Όσο κυλούν οι ώρες και βλέπω πιο καθαρά τα γεγονότα, διαπιστώνω πως δίπλα στη μεγάλη χαρά, φουντώνει και μια μεγάλη οργή. Χαρά διότι άμαχοι, θύματα απαγωγών, επιστρέφουν στις οικογένειές τους και οργή διότι ανταλλάσσονται με ειδεχθείς δολοφόνους που διέπραξαν μαζικές δολοφονίες στο παρελθόν. Δολοφονίες αθώων πολιτών που βρισκόταν εκείνη την ώρα στις στάσεις λεωφορείων, μέσα σε λεωφορεία που τα ανατίναξαν οι απελευθερωθέντες τρομοκράτες ή μέσα σε μαζικούς χώρους ψυχαγωγίας.
Πέντε από τους τρομοκράτες που απελευθερώθηκαν δολοφόνησαν πάνω από 50 άμαχους. Συνεπώς, πολύ εύλογα η χαρά συνυπάρχει με τη λύπη.
Προφανώς, η κυβέρνηση του Ισραήλ έκανε τους υπολογισμούς της, είδε τη μεγάλη εικόνα που τείνει να διαμορφωθεί στην περιοχή, λόγω της εκλογής Τραμπ, και προχώρησε σε αυτή τη συμφωνία ανταλλαγής που δεν είναι δίκαια. Είναι σίγουρο πως σχεδόν όλους αυτούς που απελευθερώνει τώρα θα τους βρει μπροστά της αύριο. Διότι ο στόχος όλων αυτών των τρομοκρατών δεν είναι η ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους, αλλά η καταστροφή του Ισραήλ. Και όσο θα υπάρχει αυτός ο καταστατικός στόχος πάντα θα υπάρχουν τρομοκρατικές οργανώσεις που θα τορπιλίζουν τις όποιες ειρηνευτικές προσπάθειες, όπως συνέβη στο παρελθόν.
Μέχρι στιγμής δε γνωρίζουμε αν υπάρχει ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα στη Γάζα ή όλοι κινούνται στα τυφλά. Εκείνο που βλέπουμε είναι πως η μάχη εξουσίας έχει μεταφερθεί στη Δυτική Όχθη όπου τον έλεγχο έχει η Παλαιστινιακή Αρχή. Στη Δυτική Όχθη ένοπλοι βραχίονες της Χαμάς και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν τον Μαχμούντ Αμπάς, εν όψει των διαπραγματεύσεων για το μέλλον της Γάζας. Επιδιώκει η εναπομείνασα ηγεσία της Χαμάς να έχει λόγο για τη διοίκηση της περιοχής και κυρίως να έχει λόγο στη διαχείριση των δισεκατομμυρίων δολαρίων -για ευνόητους λόγους- που θα εισρεύσουν για την ανοικοδόμηση της.
Και μέσα σε αυτό το θολό σκηνικό έρχεται ο Τραμπ και προτείνει οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, που υποστηρίζουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τη Χαμάς, να μετεγκατασταθούν στην Ιορδανία και την Αίγυπτο. Μια λύση που με κάθε βεβαιότητα, θα αποσταθεροποιήσει τα δύο αυτά δυτικόφιλα καθεστώτα. Προφανώς, ο Τραμπ δεν είδε το τείχος που έκτισε η Αίγυπτος στα σύνορά της με τη Γάζα -εφάμιλλο με το τείχος του Βερολίνου- για να μην εισέρχονται Παλαιστίνιοι στο έδαφός της ούτε γνωρίζει πως στην Ιορδανία ήδη κατοικούν περί τα 2.000.000 Παλαιστίνιοι οι οποίοι αποτελούν μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλιά της.
Επίσης, η Ιορδανία στις πρόσφατες επιθέσεις του Ιράν κατά του Ισραήλ στάθηκε στο πλευρό του Ισραήλ, αναχαιτίζοντας ιρανικούς πυραύλους. Μαζί με την Αίγυπτο του Αλ Σίσι αποτελούν παράγοντες σταθερότητας στην περιοχή. Συνεπώς, η πρόταση Τραμπ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Σήμερα, το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι το μέλλον της Γάζας, αλλά η αναδιαπαιδαγώγηση των Παλαιστινίων επάνω στις αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης. Αν δεν επιτευχθεί αυτό -και χρειάζεται πολύς χρόνος- η ειρήνη δε θα έρθει ποτέ στη Μ. Ανατολή.
