Πρώτα ήταν ο Αλαβάνος, ακολούθησαν οι Λαφαζάνης, Βαρουφάκης και Κωνσταντοπούλου και τώρα σειρά έχει ο Τσακαλώτος, ο Δραγασάκης και τα άλλα παιδιά της μαρξιστικής Αριστεράς, που στέκονται εμπόδιο στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι άλλο, εντελώς αποϊδεολογικοποιημένο. Σε κάτι που δε θα έχει ουδεμία σχέση με αυτό που όλοι γνωρίζουμε πως είναι η Αριστερά, γιατί η Αριστερά έχει αρχές και ιδεολογικούς άξονες. Αυτό το μόρφωμα που πάει να δημιουργηθεί δε θα έχει αρχές και ιδεολογία. Το αποκαλούν μετα - πολιτική, αλλά και η μετα - πολιτική, όποια ερμηνεία και να δώσουμε σε αυτήν, είναι βαθύτατα πολιτική. Δεν υπάρχει μετα - πολιτική ιδεολογικά ουδέτερη.
Άλλωστε, αυτοί που προωθούν αυτόν τον «χρυσοποίκιλτο φιόγκο» έχουν πολιτικές στοχεύσεις. Όπως άστοχα υποστηρίζεται, αυτός ο κύριος δεν αναδείχθηκε μέσα από την κοινωνία των πολιτών. Δεν ήταν το αποτέλεσμα της δημοκρατικής λειτουργίας που σπάει στεγανά και ανοίγει δρόμους στους απλούς πολίτες που αναζητούν την ανέλιξή τους με τις δικές τους δυνάμεις, μέσα από κοινωνικές διεργασίες βάσης. Φυτεύτηκε από το εξωτερικό, αφού πρώτα προπονήθηκε εντατικά από ικανούς «προπονητές» που παρακολουθούν και καθοδηγούν κάθε του βήμα. Είναι βαθύτατα αφελής όποιος πιστεύει πως όλος αυτός ο επικοινωνιακός ορυμαγδός των τελευταίων 20 ημερών ήταν δημιούργημα ενός «φιόγκου».
Και ο Τσίπρας; Ο ρόλος του είναι επικουρικός και εκ του παρασκηνίου. Σήμερα σε εθνικό ακροατήριο είναι ένα φθαρμένο προϊόν, ένας ηττημένος πολιτικός. Δεν έχει πρόσωπο προς τα έξω, όπως λέμε. Απλώς βοηθά να υλοποιηθεί ένα σενάριο, που αυτός ή δε μπόρεσε ή δε θέλησε να το υλοποιήσει γιατί έκανε λάθος εκτιμήσεις.
Και η «παλιά φρουρά» δε θα αντιδράσει; Θα περιμένει μοιρολατρικά την «εκτέλεσή της με μια σφαίρα στο σβέρκο;» Και τι να κάνει; Θα παίξει τα ρέστα της την επόμενη Κυριακή, αν αντέξει μέχρι τότε. Μετά θα κάνουν κόμμα; Θα ακολουθήσουν τα βήματα του Λαφαζάνη; Μπορεί να το επιχειρήσουν, διότι θα διαθέτουν μια ευπρόσωπη κοινοβουλευτική ομάδα και έναν πολιτικό λόγο συγκροτημένο και πειθαρχημένο και το κυριότερο που δεν είχε ο Λαφαζάνης, θα έχουν μπροστά τους μια πλήρη τετραετία. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα υπερτερούν σαφώς του «φιόγκου» και όσων βρίσκονται πίσω του.
Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έφτασε σε αυτό το σημείο του πολιτικού ξεπεσμού τυχαία. Ήταν η κατάληξη μιας πορείας που φέρνει την υπογραφή του Α. Τσίπρα. Αυτός επέλεξε ως συνεταίρο τον Καμμένο, αυτός ενέκρινε τους σχεδιασμούς του Παπαγγελόπουλου, αυτός στεκόταν σούζα μπροστά στον Πολάκη και αν θέλουμε να αφήσουμε τα επί μέρους και να πάμε στη μεγάλη εικόνα, αυτός πάντρεψε την Αριστερά με τον λαϊκισμό. Σήμερα, κανακεύει ένα απόλυτο τίποτα της πολιτικής, που με την ίδια άνεση θα μπορούσε να ήταν στο Ποτάμι, στη Νέα Δημοκρατία, στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στο αλήστου μνήμης ΚΟΔΗΣΟ - για τους παλιότερους, τότε που αναρωτιόμασταν δηκτικά «μήπως είσαι ΚΟΔΗΣΟ και δεν το ξέρεις;»
Αν για κάτι μελαγχολώ, είναι για κάποιους αγνούς αριστερούς, καλούς ανθρώπους πάνω απ΄όλα, που πίστεψαν στην κυβερνώσα Αριστερά και από χθες διερωτώνται πού βρίσκονται. Δε μπορούν να συνειδητοποιήσουν αυτό που συνέβη και τρέμουν με τα όσα πρόκειται να επακολουθήσουν. Για πολλοστή φορά βιώνουν τη διάψευση των προσδοκιών τους.
