Το βίντεο που δείχνει τον Γιαχία Σινουάρ να κρύβεται αυτός και η οικογένειά του μια μέρα πριν από την 7η Οκτωβρίου έχει γίνει viral. Και δεν αναφέρομαι στην πανάκριβη τσάντα και στα ανάλογα παπούτσια της συζύγου του. Λεφτά υπάρχουν. Αυτό που απομυθοποιεί έναν κυνικό δολοφόνο και όλους τους υποστηρικτές του είναι ότι φρόντισε τον ίδιο και την οικογένειά του και άφησε τα εκατομμύρια των Παλαιστινίων της Γάζας στο έλεος των αντιποίνων της δικής του πολιτικής.
Γνώριζε, όπως αποδεικνύεται από το σχετικό βίντεο, ότι η τρομοκρατική επίθεση που σχεδίασε θα έφερνε τον πόνο και τις καταστροφές σε όλους αυτούς τους οποίους υποτίθεται ήθελε να προστατεύσει. Μάλιστα αυτό επεδίωκε. Τελικά, αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να διασωθεί ο ίδιος και η οικογένειά του και όλοι οι άλλοι ας γίνουν «μάρτυρες». Παλιότερα, στη δεκαετία του 1990,
όταν παλαιστινιακές ομάδες ήθελαν να υπονομεύσουν τις συμφωνίες του Όσλο, οι βομβιστές αυτοκτονίας που έστελναν στις στάσεις των λεωφορείων, ήταν όλοι νεαρά αγόρια και κορίτσια. Οι ιμάμηδες και καθοδηγητές τους απολάμβαναν την επίγεια ζωή και έστελναν αυτά τα παιδιά στον άλλον κόσμο. Θρασύδειλοι, ψυχάκηδες.
Να υπενθυμίσω δύο γεγονότα, ώστε να διαλύσω τους μύθους των εγχώριων θαυμαστών του Σινουάρ. Δεν κάθισε 22 χρόνια φυλακή γιατί αγωνιζόταν για την ελευθερία των Παλαιστινίων, αλλά γιατί δολοφόνησε έξι ανθρώπους με τα ίδια του τα χέρια, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν Παλαιστίνιοι. Υποψιαζόταν πως ήταν συνεργάτες των Ισραηλινών. Και δεύτερον, δεν έδωσε καμιά μάχη όταν τον εξόντωσαν. Η περίπολος δε γνώριζε ποιος ήταν, τυχαία έπεσαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες επάνω σε τρεις τρομοκράτες και έκαναν το καθήκον τους.
Συνεπώς, όσοι τεθλιμμένοι φίλοι του Σινουάρ μιλούν για το ηθικό πλεονέκτημα του αγώνα του, ας δουν το βίντεο με την οικογένειά του, ας εξετάσουν προσεκτικά τη διαρρύθμιση και τις ανέσεις της σήραγγας όπου διέμεναν και αν έχουν ένα δράμι μυαλό ας αναλογιστούν πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή των κατοίκων της Γάζας αν τα δισεκατομμύρια της Χαμάς πήγαιναν στις υποδομές της περιοχής και όχι στα τούνελ και στα οπλικά συστήματα. Αλλά είπαμε, οι υπολογισμοί «πόσα νοσοκομεία θα είχαμε αν δεν αγοράζαμε τα Ραφάλ», γίνονται μόνο για την πατρίδα μας.
Τέλος, εκείνο που θα πρέπει να σημειώσω είναι ο σεβασμός που έδειξαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι στον νεκρό Σινουάρ. Ας θυμηθεί ο αναγνώστης πώς οι τρομοκράτες περιέφεραν νεκρούς και ομήρους μέσα στη Γάζα την 7η Οκτωβρίου, υπό τους αλαλαγμούς του όχλου. Από τη μια μεριά ο στρατός ενός σύγχρονου, δημοκρατικού κράτους και από την άλλη τρομοκράτες με τη νοοτροπία του κατσαπλιά.
Για αυτό είμαστε με το Ισραήλ.
