχει γίνει θεσμός, ομάδα ατόμων βγήκε έξω από τον πανεπιστημιακό χώρο, πυρπόλησε τρία αυτοκίνητα, προκάλεσε ζημιές και σε μερικά άλλα και όταν εμφανίστηκε η ΕΛ.ΑΣ., οι παρτάκηδες μπήκαν σαν κύριοι μέσα στο πανεπιστήμιο. Μάλιστα, το ρεπορτάζ λέει πως η ΕΛ.ΑΣ. προειδοποιεί τους κατοίκους της περιοχής να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους έξω από την πανεπιστημιούπολη, γιατί κινδυνεύουν να τα δουν κατεστραμμένα.
Είχαμε μέσα σε ένα σαββατοκύριακο τρία διαφορετικά επεισόδια, διαφορετικής κοινωνικής έντασης το καθένα - είναι τρομερό να βλέπεις τον φόβο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα δύο ανυπεράσπιστων ατόμων, καθώς τα κυνηγά ένας όχλος 15-16άρηδων. Αλλά από την άλλη πλευρά προκαλεί απορίες πώς σχεδόν κάθε Σάββατο βράδυ, μια ομάδα κουκουλοφόρων βγαίνει από έναν δεδομένο πανεπιστημιακό χώρο στην Αθήνα, καταστρέφει ανενόχλητη ξένες περιουσίες και όταν τελειώσει το έργο της επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε. Και το άλλο Σάββατο πάλι τα ίδια.
Είναι δυνατόν η ΕΛ.ΑΣ. να επιτρέπει να συμβαίνει αυτό σε τακτά χρονικά διαστήματα; Τι την εμποδίζει να τους καταδιώξει μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους; και είναι λύση, λόγω της ανικανότητάς της ή της ατολμίας της να προστατέψει τις περιουσίες των πολιτών, απλώς να τους προειδοποιεί για τους κινδύνους που διατρέχουν;
Και να μην ακούσω για αναλύσεις και γενικότερους βαθυστόχαστους προβληματισμούς. Το πρόβλημα έχει και την πρακτική του αντιμετώπιση. Όπως η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε αυτούς που προπηλάκισαν τα δύο άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, θα μπορούσε να συλλάβει και τους αντιεξουσιαστές που επιτέθηκαν στον αστυνομικό μπροστά στα μάτια των συναδέλφων του και να καταδιώξει και να συλλάβει τους πυρομανείς της Πανεπιστημιούπολης. Πού βρίσκεται η δυσκολία;
