Από αυτήν εδώ τη στήλη είχα επισημάνει πώς οι Δημοκρατικοί και η διακυβέρνηση Μπάιντεν είχαν εξοκείλει στη woke ατζέντα υπό την πίεση της αριστερής πτέρυγας του κόμματος τους. Μάλιστα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είχαν καταστήσει την επιβολή της, μέρος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Συγχρόνως, και πάλι από αυτήν εδώ τη στήλη, είχα γράψει ότι ο πιο ακατάλληλος να αντιμετωπίσει αυτή την επέλαση ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ και οι συνεργάτες του. Μια ιδεολογία δεν αντιμετωπίζεται με κραυγές άξεστων ανθρώπων.
Σήμερα – δεν έχει καν συμπληρωθεί ένας μήνας από την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων του – βλέπουμε τον πρόεδρο Τραμπ να επιστρέφει στην εποχή του μακαρθισμού, όταν το κυνήγι των κομμουνιστών είχε μετατραπεί σε κυνήγι φαντασμάτων από έναν αγράμματο γερουσιαστή του Ουισκόνσιν. Και τότε – μέσα όμως στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου – οι ύποπτοι διώκονταν όχι μόνον για το φρόνημά τους, αλλά κυρίως για αντιαμερικανικές πράξεις. Ο Τζόε Μακάρθι είχε χαρακτηρίσει αυτούς που καταδίωκε ως αντιαμερικανούς. Επρόκειτο για μια ψύχωση και για αυτόν τον λόγο το ίδιο το κόμμα του τον περιθωριοποίησε, αφού βεβαίως είχε προκαλέσει τη ζημία στην αμερικανική κοινωνία.
Μόλις χθες διάβασα πως το σύστημα Τραμπ θεωρεί ότι 12 φορείς και ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων το Κολλέγιο Ανατόλια και το Αμερικανικό Κολλέγιο, δρουν κατά των αμερικανικών συμφερόντων. Πώς μπορεί να δρουν αυτά τα δύο εκπαιδευτικά ιδρύματα κατά των αμερικανικών συμφερόντων; Ή πώς μπορεί να κάνει το ίδιο το ίδρυμα Φουλμπράιτ; Η απάντηση που υπαινίσσεται το σχετικό δημοσίευμα είναι πως προωθούν τη woke ατζέντα με τη χρηματοδότηση των ΗΠΑ. Παράνοια; Φανατισμός; Ή μήπως ο ζήλος των πρώτων ημερών στην εξουσία;
Είναι δυνατόν η woke ατζέντα να έχει προσλάβει τον χαρακτήρα μιας αντιαμερικανικής ενέργειας; Έτσι φαίνεται*. Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός και καθεστώτος. Η ταύτιση της ιδεολογίας του κόμματος με αυτή του κράτους. Μα και οι Δημοκρατικοί δεν έκαναν το ίδιο; Επί των ημερών τους δεν διώκονταν από τα αμερικανικά πανεπιστήμια καθηγητές που δεν προωθούσαν την DEI; Φυσικά, και το στηλιτεύαμε, όμως το φαινόμενο ήταν μερικό και αφορούσε έναν συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο. Τώρα χαρακτηρίζονται συλλήβδην αντιαμερικανοί όσους έχει στοχοποιήσει το σύστημα Τραμπ. Νόμιμες χρηματοδοτήσεις δαιμονοποιούνται στο πλαίσιο ενός ουσιαστικά «θρησκευτικού» πολέμου μιας δράκας φανατικών εναντίον των ελίτ. Το γνωστό αφήγημα των λαϊκιστών που παρατάσσουν από τη μια πλευρά τον αγνό λαό και από την άλλη τις ελίτ.
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, υπάρχουν δικαστές που αντιστέκονται σε αυτές τις αυθαιρεσίες, τις μαζικές απολύσεις και το κυνήγι των φαντασμάτων που έχει εξαπολύσει το πιο επιθετικό κομμάτι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Με τις αποφάσεις τους τις τελευταίες ημέρες ανατρέπουν τα διατάγματα της εκτελεστικής εξουσίας. Να δούμε όμως πόσο θα αντέξουν.
Από την άλλη – και είναι απολύτως φυσιολογικό – το Δημοκρατικό Κόμμα, μετά τη μεγάλη ήττα, βρίσκεται σε αφασία. Μεγάλο κόμμα είναι, θα ανασυνταχθεί. Το ζητούμενο είναι επάνω σε ποια ιδεολογική και πολιτική βάση. Μέχρι τότε ένα είναι το ερώτημα: οι ασφαλιστικές δικλίδες του αμερικανικού πολιτεύματος θα αντέξουν στη λαίλαπα Τραμπ;
*Ο Τραμπ απέκλεισε το Ασοσιέιτεντ Πρες από την ενημέρωση του Λευκού Οίκου διότι δεν αποκαλεί τον κόλπο του Μεξικού κόλπο της Αμερικής και διότι όπως δήλωσε ο προσωπάρχης του Λ. Οίκου Τέιλορ Μπούντοβιτς «προωθεί μια μεροληπτική θεωρία που βρίσκεται σε αντίθεση με τα παραδοσιακά πιστεύω πολλών Αμερικάνων». Ο ορισμός του αυταρχισμού, για να μην πω κάτι βαρύτερο.
