Είναι προφανές νομίζω ότι η αντιπολίτευση που βρίσκεται στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας μόνον αν ενωθεί μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία, παρά το γνωστό εμπόδιο του εκλογικού νόμου για το μπόνους. Πάντως, θα πάψει να είναι το σημερινό σκορποχώρι που γκρινιάζει, φωνάζει, αλλά πολιτική δεν παράγει. Ας καθίσει ο Ανδρουλάκης, με τον Φάμελλο και τους λοιπούς-Ζωή, Βαρουφάκη, Χαρίτση, Κασσελάκη- γύρω από ένα τραπέζι και ας βρουν τι τους ενώνει και τι τους χωρίζει. Και στη συνέχεια, αφού δώσουν τα χέρια, ας συντάξουν ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα. Υποθέτω πως θα βρεθεί ένας τρόπος να ξεπεραστούν οι προσωπικές φιλοδοξίες και να επουλωθούν οι πληγές του παρελθόντος. Αυτές οι συγκλίσεις και οι συμμαχίες προχωρούν μόνον μέσα από συμβιβασμούς και παραμερισμό των προσωπικών φιλοδοξιών.
Αυτή τη συνεργασία ζητά και σχεδόν όλο το μέρος του αντιδεξιού ακροατηρίου που πλαισίωσε τις πρόσφατες συγκεντρώσεις. Δυσκολίες υπάρχουν; Φυσικά, είναι πολλές και αφορούν το ΠΑΣΟΚ, καθώς είναι δεδομένο πως τόσο σε επίπεδο στελεχών όσο και σε επίπεδο βάσης, αυτή την πορεία δε θα την ακολουθήσουν όλοι. Θα υπάρξουν σημαντικές διαρροές που θα περιορίσουν εξ αρχής την πολιτική εμβέλεια του εγχειρήματος. Πάντως, ανεξαρτήτως των απωλειών του ΠΑΣΟΚ, αν μια τέτοια κίνηση τελικά ολοκληρωθεί θα κάνει καλό στο πολιτικό μας σύστημα το οποίο, χωρίς εναλλακτική, λειτουργεί πλημμελώς.
Πάντα ένας ισχυρός αντιπολιτευτικός πόλος που έχει την ικανότητα και τη δυνατότητα να θέτει το δικό του πρόγραμμα εξουσίας στην κρίση των πολιτών, ωφελεί και την εκάστοτε κυβέρνηση, στον βαθμό που κινητοποιεί και τους δικούς της φίλους, σε μια περίοδο που παρατηρείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις μια σημαντική χαλαρότητα στη συσπείρωση της κυβερνώσας παράταξης. Και στην προκειμένη περίπτωση ένα κοινό μέτωπο της κεντροαριστερής και αριστερής αντιπολίτευσης θα στείλει στο κυβερνών κόμμα και τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Διπλό το κέρδος της Νέας Δημοκρατίας: και συσπειρώνεται και εισπράττει.
Ένα τέτοιο λαϊκό μέτωπο θα σταθεροποιήσει κατά το δυνατόν και το πολιτικό τοπίο συνολικά καθώς θα ενοποιήσει έναν πολυδιασπασμένο χώρο, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές, και θα αφήσει στη ρευστότητά της την αντιπολίτευση που βρίσκεται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και η οποία, για πολύ συγκεκριμένους λόγους, δεν πρόκειται ποτέ να ενωθεί, εκτός εάν αυτό της επιβληθεί άνωθεν και έξωθεν.
Τελικά, φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε τη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου γεγονός θετικό για το πολιτικό μας σύστημα. Διότι οι πολίτες θα πρέπει κάθε φορά να έχουν μπροστά τους καθαρά προγράμματα εξουσίας, καθαρές διακυβεύσεις και κυρίως να έχουν μπροστά τους τούς ηγέτες που θα ήθελαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα.
