Αν υπήρχε μια οριακή περίπτωση να σχηματιστεί από τις πρώτες εκλογές κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ 25, αυτή η πιθανότητα έσβησε με τη δήλωση του γραμματέα του Π.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κ. Δ. Κουτσούμπα, πως δε θα στηρίξει τέτοια κυβέρνηση. Αν κατόπιν συμφωνίας το ΚΚΕ απείχε από την ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης, θα απαιτούνταν 141 ψήφοι, εφ’ όσον εξέλεγε 20 βουλευτές όπως είναι αναμενόμενο. (300-20=280 x50%). Κάτι που τα τρία κόμματα θα μπορούσαν να το πετύχουν.
Συνεπώς, κάηκε ακόμα ένα σενάριο για την «προοδευτική» κυβέρνηση. Και έμεινε ο Ν. Ανδρουλάκης εκτεθειμένος για την άστοχη δήλωσή του για κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση.
Το ΚΚΕ ανέκαθεν δεν είχε σε εκτίμηση τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, εξαιτίας του ηγεμονισμού του. Μάλιστα, μέχρι το 1989 βρισκόταν με τα υπολείμματα της ανανεωτικής Αριστεράς σε έναν αγώνα μέχρι τελικής εξοντώσεως. Τους αείμνηστους Κύρκο και Φλωράκη τους πάντρεψε το 1989 ο πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης στην Αθήνα Σλιούσαρ και το αντι-ΠΑΣΟΚ μένος και των δύο. Ο γάμος διαλύθηκε πολύ γρήγορα και ο κάθε χώρος της Αριστεράς ακολούθησε τον δρόμο του. Το ΚΚΕ ξαναδιασπάστηκε το 1991, γιατί ο Χ. Φλωράκης προτίμησε να στηρίξει στο 13ο Συνέδριο τους παλιούς και δοκιμασμένους συντρόφους του και η ανανεωτική Αριστερά, μαζί με τους αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ, συγκρότησαν τον Συνασπισμό.
Το ΚΚΕ της Αλέκας Παπαρήγα στεγανοποιήθηκε για να μη μολυνθεί από το μικρόβιο του καπιταλισμού και των αναθεωρητών, ενώ η κόκκινη σημαία είχε υποσταλεί από το Κρεμλίνο. Καμιά πολιτική συνεργασία με τον Συνασπισμό αρχικά, με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ αργότερα. Αυτούς τους έβλεπαν όπως ο Λένιν τον Κάουτσκι.
Η αλήθεια είναι πως το ΚΚΕ, τόσο επί Σοβιετίας όσο και μετά την πτώση της, ήταν ένας καλός επιχειρηματίας. Σε αυτόν τον τομέα δεν πρωτοτυπούσε. Όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά ΚΚ είχαν τις επιχειρήσεις τους οι οποίες εξασφάλιζαν σε αυτά σημαντικούς πόρους για τις υψηλές δαπάνες που είχαν (γραφεία, επαγγελματικά στελέχη, έξοδα προβολής και κινητοποιήσεων, προεκλογικές δαπάνες, κλπ), μαζί βεβαίως με τις πλουσιοπάροχες επιχορηγήσεις από τη Σοβιετική Ένωση. Το ΚΚΕ, από τα ελάχιστα κομμουνιστικά κόμματα που επέζησαν μετά την πτώση του κομμουνισμού, στις καλές εποχές είχε εντάξει τις επιχειρήσεις του στους επενδυτικούς νόμους, γιατί όπως έλεγε η Αλέκα Παπαρήγα λειτουργούσαν εντός του καπιταλιστικού συστήματος και ακολουθούσαν τους νόμους του.
Συνεπώς, είχαν κάθε λόγο να ήταν και να είναι απέναντι σε τυχοδιωκτικές ενέργειες που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα του Κόμματος, όπως φάνηκε από την αρνητική στάση που τήρησε το ΚΚΕ απέναντι στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Σήμερα, μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο κ. Δ. Κουτσούμπας δεν έχει κανένα λόγο να λάβει το ρίσκο στήριξης μιας κυβέρνησης κομμάτων τα οποία δεν τα έχει σε καμιά εκτίμηση. Και αυτό ακριβώς είπε προχθές.
Έτσι, άφησε χωρίς αφήγημα πρωτίστως τον Α. Τσίπρα ο οποίος, για να συμμετάσχει σε κυβέρνηση, θα πρέπει οπωσδήποτε το κόμμα του να αναδειχθεί πρώτο στις εκλογές με την απλή αναλογική, κάτι το οποίο λίγους μήνες πριν τις εκλογές, δεν προκύπτει από πουθενά.
